BAEZ

In geen duizend jaar nog gedacht of verwacht, maar toch lik op stuk gekregen : de legendarische folkdiva Joan Baez heeft met “Ring them bells” (* * * * Grapevine) een van de beste werkstukken uit haar lange carrière gemaakt. Misschien heeft dat te maken met de symboliek van het projekt : voor deze live-registratie is Baez inderdaad teruggegaan naar een piepkleine klub, het soort dat ze meer dan een kwarteeuw geleden ook al frekwenteerde, namelijk de Newyorkse Bottom Line. En daar heeft ze, met de hulp van een kollektie kollega’s van toen en nu, een greep gedaan uit haar oeuvre en die oude songs sprankelend nieuw leven gegeven. Niet alleen klinkt haar stem onvoorstelbaar sterk het niveau van haar hoogdagen dus maar de levenswijsheid die ze in haar vertolkingen legt (Dylans “Don’t think twice it’s alright” of “Diamonds & rust”) én de gedurfde adaptaties (haar stuitende hitversie van “The night they drove old Dixie down” wordt hier vervangen door een aangrijpende a capella-uitvoering) tillen dit schijfje uit tot ver boven de middelmaat. Komt daar nog eens bij dat de uitgenodigde vrouwen stuk voor stuk overtuigen : de goddelijke Mary Chapin Carpenter, Tish Hinojosa, familielid Mima Farina, de Indigo Girls, Janis Ian (erg beklijvend “Jesse”), Kate & Anna McGarrigle, Mary Black en de hemelse Dar Williams, de gedoodverfde opvolgster van Baez die met “You’re aging well” trouwens een rechtstreekse ode aan haar leermeesters heeft geschreven. Zelden is een ode terechter geweest.

VROUWEN

Mary Black (zie Baez) heeft zelf ook een kakelverse, “Circus” (* * Arcade), maar die valt ons behoorlijk tegen omdat Black, ondanks enkele covers van singersongwriter John Gorka, nu toch wel erg ver afgedreven is van haar ‘Ierse roots’. Zingen doet ze nog altijd als de spreekwoordelijke nachtegaal, maar het klinkt ons iets te gladjes in de oren.

Over naar Skandinavië. Op “A night like this” was de Zweedse zangeres Rebecka Törnqvist dicht in de buurt gebleven van haar werk in jazzklubs. Dat type materiaal is nog altijd hoorbaar op haar opvolger “Good thing” (* * * EMI), maar veel songs neigen ook naar Carly Simon en Carole King, poprock van hoog niveau dus met de titeltrack als absoluut hoogtepunt. Wij zijn aanzienlijk minder opgezet met “Red Eden” (- MCA) van haar landgenote Sara Isaksson. De stem is te weinig opvallend, de begeleiding zakt te vaak weg in melige blues-rock-sounds en de produktie is veel te gepolijst.

Daarentegen : Rickie LeeJones ! “Naked songs” (* * * * Reprise) is een zelfverklarende titel. Bassist Rob Wasserman doet op twee tracks mee, maar voor de rest is dit Jones op gitaar en piano, die een schitterende live-dwarsdoorsnede van haar carrière brengt. Innemende versies van haar klassiekers, die ook in naakte vorm, onaantastbaar rechtop blijven staan.

Dolly Parton zal geen ruiten meer kapotslaan, noch muzikaal baanbrekende experimenten plegen. “Something special” (* * Columbia) is wat dat betreft dus niets speciaals : behoorlijke country-crossover met als opvallendste tracks herwerkingen van “Jolene” en “I will always love you”, nu als duet met Vince Gill. Ook Gloria Estefan lijkt een beetje in ademnood te verkeren, want op “Abriendo Puertas” (* * Epic) wordt gewoon verder geborduurd op het patroon dat ook al met “Mi tierra” suksesvol was : Spaanstalige cancones dus.

HITS

Kerst ! U zal weer niet om de greatest hits-kompilaties heen kunnen. De eerste lading est arrivé. Bovenaan ligt “Design of a decade 1986-1996” (* * * * A&M) van Janet Jackson. Ze mag er dan uitzien als een barbiepop-cum-wonderbra, haar funky hits behoren tot het beste wat de popmuziek het voorbije decennium opgeleverd heeft. Zestien classics met twee nieuwe tracks (“Runaway” en “Twenty foreplay”) vallen in uw schoot bij de aanschaf van dit plaatje.

Nog meer funk en soul is te vinden op “The very best of” (* * * Motown) van de Commodores. Deze twintig songs bevattende cd is een konsumentvriendelijke versie van de dubbelaar die ze onlangs hebben uitgebracht. De Commodores zijn natuurlijk de mannetjes van Lionel Richies ballads (“Easy”, “Three times a lady”), maar ze konden in hun betere momenten ook behoorlijk van bil gaan. Moderne soul en swingbeat is dan weer te vinden op de verzamelaar “Tonight’s the night-The Soul of R&B Volume 2” (* * MCA) met onder andere Chanté Moore, IV Example, Jodeci en Mary J. Blige.

Ook Michael Bolton heeft z’n decennium in beeld gebracht : “Greatest Hits 1985-1995” (Columbia). Twaalf hits en vijf nieuwe tracks. U heeft onze zegen, maar zelf vinden wij Bolton onbeluisterbare pap.

JACKY HUYS

Joan Baez : als in de gloriedagen.