Freddy Bové en Jean Vanelsacker doen het op hun eigen manier : in hun knusse bistro The House of Eliott brengen de twee vrienden een ode aan de jaren ’20.

:: Bistro-restaurant The House of Eliott : Jan Breydelstraat 36, 9000 Gent. 09 225 21 28. Reserveren is raadzaam. Dinsdag en woensdag gesloten.

Heeft u nog niet van The House of Eliott gehoord ? Wij moeten eerlijk bekennen dat wij ook niet van het bestaan ervan afwisten, tot een lezer ons verontwaardigd mailde. De misnoegde Gentenaar vroeg zich af waarom het “heerlijk intieme restaurantje achter het Gravensteen” nog niet aan bod was gekomen. Daar hadden wij niet direct een antwoord op. De website www.thehouse-ofeliott.be vertelde ons dat naam en inrichting gebaseerd zijn op een Britse tv-reeks die zich afspeelt in de ‘swingende jaren 20’. De website roept tegelijkertijd op om oude spullen, zoals foto’s, kleding, hoeden, pluimen, waaiers, enz. te schenken aan het restaurant. Wij werden zo nieuwsgierig dat wij reserveerden.

Nostalgische schatten

In The House of Eliott werden wij op een persoonlijke manier, ad rem ontvangen door een man met geschoren schedel, lange lederen schort van Ann Demeule- meester en riem van Jean Paul Gaultier. Hij ging ons voor door vertrekken gevuld met aangeklede etalagepoppen, oude handtassen, bijzondere antieke schoenen, weelderige luchters en ingelijste modeprentjes. Wij gingen langs een trappengang met vitrines vol oude bestekken en andere nostalgische schatten naar beneden, waar een kamer met terras aan het water wachtte. Op deze plek aan de Lieve werden in vorige eeuwen goederen per boot afgeleverd. Wij keken uit op de oude vismijn, op voorbijvarende rondvaarboten en op drijvende lege plastieken flessen.

The House of Eliott heeft zijn onderkomen in een handelshuis uit de zeventiende eeuw. Het restaurant bestaat vier jaar en is een creatie van Jean Vanelsacker en vriend Freddy Bové. De eerste studeerde af als binnenhuisarchitect en belandde als jobstudent in de keuken. De tweede was decorateur bij een prestigieus Frans zilvermerk en is in zijn vrije tijd een kledingfanaat, die hoopt zijn collectie uit de jaren ’20 ooit in een museum onder te brengen. De twee werden door vrienden aangemoedigd om met een restaurant te beginnen en zijn met eenvoudige gerechten, zoals croque-monsieur, salades en pastagerechten van start gegaan. Het repertoire werd beetje bij beetje verfijnd en nu zijn bereidingen met kreeft en sint-jakobsschelpen troef. De spijskaart vermeldt geen lunchformule, want haastige eters zijn in The House of Eliott op het verkeerde adres. Ook is de keuze aan wijnen beneden de 30 euro beperkt.

Goedbedoelde kookkunst

Op tafel kwamen in minibloempotten gebakken broodjes. De keuze ging naar ‘Sint-jakobsschelpdieren met koriander op een wolkje van spinazie en een salsa van pittige kerstomaten’ (14,50 euro). Het gerecht viel te omschrijven als lekkere, royaal geserveerde, eenvoudige en goedbedoelde kookkunst. Aan de overkant kwam ‘krokant slaatje met gebakken sint-jakobsschelpdieren, Gandaham en Oostendse garnalen’ (14,50 euro). Het ‘slaatje’ was een forse maaltijdsla, wild en enthousiast samengesteld met toevoeging van partjes sinaasappel, een schijf meloen, tomaat en pijnboompitten. Hoofdgerecht was eendenborst, rosé gebraden en in plakjes gesneden en omgeven met gemberwortel, gebakken witloof, een nostalgische toef opgespoten aardappelpuree en een bruine saus met Aziatische oestersaus als vertrekpunt (20 euro). Mijn tafelgenote koos een specialiteit van het huis : ‘Gebakken zeeduivel met zongedroogde tomaten, basilicum, groene asperges en chorizo worst’ (19,50 euro). Zij was tevreden over de kwaliteit van de vis, maar vond de saus ouderwets rijk en miste peper en zout. Op de vraag waarom er geen zoutvat en pepermolen op tafel stonden, antwoordde de man met de kaalgeschoren schedel : “De chef weet beter dan de klant wat goed gekruid is.”

Wij sloegen het nagerecht over en genoten nog even van het mooie weer en de vallende avond op onze uitverkoren plaats aan het water.

Pieter van Doveren I foto’s Jan Caudron