DAT IETSJE MEER

“Ik maak zelden juwelen voor mezelf. Altijd voor anderen. Vaak heb ik iemand of een bepaald type voor ogen als ik teken, ” zegt juwelenontwerpster Doris Grieten, die enkele maanden geleden in Antwerpen een eigen winkel opende. Doris vindt dat een juweel op de drager moet zijn afgestemd. Sterker nog : “Opzichtige juwelen onderdrukken je persoonlijkheid : je bent enkel nog drager van iets. Ik probeer omgekeerd te werken. Ik vertrek van de persoon die voor mij staat en probeer een juweel te maken dat zijn eigenheid benadrukt. Een juweel moet net dat ietsje toevoegen dat de persoonlijkheid doet uitkomen. Handen bijvoorbeeld zijn heel interessant. Sommige mensen hebben rare vingers en dan is het juist boeiend om een juweel te creëren dat die handen een bepaalde schoonheid geeft. “

In vitrinekasten liggen oorbellen, broches, armbanden… alles in goud. Hoofdzakelijk geel, een enkel stuk in wit of rood. Doris Grieten : “Ik werk uitsluitend in goud. Het behoudt zijn hardheid, in tegenstelling tot zilver dat veel zachter is en vaak aan kracht verliest. In de mate van het mogelijke maak ik alles zelf : van het ontwerp tot het afgewerkte juweel. Prijzen probeer ik laag te houden zodat ze bereikbaar zijn voor iedereen. Want het belangrijkste is tenslotte dat een juweel gedragen wordt. Daarom heet de winkel ook Het Slapend Woud : hier rusten de juwelen tot iemand ze draagt en tot leven brengt. ” (HV)

Het Slapend Woud, Nieuwe Gaanderij, winkel 58, Huidvettersstraat, Antwerpen, tel. (03) 232.17.07.

MOOI

Ze lijkt op Nadja Auermann, Debbie Harry en Michèle Pfeiffer. Ivona is fashion’s latest It-girl. De mooie Tsjechische werd ontdekt door Elite in Parijs en opgepikt door Yellow voor België. “We wisten dat ze het goed zou doen, ” zegt Jean-François van Yellow. “Ze heeft een aktueel gezicht, fris en modern. Ze past perfekt in het modebeeld. Fotografen zijn wild entoesiast en dat is altijd een goed teken. ” Ivona heeft de campagnes van 22 Octobre (zie foto) en Stills gedaan en de cover van Figaro Madame gehaald. U kent haar misschien uit onze Modespecial en vindt haar volgende week in Mode dit is Belgisch.

HIP HIP HOERA HUYBENS

Ann Huybens moest de laatste maanden van haar zwangerschap liggend doorbrengen. Haar winterkollektie ’95 is getekend in het ziekenhuis en stoffenvertegenwoordigers bezochten haar aan het bed. “Ik heb meer uitgezuiverd dan anders, ” zegt ze. “Ik had er dan ook de tijd voor. Vroeger werkte ik impulsiever, tekende ik in de winkel, snel tussen twee klanten. Nu is alles doordacht gebeurd. Omdat ik in het ziekenhuis lag, is er een hechte samenwerking en een struktuur rond mij gegroeid. Ik heb op slag leren delegeren en mensen leren vertrouwen. Die organizatie waarvan ik al maanden zei dat ik ze toch eens op poten zou moeten zetten, heeft zich spontaan gevormd. Iedereen heeft fantastisch zijn plan getrokken zonder mij mijn naaisters, mijn team. Met mijn dochtertje Martha is die hulp me niet onwelkom. “

Een eerste baby, een vijfde verjaardag voor haar zaak en Ann vraagt zich af wat de toekomst brengt. “Ik ben vijf jaar ergoterapeute geweest, heb even lang gedanst en in het teater gezeten. Ik heb five-year-itch. Dus wat nu ? Toen ik met mode begon, heb ik gezegd : als ik na vijf jaar nog besta, ben ik tevreden. En ik ben blij, vooral omdat ik het op mijn manier heb gedaan, zonder kompromissen. Mijn zaak groeit en neemt andere vormen aan. Misschien krijg ik wel plots zin om babykleertjes te maken, ik weet het niet. Ik ga op mijn gevoel af en steek mijn energie in de dingen die ik belangrijk vind. Rijk zal ik op die manier niet worden, maar wel gelukkig. “

Ann Huybens is afgeweken van de rustieke natuurlijke stijl waarmee ze wordt geassocieerd. Met syntetische materialen kan ze nog altijd niet werken, dat is een marteling, maar ze heeft het zware linnen circuit verlaten. Ze heeft nu vier verkooppunten, waaronder een prestigieuze winkel in Milaan. De eigen zaak blijft goed draaien en de bruidskleding heeft nog steeds veel sukses. “Feestelijke dingen zijn mijn sterke punt en daar heb ik geen probleem mee. Ik hou van de persoonlijke manier van werken, dat is waarschijnlijk de terapeut in mij. De danser in mij wil de kleren zien bewegen. Ze komen het beste tot hun recht als ze draaien en dansen. ” Op een defilé in Parijs ? “Misschien wel. Ik heb twee dromen : een video of een defilé. Ik werk samen met een videokunstenares en daar gaan volgens mij mooie zaken uitkomen. ” Vijf jaar Ann Huybens en we tellen nog steeds.

Ann Huybens, tel. (09) 224.36.16.

PORTUGESE MODE

We kennen Pessoa en porto, maar Portugese modeontwerpers schieten ons niet bepaald snel te binnen. Behalve Anna Salazar gebeurt er weinig in het land van de pousadas en azulejo’s dachten we. Rui Cordovil van de Handelsdelegatie van de Portugese Ambassade (ICEP) is het daar vanzelfsprekend niet mee eens. “We hebben een grote hoeveelheid hoogwaardige konfektiefabrieken. Misschien hebt u zelfs ooit iets van hen gekocht, maar weet u het niet omdat het label van de importeur erin stond. Portugese bedrijven zijn lange tijd vooral leveranciers geweest, ze zijn nog steeds hoofdproducenten voor belangrijke designers en modehuizen in de VS en Europa. Nu komen ze naar buiten onder hun eigen naam met een eigen imago. “

Moda Portuegesa is de overkoepelende organizatie die de Portugese mode in het buitenland bekend moet maken. Het projekt ging twee seizoenen geleden van start toen vijftien producenten zich op de Zweedse markt lanceerden. Ze haalden er gezamenlijk een omzet van 740 miljoen Belgische frank. Pas stelden tien bedrijven zich voor in België en Nederland. Uiteenlopende stijlen als kinderkleding, ondergoed (foto : Moss, op de koop toe ontworpen door een van de beste Skandinavische ontwerpsters : Pernilla Forsman) en herenpakken. Het is de bedoeling dat later Frankrijk, Duitsland en Oostenrijk aan de beurt komen. Van een imago-probleem wil Rui Cordovil niet weten. “We hebben misschien geen duidelijke typische stijl, maar wat de bedrijven gemeenschappelijk hebben, is de wil te slagen. Binnen afzienbare tijd hebben we net zo’n mode-imago als Italië. “

Moda Portuguesa, tel. (02) 230.96.25

OP HET NACHTKASTJE VAN KRISTEL BEYENS

“An Evil Cradling” van Brian Keenan is autobiografisch. Een Ier uit Belfast gaat in Beiroet aan de universiteit literatuur doceren, maar hij wordt er gekidnapt door een fundamentalistische sjiitische groepering. Hij denkt dat het om een vergissing gaat en meent na een week wel vrij te komen. Uiteindelijk duurt het vier en een half jaar.

Na de eerste schok van de kidnapping, krijg je een periode van hoop, dan een totale letargie en het hele aanpassingsproces van hoe iemand omgaat met zijn vrijheidsberoving. Precies dit laatste aspekt boeit me, omdat ik research doe in gevangenissen. Het verschil was natuurlijk dat Keenan gekidnapt werd en in mensonterende omstandigheden probeert te overleven, zonder ook maar enig kontakt met de buitenwereld. Je voelt die man verschrikkelijk wanhopig en bijna gek worden. Maar in die extreme omstandigheden, behoudt hij zijn zelfrespekt en vindt hij zichzelf terug. Hij krijgt ook het gezelschap van een medegevangene en de relatie tussen hen is er een van respekt, zeer gevoelig ook.

Omdat het om een autobiografisch werk gaat, sta je heel dicht bij de hoofdpersoon. En begin je pas te beseffen hoe waardevol je vrijheid is en hoe vrij de samenleving waarin wij leven. Voor de auteur is het een terapeutisch schrijven geweest. Als lezer ben je kompleet verloren als je het boek uitgelezen hebt. Ik heb op het punt gestaan Brian Keenan te kontakteren, om te zien hoe het nu met hem gaat. Zoiets is me nog nooit overkomen. (MW)

Kristel Beyens is kriminologe.