HAPPY HAPPY

Het gaat goed met Aphrodite. De liefdescocktail op basis van exotische vruchten en liefdeskruiden (wat dat ook moge wezen) wordt nu in meer dan tweeduizend Belgische en driehonderd Nederlandse cafés en dancings verkocht. Pas gingen drieduizend flessen naar Peru. De oproep voor modellen kende sukses en uit een kleine vijftig kandidaten werden Dominiek, welzijnswerker uit Lommel en Joëlle, verkoopster uit Awans gekozen. Zij moeten het erotische imago van de drank in beeld brengen op posters en tafelkaartjes. “Om de vier of zes maanden veranderen we het promotiemateriaal en zoeken we een nieuw Aphrodite-koppel, ” zegt Kelly van Happy Generation, de firma die de drank verdeelt.

Aphrodite heeft zich ondertussen achter het aids-onderzoek geschaard. Een vast bedrag van elke verkochte fles gaat naar verschillende instellingen. Binnenkort wordt ook de Aphrodite-jeans gelanceerd, een model met een condoom-zakje.

Happy Generation : tel. (054) 50.07.85.

IN DE LENS

“Er wordt jammer genoeg nog steeds neergekeken op de modefoto, ” zegt Raymond Plateau, verdeler van het Italiaanse kledingmerk Pal Zileri van de groep Forral. “Modefotografie wordt niet au sérieux genomen en als oppervlakkig beschouwd. Wij zien de modefoto als de noodzakelijke link tussen stilisten en publiek en achten de modefotograaf een volwaardig kunstenaar. Mode is een lange keten die uit schakels bestaat : ontwerpers, mannequins, defilés, tijdschriften, winkels… Zij brengen de kledingindustrie tot leven en zetten een evolutie in gang. Fotografie is vaak het enige kommunikatiemiddel dat toelaat al deze aspekten te verenigen. “

Het zijn de modefotografen die de tijdgeest weten vast te leggen en met de Pal Zileri Creative Photo Award wil de Forral-groep het Belgische talent steunen en aanmoedigen. Een eerste luik van de wedstrijd richt zich tot professionele fotografen, die zes afdrukken mogen opsturen. Een deskundige jury zal er de meest originele, persoonlijke en vernieuwende uitkiezen. De eerste prijs bestaat uit een bedrag van 100.000 frank en een beeldje met als titel “het Oog”. Een volgende onderdeel De mode gezien door de nieuwe generatie richt zich tot jongeren en amateurs, tussen de 15 en 30 jaar. Ook zij mogen zes afdrukken opsturen. Zij kunnen 75.000 frank winnen.

Met de bekroonde foto’s wordt een tentoonstelling georganizeerd in Kinepolis in Brussel en Metropolis in Antwerpen. Er wordt eveneens een fotoalbum-catalogus uitgegeven. Op lange termijn 1997 wordt er gedacht aan een “Internationaal Festival van de Modefoto”.

Pal Zileri Creative Photo Award, inzendingen voor 31 mei, P. E Jansonstraat 12, 1050 Brussel, tel. (02) 649.59.69.

A SUIVRE : SUI

Na enkele seizoenen als ontwerpster van de Cento X Cento-kollektie van de Gilmar-groep (huis van Iceberg, Gerani en Gilmar), krijgt de Amerikaanse stijlprofete Anna Sui een bijlijn. Sui by Anna Sui wordt geproduceerd en verdeeld door Gilmar. Het is de eerste keer dat de groep een kledinglijn van een van de fashion consultants uitbrengt, onder diens eigen naam.

De verwachtingen zijn hoog. De ambities zijn groot. Paolo Gerani, vice-president van Gilmar, verwacht 4,5 miljoen dollar omzet voor het eerste jaar en opteerde meteen voor een wereldwijde verdeling. “We werken nu al een jaar met Anna en ze slaagt erin om een erg modieus produkt te maken dat tegelijkertijd commercieel blijft, ” zei hij. “Ik zie het als een kans om mijn filozofie naar een breder publiek te brengen, ” zei Anna.

Anna Sui is de lieveling van de Newyorkse sien. Een van die modemensen wiens kleren vooral gedragen worden door andere modemensen. Een hit in het circuit van popsterren en kinderen van filmvedettes. Ze heeft een neus voor trends en is niet bang van extravagantie. Als de mode seventies is, stuurt Sui hele hordes olifantepijpen het podium op. Als de sfeer retro wordt, haalt ze de volle lading veren boa’s boven. Sui by Anna Sui heeft die typische streetwear, tweedehands look. “De kollektie is opgebouwd uit alle elementen die ik in mijn eigen garderobe wil, ” zegt Sui. “De vraag die ik me heb gesteld is : wat wil een vrouw de volgende winter aantrekken ? Welke stoffen verkiest ze ? Ik zie de lijn als een verzameling bouwstenen van een moderne garderobe. ” Krijtstreeppakken, satijnen prinsessenjurkjes, bouclé-mantels met bontkraag. Twinsets en piepkleine truitjes. Hier een high tech glanzend T-shirt, daar een retro cocktailjurk. En niet te vergeten : luipaardvlekken. We zijn niet helemaal overtuigd, maar blijven bereid te volgen. Sui, a suivre.

DIE KAT KOM WEER

De toog- en thuisfilozofie van cartoonfiguur De Kat werd gebundeld in “The Best of De Kat”. Tekenaar en scenarist Philippe Geluck is vooral in Frankrijk en bij Franstalige Belgen gekend. En niet alleen als tekenaar, ook als akteur. In 1982 pakte hij uit met een one man show. Geluck werkte ook mee aan niet minder dan 800 diverse RTBf-programma’s en aan “Benvenuta” van André Delvaux. De in das en lange jas opererende Kat mocht voor het eerst zijn zegje doen in Le Soir, op 22 maart 1983. De Kat heeft een brutale bek, een pragmatieke en flegmatieke zin voor humor en een postindustrieel jagersinstinkt. Hij legt voorraden postzegels aan voor wanneer die weer in waarde stijgen (“Geniaal, deze jongen”) en is bondig over zijn overgewicht (“Ik ben niet dik, ik ben te kort”). Geluck zuiverde voor zijn eigenwijze kat de klare lijn van Hergé uit en vermeldt verder zowel Kamagurka, Monthy Python, Schultz en Gary Larson als gewaardeerde talenten. Qua merchandising beperkt Geluck zich voorlopig tot een in Gent ontworpen kinderkollektie en de onvermijdelijke pluchen katten, agenda’s, verjaardagskalenders en binnenkort een Chat-wijntje, een beaujolais, natuurlijk. (MW)

The Best of De Kat, uitgegeven bij Casterman.

SPREKENDE GEZICHTEN

Een cosmeticakontrakt is zowat het walhalla voor topmodellen en aktrices-op-zoek-naar-een-bijverdienste. Carole Bouquet is het gezicht van Chanel n5, Isabella Rossellini was meer dan 10 jaar het uithangbord als we dat zo oneerbiedig mogen zeggen van Lancôme (een kontrakt dat binnenkort ten einde loopt), Claudia Schiffer en Cindy Crawford doen het voor Revlon. De “gezichten” zijn in de loop der jaren steeds mondiger geworden en treden op als ambassadrices van een merk. Ook de Engelse aktrice Elisabeth Hurley mevrouw Hugh Grant heeft nu het walhalla bereikt : zij wordt het “spokesmodel” van Estée Lauder. In die rol volgt Hurley, ze is 29, eind deze zomer het even oude model Paulina Porizkova op, zij debuteerde in ’88 bij Lauder. “Paulina is onwezenlijk mooi. Perfekt. Dat paste helemaal in de geest van de jaren ’80, ” zegt men bij Estée Lauder. “In deze tijden echter, willen mensen zich met een gezicht identificeren. Elisabeth is echt. Je zou willen dat ze je beste vriendin was. “

Bij de Amerikaanse cosmeticalijn M.A.C. werd onlangs ook een nieuw en gedurfd gezicht voorgesteld : de travestiet Ru Paul. “We zochten gewoon een mooi mens, ” vertelt Frank Toscan van M.A.C. “En we hebben die gevonden. Een schoonheid van meer dan twee meter, een zwarte man en tegelijk een fantastische vrouw zonder leeftijd. We vonden niemand anders die zoveel make-up draagt en daar zoveel plezier in heeft. “

OP HET NACHTKASTJE VAN ANNIE GAY

Een dame die bij mij kunstgeschiedenis volgt, had me terloops verteld dat de portrettiste Elisabeth Vigée Le Brun ooit haar memoires geschreven had.

Ik ben ernaar op zoek gegaan en heb het gevonden in vrouwenboekhandel Artemis. “Memoires d’une Portraitiste” is geen emotioneel dagboek, maar een selektie uit haar memoires die in 1835 in drie boekdelen en op 1500 eksemplaren verschenen. Geen kleine oplage, maar met haar avontuurlijke leven kon ze op de nodige belangstelling rekenen.

Boeiend aan deze memoires is het feit dat we in een historisch gedetailleerde faze zitten, tussen 1757 en 1842, met als hoogtepunt de Franse Revolutie. Le Brun geeft haar persoonlijke kijk op het gebeuren en als vertegenwoordigster van het “Ancien Régime” steekt ze haar afkeer tegenover de revolutionairen niet onder stoelen of banken. Maar over sommige dingen schrijft ze niet. De moeilijke en lelijke kanten van het leven toen, laat ze er uit. Net als bij haar portretten. Ze schilderde ideaalbeelden waarmee ze goed geld verdiende. Haar kontakten met het hof en met Marie-Antoinette verstrekten haar het nodige aanzien, tot de Revolutie uitbrak, en ze niet langer gewenst was. Dan begint ze te reizen. En je reist mee, in een koets naar het Rusland van toen. Naar Londen. En terug naar Parijs omdat haar man, met wie ze een heel losse relatie had, daarvoor gepleit had. Maar de nieuwe tijden liggen haar niet, dat is duidelijk. Een boeiend boek dus. Misschien ook wel omdat biografieën altijd meer avontuur uitstralen dan wat we dagelijks beleven. (MW)

Annie Gay promoot kunst en vrouwelijke kunstenaars in het biezonder, via vzw Art & Project.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content