PIETER EMBRECHTS

© CHARLIE DE KEERSMAECKER

Acteur / songsmid / zanger

Apenbloed & Engelengezang, die botsing is de mens. Haaks op de feitelijkheid van de evolutietheorie staat de hang naar het hogere, het goddelijke. Overigens is de titel van mijn nieuwe theatertournee een afgeleide van een versregel van Leonard Nolens, met zijn permissie gepikt. Ik hou van zijn poëzie, die zich in lagen prijsgeeft, als een goede wijn.

In mijn huidige groep brengt iedere muzikant een hele planeet mee. Al die ervaring enmuzikale liefdes genereren verdieping en heel veel goesting. In die energie vinden we elkaar, nu eens wild explosief, dan weer sereen voor een iets donkerder song. Ik heb het gevoel dat daar geen grenzen op staan, dat wij samen nog veel toekomst hebben.

Het creatief proces, daar is het mij om te doen. Of het nu muziek, theater of televisie is, ik maak graag dingen. Waar ik naartoe wil, kristalliseert zich meer en meer, maar toch voed ik nog een aantal dromen die naast en door elkaar leven. Meer dan een sluw doordacht plan om mijzelf in de markt te zetten, heb ik de drive om dingen te doen die voor mijzelf kloppen.

Aan verlangen kun je kapot gaan. Toen ik daar een song over schreef, had ik het concrete beeld voor ogen van bootvluchtelingen voor de kust van Lampedusa. Verlangen naar een beter leven, is er iets menselijker dan dat ? Maar het kan ook op relaties slaan. Soms moet je iets kapot maken om iets anders te vinden, terwijl niets zegt dat dat nieuwe beter zal zijn. Ik schrijf graag teksten die voor verschillende mensen een andere betekenis kunnen hebben.

Bij ons thuis zat de wereld aan tafel. Mijn vaderwas professor economie en actief in de ontwikkelingssamenwerking. Van jongs af aan kregen we mee dat onze eigen cultuur niet per se superieur is. En toen ik als zeventien-, achttienjarige begon te reizen, zorgde vader ervoor dat ik in landen als India projecten bezocht en met eigen ogen zag wat een verschil het maakt als kinderen van ongeletterde boeren kunnen studeren.

Mijn moeder komt dan weer uit een artistiek nest. De hele familie musiceerde, niet met de ambitie om de beste te zijn, maar om het plezier van het samen spelen. Ik heb het gevoel dat voor haar muziek geleidelijk de plaats van het religieuze ingenomen heeft. Wij kinderen zijn niet katholiek opgevoed, wij gingen naar de steinerschool. Maar ook bij mij zit het erin, het besef dat muziek een sterke kracht is die mensen samenbrengt, hen kan opzwepen maar evengoed stil maken van ontroering.

Dat kan toch niet : de deur uitgaan, inademen en een slechte smaak op je lippen proeven. Dat overkwam mij onlangs na een kort verblijf in de Franse Alpen. Natuurlijk gaat het om schadeclaims en contracten met betonboeren, maar de keuze voor het BAM-tracé, tegen de wil van massaal veel Antwerpenaars in, getuigt van kortzichtigheid en gebrek aan een 21ste-eeuwse visie op stadsontwikkeling.

Ik ben een moeilijke gast, dat weet ik zelf ook wel. Soms benijd ik dat, acteurs die zeggen : geef mij een scenario waarin ik kan geloven en ik speel dat. Zo’n duidelijk, rechtlijnig pad, dat is van een grote schoonheid. Maar als speler stel je jezelf wel extreem kwetsbaar op, je kunt in iets briljants, maar net zo goed in iets rotslechts terechtkomen. Ik ben blij met de voorstellen die mijn richting uit komen, maar kies toch steeds zorgvuldiger voor projecten die waarde hebben voor mezelf, met mensen van wie ik weet waarvoor ze staan.

Nog tot eind december 2014 toeren Pieter Embrechts (1972) en groep langs Vlaamse theaters met Apenbloed & Engelengezang, een keuze uit zijn Nederlandstalige repertoire. Op 20 juni staan ze in de Roma, Borgerhout, op 3 oktober is er de cd-voorstelling in de AB, Brussel. Voor de volledige speellijst : www.rumoer.be.

DOOR LINDA ASSELBERGS & FOTO CHARLIE DE KEERSMAECKER

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content