LENE KEMPS

ONDERBROEKENLOL

Na opgemerkte ondergoed-clips op MTV met heupbewegingen in de Beatles-stijl gaat Björn Borg in dezelfde richting verder. “De lingerie-wereld is paradoksaal genoeg één van de meest traditionele en behoudsgezinde, ” zegt Bart Ceulemans, verdeler in België. “Wij willen enkele bommen in de sektor gooien, wat humor in de onder-wereld brengen. “

In de campagne (posters, postkaarten, folders) van dit seizoen passeren zowat alle Skandinavische clichés de revue, onder het motto : Björn Borg uncovers the myths of Sweden. Blonde rondborstige meisjes dartelen in de sneeuw met übermensch-achtige types die Ingemar heten. Olaf bespionneert Gunilla in het woud. Ingela, Anders en Anita zonnen in de vrije natuur. “Björn Borg staat bekend als die ijskoude, koele blonde tennisser, ” zegt Ceulemans. “Het sprak ons wel aan en hem ook om dat imago volledig op zijn kop te zetten met pikante reklame. Omdat Zweden onmiddellijk erotische associaties oproept, was dat vrij makkelijk. “

Er wordt goed gereageerd op de humoristische aanpak ; advertenties en MTV-clips in dezelfde sfeer zijn gepland. Bang voor Belgische reakties ? “Als dit al niet meer kan, dan zouden we toch maar een erg benauwd landje zijn, ” zegt Ceulemans.

Björn Borg, Scanfashion, BITM Atomiumsquare PO Box 364, Atrium 18, 1020 Brussel.

EEN AMERIKAAN IN BELGIE

Ooit was Luc Clement (rechts) model. Daarna werkte hij bij Scapa. Nu heeft hij een eigen kollektie : J. M Coster, die voor winter ’95 aan het tweede seizoen toe is. De kollektie heeft dertig verkooppunten in België en is vreemd genoeg al gekend in Amerika. De Amerikaanse textielgroep Go On viel voor de mogelijkheden die J. M Coster hen kon bieden en verdeelt het merk via verkoopkantoren in New York, Los Angeles en Chicago. “Hier lig ik in winkels als Bouvy, ” zegt Luc. “In Amerika word ik vaak verkocht samen met merken als Armani, Calvin Klein en Ralph Lauren. “

Erg beïnvloed door de beginjaren bij Scapa waar hij zich met de Cruise & Country-lijn bezighield, was J. M Coster in eerste instantie een nonchalante casual-lijn, die nu onder impuls van het modebeeld en de Amerikaanse zakenpartner evolueert naar een vrouwelijker, modieuzer en verfijnder beeld. Van casual naar kosmopolitisch. “Ik omschrijf de lijn wel eens als het kind van een Belgische en Amerikaanse ouder, ” aldus Clement. “Wij hebben die frisse no-nonsense aanpak, zij hebben gevoel voor stijl en ze weten wat de markt wil. “

Aan J. M Coster hangt een prijs. “De verhouding prijs-kwaliteit is belangrijk, maar ik moet niet enkel en alleen op prijs werken, ” zegt Luc. “Ik kan me een mooie afwerking en fijne stoffen veroorloven. Ik vergelijk het samenstellen van een kollektie met het bouwen van een huis. Natuurlijk moeten er basisstukken of fundamenten zijn, maar je moet het huis ook dekoreren. Basics zijn belangrijk, maar mensen willen ook weer luxe en komfort en zijn bereid daarvoor te betalen. “

J. M Coster, tel. (02) 640.39.48.

RETRO MATERIAAL

“Het is harder dan hoorn, glanzender dan been, zachter om aan te raken dan ivoor en honderd procent natuurlijk, ” zegt François-Yves Luthier. Hij heeft het over galaliet, een materiaal dat hij uit de vergetelheid heeft opgediept. Galaliet of melksteen wordt vervaardigd op basis van caseïne. Het waren twee Oostenrijkse vorsers die ontdekten dat je melk kon zuiveren, drogen en coaguleren wat dat ook moge zijn en dat dit geharde caseïne opleverde. Het materiaal was erg populair tot plastic opdook. Plastic kan tien keer goedkoper geproduceerd worden, dus was de industiële optelsom snel gemaakt.

“Ik ben afkomstig uit de Jura, de streek waar traditioneel gezien veel met galaliet werd gewerkt, ” zegt Luthier. “Ik heb het altijd mooi gevonden en herinnerde me dat er vroeger kammen en knopen van werden gemaakt. Ooit vroeg iemand me of ik een mondstuk van een pijp kon herstellen, het bleek van galaliet te zijn en ik was gefascineerd door het materiaal. Ik wilde al lang de perfekte vulpen creëren en met galaliet had ik de ideale basisstof gevonden. In 1985 begon ik eraan. Eerst was het een droom om dat langdurige en ingewikkelde produktieproces terug te konstrueren. Ik moest ook de oude werkinstrumenten terug uitvinden, leren polijsten en de gouden pennen erin monteren. Toen ik mijn eerste pennen had afgeleverd, was ik euforisch. Ik voelde me alsof ik een brug tussen het heden en verleden had geslagen. “

De vulpennen van François-Yves Luthier worden verkocht in Frankrijk, België, Italië, Azië, Spanje, Verenigde Staten enzovoort en Luthier denkt aan diversifikatie. “Ik ontdek steeds meer pluspunten : de diepte van de kleuren, de zachte aanraking… Het is een wonderlijk materiaal. Ik denk aan brilmonturen, gespen, kammen… De mogelijkheden zijn enorm. “

François-Yves Luthier bij Group 4 P : tel. (02) 353.03.04.

FUTURISTISCH MATERIAAL

“Eind jaren zestig werd titanium gelanceerd en ik vond het een uitdaging, ” zegt Jan Pycke. “Titaan is een edelmetaal uit de ruimtevaarttechnologie. Het is hard, maar licht en voelt zacht aan op de huid. Het neemt onmiddellijk de lichaamstemperatuur aan. Sieraden van dit metaal krijgen een geheel eigen karakter. Mensen die juwelen zien als een belegging of investering vinden titaan natuurlijk maar niks. Maar goed, ik vind het hoe dan ook belachelijk om uit die overweging juwelen te kopen. “

Jan Pycke heeft een persoonlijke visie op juwelen. Zijn ontwerpen zijn zuiver en geometrisch, architektonisch. “Dat vloeit voor een deel uit het materiaal voort, ” zegt hij. “Titanium is een industrieel materiaal, je werkt eraan met industriële machines en dus krijg je ook meteen een koele en afstandelijke vormgeving. Je gebruikt het als een konstruktiemateriaal. ” De vorm van een dasspeld is gebaseerd op een stemvork. Een ring is een kegel. Een halssnoer is een rubberen snoer met twee zilveren ringetjes die als een Chinese puzzel in elkaar passen. “Juwelen verzinken in het niets als ze op de kleding worden aangebracht, ” zegt Jan. “Voor een maximum effekt moet je ze zo simpel mogelijk houden. “

Jan Pycke bij Phenix : tel. (03) 233.08.59.

OP HET NACHTKASTJE VAN LEEN GYSSELS

Er is een schitterende vertaling van Texaco van de Martinikaan en Goncourt-winnaar Patrick Chamoiseau uitgekomen. Chamoiseau is een fervent kreolist, wars van eurocentrisme en de idee dat geschreven taal superieur zou zijn aan de orale overlevering. Hij noemt zich zowel in zijn autobiografische vertellingen als in zijn romans een marqueur de paroles, een vastlegger van woorden, iemand die noteert wat anders dreigt verloren te gaan. De koortsachtige modernizatie op verafgelegen provincies als Martinique en Guadeloupe brengt een rurale exodus en hoge werkloosheid met zich mee. De titel Texaco mag dan wel de rijke oliemaatschappij evokeren, je ontdekt snel dat het hier om een bidonville aan de rand van Fort-de-France gaat, waar dakloze, kansarme zwarten naast een gelijknamige garage hun precair verblijf hebben opgetrokken. Dat doen ze niettegenstaande herhaaldelijke pogingen van bulldozers om deze urbanizatie-tumor te verwijderen. De dialektiek van meester-slaaf, nog steeds voelbaar in de dagelijkse realiteit, lees je in het kontrast tussen “la ti-case” (het armtierige kreoolse optrekje) en “la case du planteur” (de magistrale, hoog gelegen villa van de planter).

Chamoiseau brengt ode aan de talrijke anonieme slachtoffers van ongebreideld koloniaal expansionisme en slavernij. Vanwege haar raciale en seksuele identiteit werd de vrouw dubbel getroffen in dit imperialistisch systeem. De auteur laat dan ook een vrouwelijke protagoniste, Marie-Sophie Laborieux, aan het woord in zijn barokke roman. In deze laborieuze familiekroniek staat bovendien de mondelinge overlevering centraal. Niet de visie van de dominante Béké primeert, wel die van de zwarte slavin, de gekolonizeerde Afro-Antilliaan. Er wordt brandhout gemaakt van de traditionele historiografie : de openbaring begint met het tijdperk van hutjes en afdakjes, vervolgt met het tijdperk van stro en kistenhout om te eindigen in het tijdperk van asbestcement en beton. (MW)

Leen Gyssels doceert Frans aan de Ufsia en de Kulak.