LISA IN DE PORSELEINENKAST

De foto werd genomen door Harald Ligtvoet. Lisa zelf is 87 cm groot, heeft een prachtige mond van geblazen glas en een blonde pruik van echt haar gemengd met mohair. De vader van het lieve kind heet Philip S. Heath en zelf noemt hij zijn kreaties “porseleinen portretten”. Want Lisa is niet alleen, er is ook nog Lualaba, eenZaïrees meisje en Jerteh, een Maleisisch meisje. De porseleinen meisjes getuigen van een emotionele en materiële research. Philip S. Heath noemt zichzelf dan ook “een goede vakman die streeft naar perfektie in kleiskulpturen, in de afwerking en de details van het porselein, in het ontwerpen van de kleren en accessoires. ” Heath is in de eerste plaats een poppenmaker. Maar dan wel een die een totaalkoncept hanteert, waarin de kombinatie van vakmanschap, intelligentie en gevoelens aan een objekt de mogelijkheid geven om te kommuniceren. En wàt de meisjes kommuniceren, hangt in grote mate af van de persoon waarmee ze gekonfronteerd worden. (MW)

The Dollmaker Gallery, Jodenstraat 30, 2000 Antwerpen. Tel. (03) 234.27.11.

LEVI’S GOES AMBIENT

Twee jaar geleden werd de cd “The Hit Sound of Levi’s 501” uitgebracht, een kompilatie van rock- en soulklassiekers die vaak een tweede carrière kregen door een Levi’s-reklamespot, maar die ook het imago van de spijkerbroeken de nodige credibility verleenden. Na “The Joker” van The Steve Miller Band, “Stand by Me” van Ben E. King en “Should I Stay or Should I Go” van The Clash, werd dit jaar bij het internationale ambient-platenlabel R&S in Gent aangeklopt. Voor een remix van “Novelty Waves” van Biosphere uit de onvolprezen cd Patashnik van vorig jaar. Geir Jenssen (foto), de Noorse kreatieve kracht achter Biosphere, was op zijn minst gevleid. “Ook een beetje verrast natuurlijk. Alhoewel ik er niet lang bij stilgestaan heb, ” aldus Geir Jenssen. “Ik was volop met andere muziek bezig en wist dat er nog andere artiesten in de running waren. Ik heb acht à negen kortere versies van Novelty Waves gemaakt, en eentje daarvan is dus de soundtrack voor de spot “Drugstore Boy” geworden. ” Begin jaren tachtig maakte Jenssen muziek met de groep Bel Canto maar hij richtte zich snel naar dans geörienteerde muziek en verliet de groep. Zijn solodebuut “The North Pole By Submarine” was het eerste voorbeeld van wat nu gemakshalve als ambient dance music beschreven wordt. “Toen was een basedrum een basedrum, nu zijn er honderden basedrumklanken, dus technologisch gezien is het vrij complex geworden. Je moet dus heel minimalistisch blijven denken en niet te veel instrumentaria gebruiken. Gitaar ? Heel lang geleden speelde ik wel eens gitaar, maar dat is al jààren niet meer gebeurd. ” (MW)

APART

Een klassiek uitziend kostuum blijkt bij een tweede blik van vuurbestendig materiaal te zijn gemaakt. Een sexy strak glimmend hemd is van hetzelfde basismateriaal als een doodgewone vuilniszak. Een T-shirt is niet meer dan een elastisch douchegordijn. Een jeans krijgt een speciale kleef-coating, zodat je heel even aan je stoel plakt. Een jasje zit strak omdat het van stretch-leer is. Carol Christian Poell kombineert traditionele kleermakerstechnieken zijn knoopsgaten zijn met de hand gemaakt met moderne materialen. Het resultaat is verrassend. Zijn kleren zien er klassiek uit, maar voelen anders aan.

“Ik zoek naar moderniteit, gebaseerd op kwaliteit, ” zegt hij. “Mooie dingen interesseren me niet. Jasjes met gouden knopen zijn er al genoeg. We moeten “inhoudelijk” en toekomstgericht werken en ik probeer dat door onderzoek te verrichten naar nieuwe materialen. Al mogen die nooit op het voorplan komen. Als je de kleren draagt of aanraakt, merk je dat het om moderne stoffen gaat, maar het staat er niet op geschreven. Het feit dat ze hoogtechnologisch zijn, dringt zich nooit op. Ik wil dat mijn kleren jong en sexy ogen. Viriel. Mannen moeten ze kopen omdat ze er aantrekkelijk in uitzien, niet omdat het om een high-techkollektie gaat. ” Bij Carol Christian Poell is een hemd zo strak dat het opentrekt tussen de knoopjes. Een broek hangt sexy op de heupen. Een jasje valt dicht op het lichaam. “Mannen moeten mannen blijven, ” zegt hij. “Ik hou meer van een macho dan van een dandy. Kleren moeten viriel en sexy zijn. “

Voor zijn opgemerkte zomerkollektie zijn eerste heeft Poell dertig verkooppunten, waaronder Joyce in Hongkong, Baguta in New York en Stijl in Brussel. “Winkels stonden open voor mijn kollektie, ” zegt hij. “Ze hebben de moeite genomen naar mijn verhaal te luisteren. Ik denk dat iedereen op zoek is naar iets nieuws. We moeten forward, maar voorlopig kijken de meesten nog achterom. “

GERED VAN HET KOKOSMAT-COMPLEX

Het spotje dateert van het begin van de jaren ’60. In zwart-wit. Een verliefd koppel zit op een bank. Ze kussen elkaar, maar het meisje wendt haar hoofd verschrikt af. Wat is het probleem, ze zien elkaar toch graag ? Een psychiater weet raad : het meisje leidt aan het kokosmat-complex. Als kind was ze met haar gezicht op een kokosmat gevallen, wat pijnlijk schuurde. De slecht geschoren huid van haar vriend haalt die herinnering terug boven. Maar de psychiater redt hun relatie. Hij raadt de jongen een Philishave aan.

Het oude, grappige reklamefilmpje werd door Philips uit de archieven gediept bij de voorstelling half maart van de 300.000.000-ste Philishave. Sinds 1939 werden al driehonderd miljoen Philishave scheerapparaten verkocht. De Philishave, een roterend scheerapparaat (in tegenstelling tot het tril- of zwenkkoppensysteem van de konkurrentie, onder meer van Braun) is een uitvinding van de in Antwerpen geboren, maar naar Nederland uitgeweken ingenieur Alexander Horowitz.

“De eerste Philishave was de “steelbeard” (links op foto), met één roterende scheerkop, ” vertelt Rob Smits, groepsmanager bij Philips. “Ook vandaag, zoveel technische innovaties later, is het systeem van de roterende koppen nog steeds de basis van al onze Philishaves. “

Om de scheerapparaten aan de man te brengen, wordt niet alleen ingespeeld op technische aspekten (“Elk nieuw model moet beter zijn dan het voorgaande. In ons produktiecentrum in Drachten is er een “scheersalon” voor het personeel, daar wordt alles getest”), maar ook op emotionele drijfveren. “Jezelf goed voelen omdat je zo’n ding hebt en gebruikt, en tevreden zijn over wat het voor je doet, ” aldus Rob Smits.

Want een elektrisch scheerapparaat is inderdaad niet zomaar een gebruiksvoorwerp. Het is een statement. Droog-scheerders versus nat-scheerders. “Echte mannen scheren zich niet elektrisch, ” zingt Guido Belcanto. In Europa zweert nog 60 procent van de mannen bij een scheermesje. En binnen de groep droog-scheerders, zijn er de Philips- en de Braun-adepten. Maar bij Philips zien ze het wel zitten. En daar moeten ze geen kokosmatten voor uitrollen. Rob Smits : “De Philishavers willen we door vernieuwing en design bij ons houden. De anderen moeten we overtuigen. Met argumenten voor de moderne man : techniek, design en vooral emoties. ” (TM)

Voor het feest rond de 300 miljoenste Philishave werd een speciale, gelimiteerde serie uitgebracht : de HS 930, die een retro vormgeving en de nieuwste technologie verenigt. Info : (02) 702.03.03.

OP HET NACHTKASTJE VAN FIEN SABBE

Doorgaans vind ik Pablo Neruda niet meteen een must, maar “Twintig liefdesgedichten en 1 lied van wanhoop” is toch wel een biezonder werkje. Niet politiek getint, maar heel passioneel, zwaar beladen en vol hevige emoties. Zijn politiek engagement is er pas gekomen toen zijn vriend Lorca door fascisten werd afgemaakt in een boomgaard in Granada. Sindsdien schrijft Neruda heel politiek geëngageerd, maar die werken hebben me nooit echt geboeid.

Deze gedichten wel, om er rustig van te genieten, “ééntje per keer”. Sara De Roo, nu aktrice bij Stan, heeft me de bundel cadeau gedaan toen we zestien of zeventien waren. We zaten allebei in het voordrachtcircuit, we wisselden gedichten uit en poëzie had een belangrijke plaats in ons leven. Van alle dichtbundels van toen zijn er twee binnen handbereik gebleven : deze van Neruda en “Cante Jondo” van Frederico Garcia Lorca. ’s Avonds als het om me heen rustig is, neem ik ze vast en lees erin.

Beide dichters zijn Nobelprijswinnaars en ze waren ook hechte vrienden. Neruda kwam uit Chili, maar was jarenlang konsul in Spanje, waar hij Lorca leerde kennen. Lorca schrijft veel emotioneler dan Neruda. Misschien zit zijn homoseksuele geaardheid en het sociaal niet-aanvaard worden ervan daar voor iets tussen. Toen ik aktief met poëzie bezig was, kreeg het speelse ritme van Lorca mijn voorkeur. De laatste tijd echter, konstateer ik dat het kleine boekje van Neruda steeds meer bovenaan ligt. (MW)

Fien Sabbe prezenteert “Finesse” bij Radio Donna.