MARY x 2

Mary Karlzen ziet eruit als het zusje van Beck. Ze klinkt anders. Ze heeft wel zijn attitude : toen ze veertien was, zei ze dat ze zestien was om te kunnen werken in een platenwinkel. Bijvoorbeeld. Twee jaar geleden bracht ze haar debuut uit, een jaar later nog een ep’tje. Het werd opgepikt door een major en “Yelling at Mary” (* * * * Atlantic) is daar het resultaat van. Karlzen is een singersongwriter die af en toe knipoogt in de richting van country, maar die zich ook perfekt thuisvoelt in een gitaar-poprock-setting. Haar songs op deze cd vormen één lange onafhankelijkheidsverklaring : een vrijheidsclaim tegenover ouders, vriendjes, het verleden. Ze is nog jong, ze maakt debutanten-foutjes (een paar songs zullen de tijd niét weerstaan), maar ze heeft aanzienlijk meer pluspunten die de balans doen overhellen in de richting van veelbelovend. “Everybody’s sleeping” (dat ze met haar mooiste Calimero-stemmetje zingt) klatert, “Stronger” is érg knap, “Times forgotten crime” is een door mandoline beheerste ballad, op “The way I see it” loopt backing vocalist Jackson Browne wat verloren, de akkordeon van David Hidalgo is sterk op de helemaal Lobossiaanse track “St. James Hotel”, “Anywhere is better than here” is voortreffelijke met puntige licks gelardeerde country-rock en “Wish you well” is een van de prachtigste songs die wij de voorbije twaalf maanden gehoord hebben.

Mary Lou Lord heeft minder hooggeplaatste vrienden, al zingt Juliana Hatfield een paar lijnen mee op “Light are changing”, de openingstrack van “Mary Lou Lord” (* * * * Kill Rock Stars) en de enige song waarop Lord zich laat begeleiden door een band. Voor de rest beperkt ze zich tot haar fabuleuze stem en haar gitaar. Innemende covers (The Bevis Frond, Matt Keating, natuurlijk Daniel Johnston) en vooral schitterende eigen komposities die een raak observatievermogen aan een offbeat gevoel voor humor koppelen. Als men haar in de lo fi-school wil stoppen, hebben wij geen enkel bezwaar. Ze is wel de beste leerlinge van de klas.

BRITPOP

Het debuut van Sleeper, “Smart” (* * Indolent), is exact wat ervan verwacht kon worden op basis van de singles : beloftevol, maar onrijp. Louise Wener kan een knappe, veelal feministische tekst schrijven, maar ze heeft een vrij beperkt stembereik en haar uitstraling in interviews is voorlopig nog verreikender dan op cd. Tracks als “Hunch” of de zachte ballad “Amuse” laten het beste verhopen, maar te vaak wordt er nog voor doelloos geram geopteerd en is het verschil met vergane gloriën als Primitives of zelfs Transvision Vamp voorlopig te onnoemenswaardig.

BRISTOL

Een zoveelste parel uit Bristol en omgeving, en dan weten adepten van Portishead en Massive Attack wat hen te doen staat. Na enkele opmerkelijk knappe singles is Tricky met “Maxinquaye” (* * * * Fourth & Broadway) aan een even sfeervol als indrukwekkend debuut toe. Ook hij beperkt zijn eigen vocals tot het minimum en laat liever Martine (een broze, ongeschoolde maar pakkende diseuse), de honneurs waarnemen. Inventieve perkussie, perfekte samples, bakken warmte, een oceaan aan variatie en een opmerkelijke cover van Public Enemy’s “Black steel”. Aanbeveling : deze trip valt best in een geut te ondergaan.

Niet uit Bristol, maar in dezelfde geestelijke hoek zit Leftfield met “Leftism” (* * * Hard Hands). Neil Barnes en Paul Daley hebben rustig de tijd genomen om een volwaardige debuut-cd te maken en die optie heeft vruchten afgeworpen. “Leftism” is een even gevarieerde als schitterende cd die zowel liefhebbers van techno, bliepjes, muzak, Portishead (het semi-goddelijke “Original”), raggamuffin als John Lydon (hun samenwerking “Open up” is aanwezig) moet kunnen aanspreken.

EN DAN OOK

– Dag : “Righteous” (* * * Columbia). Oké, deze vier bleekscheten plegen epigonisme. Sly & the Family Stone is God de Vader en Prince de Heilige Geest. En ze hebben het meeste van hun cd in de legendarische Muscle Shoals in Alabama opgenomen, wat ook kan tellen qua heiligschennis. Maar ze spelen hun funk zo strak en met zoveel vuur, dat poesjenellen als Groovemania indien in het bezit van één onsje zelfkennis nu hun instrumenten aan de wilgen zouden moeten hangen.

– Morrissey : “World of Morrissey” (* * * Parlophone). Ietwat onduidelijke verzameling cd-tracks, B-kantjes, rariteiten, live-passages en drie nieuwe tracks die ook afzonderlijk op een mini-cd uit zijn.

– Royal Trux : “Thank you” (* * Charisma). Bijtende post-grunge, met slordige gitaren en intense vocals. Af en toe komen ze zelfs in de buurt van Black Crowes (“Fear strikes out”).

– The Silencers : “So be it” (- RCA). Achterhaalde, melig-brave gitaarpop van een Schots ensemble dat om onduidelijke redenen weigert de geest te geven.

– Timbuk 3 : “A hundred lovers” (- Windham Hill). Ze klinken iets funkier dan vroeger, ze doen zelfs een cover van “Born to be wild”, maar hun moment de gloire “The future’s so bright I gotta wear shades” zal nooit meer benaderd worden, vrezen wij.

– Various : “What’s up 3” (* * * Magnum). Al de derde aflevering van deze serie, die op hetzelfde publiek mikt als “Rockgarden” of “De Afrekening”. Met onder meer R.E.M., Green Day, Oasis, Collective Soul, Throwing Muses, Dinosaur Jr en Grant Lee Buffalo.

KONCERTEN

LS Malati Ida & Tembang Sunda (15/3 Zuiderpershuis Antwerpen), Everclear (16/3 VK Brussel), Salso & Afro Night (17/3 : Saljuco, 18/3 : Defao et les Big Stars, Vooruit Gent), Belgian Blues Night (Errol Linton Blues Band, Too Slim & Taildraggers, Little Smokey Smothers Band, The Radio Kings, Eddie Bo & Band, 18/3 De Beurshalle Brugge), Ensemble Zhuang (18/3 Zuiderpershuis Antwerpen), Moe Tucker (18/3 Botanique Brussel), Willie Kent & his Gents (19/3 Banana Peel Ruiselede), Take That (19/3 sold out en 20/3 Vorst Nationaal), Thinking Fellers Union Local 282 (19/3 Democrazy Gent), Bob Dylan (23/3 Vorst Nationaal), Hamid Baroudi (24/3 Cactus Club Brugge), Deborah Jeanne (24/3 AB Bellevue Club Brussel), Sammy Walker (24/3 Toogenblik Haren), Wild Pumpkins at Midnight (24/3 De Kreun Bissegem).

JACKY HUYS

Mary Lou Lord : meer dan een “lo-fi”-parel.

TANITA TIKARAM, DE GROEIPIJNEN VOORBIJ

Tanita Tikaram lacht als wij haar vragen hoe het voelt om, als de pers geloofd mag worden, een veranderde vrouw te zijn. “Yeah, right. Ik heb daar een teorie over : niets is ooit waar. Vroeger schreven ze dat ik doodserieus was en het was gelogen. Nu schrijven ze dat ik een vriendje heb en dat ik me gek lach, en ook dat is gelogen. Zijn dit interessante verhalen ? Nee, hoogstens gemakkelijke invalshoeken voor luie journalisten. Ze komen zo zelden om met me te praten, maar des te meer om het verhaal in te vullen, dat ze toch al gekonstrueerd hebben in hun hoofd. “

In 1988 debuteerde Tikaram met “Ancient heart”. Ze zou er, op termijn, bijna vijf miljoen eksemplaren van slijten. “Ik had toen op geen enkel moment het gevoel dat het té snel ging. Ik dacht : ho, dit is dus wat er gebeurt als je een plaat maakt ; je komt op televisie, je wordt geïnterviewd, je verkoopt bakken eksemplaren. Pas nadat ik een paar jaar de routine had van plaatje-maken-toerneetje-maken, stond ik er bij stil. Ik ben er ook ingestapt zonder verwachtingen : plaatje opnemen, leuk, en als het niet lukt, ga ik gewoon terug naar school. “

Het lukte. De tweede keer iets minder, de derde keer nog moeizamer en de vierde cd, “Eleven kinds ofloneliness”, ging helemaal de mist in. “En nochtans is dàt de plaat waar mijn hart het meest naar uit gaat : mijn meest affe, voldragen, persoonlijke werkstuk. Maar de platenfirma begreep niet wat ze ermee aan moest en ze hebben ‘m dus maar laten doodbloeden. Ik dacht : God, wat moet ik nu ? En ik wou niets meer met de platenindustrie te maken hebben. “

Ze voegde de daad bij het woord, trok zich terug en ging reizen. “Ik heb veel geleerd. Dat ik weliswaar van Londen hou bijvoorbeeld, maar dat ik het moeilijk heb met de Britse terughoudendheid. Eigenlijk ben ik verliefd geworden op Italië. En ik heb ook de Aziatische wortels van mijn moeder leren appreciëren. Uiteindelijk verandert zo’n tijdelijke ballingschap je ook als artiest. Ik heb het idee dat ik nu meer dingen durf zeggen dan vroeger. Ik ben ook niet meer bang om “wat de mensen van me zullen denken”, meer nog : het kan me niet meer schelen. Wat betekent dat ik vermoedelijk in de verkeerde business zit, want in de show gaat het bijna uitsluitend om wat men van je denkt. “

Een van de sleutelsongs op haar nieuwe cd, “Bloodlines”, heeft ze in Los Angeles geschreven. “Een vreemde stad. Je hebt al die rassen, al die immigranten en artiesten, die bezield zijn van het idee om Grote Kunst te maken in een stad die daar eigenlijk geen aanleiding toe geeft. Ik ben beginnen nadenken over hoe mijn ouders naar Engeland zijn uitgeweken en over het verschil tussen legalen en illegalen, want je mag niet vergeten dat Los Angeles eigenlijk draait op illegalen : alleen door hen schandalig onder te betalen kan men de illuzie van luxe hoog houden. Hoe kun je, zelfs als progressieve blanke ouder, je kind serieus opvoeden in een omgeving waarin het alle zwarte en bruine mensen minderwaardige klussen ziet uitvoeren ? En op de duur zit je dus over je eigen afkomst te denken en begin je te zien dat men je in winkels vreemd bekijkt, alleen vanwege je huidskleur. Daar gaat die song dus over. “

“Lovers in the city” van Tanita Tikaram is verschenen bij Warner. Tikaram koncerteert op 9 juni in de Passage 44 in Brussel. Info : (02) 201.59.59.

Tanita Tikaram : in de verkeerde business.

STUDIO BRUSSEL. DE AFREKENING

1. (1) Hotellounge dEUS

2. (3) Undone-The Sweater Song Weezer

3. (6) Ik hou van U Noordkaap

4. (3) The man who sold the world Nirvana

5. (9) Down by the water PJ Harvey

6. (4) Self esteem Offspring

7. (7) I alone Live

8. (5) Crush with eyeliner R.E.M.

9. (10) Glory box Portishead

10. (8) Not for you Pearl Jam

11. (19) Range life Pavement

12. (11) Voodoo lady Ween

13. (13) Fell on black days Soundgarden

14. (28) Blue Jayhawks

15. (12) Write your own song Sweater

16. (14) Year of the boomerang Rage Against the Machine

17. (17) Elegy for a lost summer Anne Clark

18. (20) Whore Dildo Warheads

19. (18) Basket case Green Day

20. (15) Now they’ll sleep Belly

21. (21) Whatever Oasis

22. (22) Change your mind Neil Young & Crazy Horse

23. (16) Elke vierkante centimeter De Lama’s

24. (25) Ray Ray Rain Bettie Serveert

25. (24) New generation Suede

26. (-) Is Chicago, is not Chicago Soul Coughing

27. (29) Move H Blockx

28. (-) I don’t think so Dinosaur Jr

29. (27) Zombier Cranberries

30. (-) Suck my energy Channel Zero