Pikorde

In deze zonrijke tijden, van joelend gelach en moeilijk te verdelgen eenzaamheid, sta ik soms door het raam te kijken en mij af te vragen: waar ben ik nu terechtgekomen? In het jaar 2018 van een jaartelling die waarschijnlijk niet klopt. Op een planeet in een uithoek van de Melkweg, te midden van talloos veel andere melk- wegen, in een wereld waarvan je niet weet waar hij naartoe gaat.

Wanneer zulke gedachten zich aandienen, verdient het aanbeveling je aandacht te richten op dingen die tastbaar en concreet zijn. Je focust je op het kleine, om niet te worden opgeslokt door het grote. Ik verdiep mij dan in de vraag hoe je een bloemenweide aanlegt, de juiste kat kiest of citroenen kunt konfijten met het oog op gebruik in tajines.

Soms kom je dan terecht bij vreemde wetenswaardigheden, zoals de gewichtsklassen van boksers of het geslachtsdeel van de Amerikaanse president Lyndon B. Johnson. Nu is Lyndon B. Johnson niet iemand die je spontaan zou associëren met geslachtsdelen. Hij is de kalende figuur die John F. Kennedy opvolgde nadat de hersens van die laatste op de kofferbak van een limousine werden geknald in Dallas, waar Jackie Kennedy nog probeerde ze elegant bij elkaar te schrapen.

In tegenstelling tot de jonge god Kennedy, ziet Johnson er aan de saaie kant uit, met zijn gekwelde gelaatsuitdrukking en driedelige pakken. Bij nader inzien was hij an extremely weird dude en een absoluut alfamannetje. Zo genoot hij ervan ondergeschikten te ontbieden terwijl hij op het toilet zat. Het was een van zijn talrijke, subtiele manieren om zijn positie bovenaan de pikorde te bevestigen.

Wat pikordes betreft: zijn uit de kluiten gewassen penis noemde Johnson liefkozend ‘Jumbo’. Hij haalde hem graag en gretig boven om er vrolijk mee in het rond te zwaaien. “Woehoe,” schijnt hij dan te hebben geroepen, “heb je ooit zoiets groots gezien?” – een attitude die niet erg presidential genoemd kan worden. Hij schijnt het kunstje ook vertoond te hebben toen een reporter hem vroeg waarom de Amerikanen nog in Vietnam zaten. “This is why”, zei de 36e president van de Verenigde Staten, terwijl hij zijn broek openritste en Jumbo het vuile werk liet opknappen. “Oh, nu begrijpen we het”, dachten ongetwijfeld de weduwen van de soldaten die in bodybags terugkwamen. En wij die meenden dat Donald Trump du jamais vu was.

Lyndon B. Johnson genoot ervan ondergeschikten te ontbieden terwijl hij op het toilet zat

Zoals wel vaker het geval is, kwam Johnson goed weg met zijn strapatsen; moderne historici rangschikken hem als ‘nearly great’ president. Op het einde van zijn leven liet hij zijn haren en bakkebaarden groeien, en begon hij op de Vlaamse schrijver Clem Schouwenaars te lijken. Teleurgesteld als hij was in de wereld en in de mensen, luisterde hij vaak naar Bridge over Troubled Water van Simon & Garfunkel. In 1973 bezweek hij op zijn ranch in Texas aan een hartaanval, nadat zijn dochter hem had bezworen te stoppen met drinken en kettingroken. “Luister eens hier”, zei hij tegen haar. “Ik heb al genoeg gedaan. Ik ben president geweest en heb jou en je zuster grootgebracht. Nu is het mijn tijd.”

En hij rookte de sigaret die zij hem uit de mond had getrokken.