Vele wijnen worden in België ingevoerd. Een lijst van invoerders en hun wijnen kan worden opgevraagd bij het ICE : martine.godefroid@bruxelles.it

Barbera heeft nog altijd wat een boers imago. Vroeger werd barbera enkel geplant op verkeerd georiënteerde percelen waar nebbiolo nooit zou rijpen. De rendementen waren catastrofaal hoog, meer dan 100 hl per ha, zodat er enkel wat dunne zuurheid in de wijn overbleef. Zeker rond Alba trof men geen barbera aan, daar maakte men veel liever de dure barolo en barbaresco. Barbera raakte dikwijls zelfs niet tot in de gistkuip : men verkocht ze als tafeldruiven. Maar in 1980, niet vroeger, komt de kentering : ene Giacomo Bologna brengt een perceelwijn Bricco dell’Ucellone op de markt, gemaakt van op vat gelagerde barberawijn. De wijn zelf maakt diepe indruk, zijn prijs schiet de hoogte in. Toegegeven : Angelo Gaja was hem met de barberawijn Vignarey tien jaar voor, maar niet met dezelfde impact, Gaja kwam te vroeg.

Nu is barbera de belangrijkste druif van Piëmont met 22 procent van alle DOC-wijnen. Giacomo Bologna had een paar dingen duidelijk gemaakt : bij normale rendementen was barberawijn niet dun-zuur, maar volmondig en diepgekleurd met smakelijke, discrete tannines.

Zoals vermeld is de naam van de druivensoort in de DOC opgenomen en dient de naam van de productieregio of stad niet als definiërende appellation alleen, zoals in Frankrijk. Daar heet de wijn bordeaux, en niet “cabernet van Bordeaux”, met alle gevolgen voor herkenbaarheid op de internationale markt : in Dallas kan men zich als wijn wel iets voorstellen bij cabernet of barbera maar veel minder bij Bordeaux of Asti.

De barbera d’Asti benoemt dus de barberawijn uit de buurt van Asti, er werd in 2004, 250.000 hl van gemaakt van 4600 ha wijngaarden. Verder heeft men barbera del Monferrato met 117.000 hl van 2120 ha en barbera d’Alba met 985.000 hl van 1570 ha wijngaarden. Maar het is natuurlijk niet zo eenvoudig.

Asti en Monferrato overlappen elkaar, de wijnboer mag zelf kiezen, de meesten opteren voor d’ Asti omdat die beter in de markt ligt. Toch heeft ook Monferrato getrouwen omdat die rekenen op een imago met meer eigenheid. Vooral in het gebied ten noorden van de autoweg Torino-Allessandria, in de buurt van het stadje Vignale del Monferrato, met zijn ronde, zanderige heuvels : één en al zachtaardigheid die in het glas tot zijn recht komt als soepelheid.

Maar er is meer. De drang naar eigenheid heeft in het gebied van barbera d’Asti, meer bepaald in de buurt van Nizza, een veertigtal wijnboeren ertoe gebracht om te ijveren voor een eigen sub-appellatie, onder de naam Nizza. Ze wilden de plaatsnaam mee op het etiket, wat men in Frankrijk een Appellation Villages zou heten. Ze haalden in oktober 2000 hun slag thuis. In het begin omvatte de Nizzazone 53 ha, nu (2004) 78 ha, met 3600 hl productie. Het blijft bescheiden.

Nog een laatste punt. Van alle barberawijnen bestaat er ook een Superiore-versie, die wat alcoholischer moet zijn (12 i.p.v. 11,5 graden) en die een jaar moet verouderen, waarvan minstens zes maanden op eik. De Nizza moet 12,5 graden halen en anderhalf jaar op eik verouderen.

Barbera is in alle opzichten een moderne wijn. Het fruit is uitbundig aanwezig, stevige alcohol, zachtaardige tannines kortom een goede structuur en een attractieve lengte. Verder zijn de tannines zo zachtaardig dat ze gemakkelijk door het agressieve verse eiken vat worden overstemd en dus doet overdadig hout ook vele wijnen sneuvelen. Zeker omdat men ter plekke er nogal gemakkelijk van uitgaat dat verse eik gelijkstaat met kwaliteit. Quod non.

De gewone barbera moet wachten tot maart van het jaar na de oogst om op de markt te mogen komen : we mogen dus nu de 2004 proeven. De superiore versie moet een jaar verouderen, nu is de 2003 op de markt. Toch laat men meer en meer ook de niet superiore wijnen langer verouderen, waardoor er nu ook ‘gewone’ van 2003 naar buiten komt. Nizza 2002 met een verouderingsduur van 18 maanden zou er nu ook moeten zijn, maar de algemene vergadering van de wijnboeren besliste om van het zwakke regenjaar 2002 geen Nizza subappellation te produceren.

Tijdens de Barbera Meeting 2005 proeven we 182 stalen. Naar goede gewoonte vermelden we enkel de onbetwistbaar goede en aan te bevelen wijnen. Stilaan worden de reputaties gevestigd en ziet men jaarlijks de groten terugkomen.

Barbera D’Asti

Tenuta Olim Bauda met de generische wijn 2004 ; Ferro Carlo, cru Roche 2003 ; Cascina Garitina, cru Bricco Garitta 2003 ; Cossetti Clementi, cru Venti di Marzo 2003 (ontroerend goed) ; Coppo, cru Pomorosso 2003 ; Cascina Gilli, cru Sebri 2003 ; La Mandragola, cru Masna 2003 ; Rabino Marco, cru Castle 2003 ; Erede di Chiappone Armando, cru Brentura 2003 ; Caudrina, cru La Solista 2003 ; Braida, cru Bricco dell’Uccellone 2003 ;Marchesi Alfieri, cru La Tota 2003 ; Tenuta dei Vallarino, cru La Ladra 2003 ; Arbola, cru Carlotta2003 ; Cascina Tavijn met generische wijn 2003 ; Costa Olmo, cru La Madrina 2003 ; AnticaCasa Vinicola Scarpa, cru Casascarpa 2003.

Barbera D’Asti Superiore

Tenuta il Falchetto, cru Bricco Patadiso 2003 ; Bersano, cru Generala 2003 ; Ferraris Roberto, cru La Cricca 2003 ; Scagliola, cru Sansi 2003 ; Villa Giada, cru La Quercia 2003 ; Bel Sit, cru Sichivej 2003 (ontroerend) ; Cascina Castlet, cru Litina 2003 ; Terre da Vino, cru La Luna Falo 2003 ; Cantina di Nizza, cru Cinquanta Vendemmie 2003 ; Malgra, cru Fornacedi Cerreto 2003 ; AnticheCantina Brema, cru Volpettona 2003 ; Tenuta la Fiammenga, cru Paion 2003 ; Tenuta la Pergola, cru Cappelletta 2003 (ontroerend) ; Cantina Sociale Vinchio VagliSerra, cru Neuvsent 2003 (ontroerend) ; Cantamessa Giorgio, cru La Pinota 2001 ; Tenuta San Mauro met generische wijn 2001, Perlino Optima, cru Costa Mezzana 2001 ; Cantina Sociale di Monbaruzzo, cru Vig neto Sorangela 2001 ; GuastiClemente, cru Boschetto Vecchio 2001 ; Cantina Sant’Evasio, cru Rosignolo 2001 ; Fontanafredda, cru Il Sogno 2001 ; Dezzani F. lli, cru Il Dragone 2000 (ontroerend) ; Scrimaglio Franco, cru Crouton 2000 ; La Caudrina, cru Montevenere 2000 ; Bava, cru Stradivario 1999.

Barbera D’Asti Superiore Nizza

Alfiero Boffa, cru La Riva 2001 ; Cascina La Ghersa, cru Vignassa 2001 ; La Gironda, cru Le Nicchie 2001 ; Malgra, cru Mora di Sassi 2001 ; Arbiola, cru Romilda 2001.

Barbera del Monferrato

Morando Silvio met generische wijn 2004 ; La Scamuzza, cru’s Baciamisubito 2003 en Amorosa Sup 2002 ; Cantine Valpane, cru Valpane 1999 ; Oliveta met generische Sup 2003 ; Vicara Visconti Cassinis Ravizza, cru’s Vadmo Sup 2001 en Crosia Sup 2001 ; Colonna, cru Alessandra Sup 2001 ; Accornero, cru Cima Riserva Sup 2001 ; Morando Silvio, cru Le Coste Sup 2001 ; Cascina I Carpini, cru Bruma D’Autunno Sup 2003.

Barbera D’Alba

Cascina Chicco, cru Granera Alta 2004 ; Tenuta Rocca, cru’s Tenuta Rocca 2004 en VignaRoca Neira 2003 ; Brezza, cru Cannubi Muscatel 2003 ; Vietti, cru’s Scarrone 2003 en Scarrone Vecchia 2003 ; Fracassi Umberto, cru Ciabot Contessa 2003 ; Fontanafredda, cru Raimonda 2003 ; Buganza Renato, cru Vigna Veja 2003 ; Cascina Ballarin, cru Pilade2003 ; Costa di Bussia Tenuta Arnulfo, cru’s Campo del Gatto en Costa di Bussia 2003 ; Bolmida Silvano, cru Conca del Grillo 2003 ; Negro Angelo e Figli, cru’s Monteu Roero 2003 en Nicolon 2003 ; Molino, cru Ausario 2003 ; Abrigo Orlando, cru Mervisano 2003.

Barbera D’Alba Superiore

Gigi Rosso, cru Vigna del Buon Ricordo 2003 ; Monchiero Carbone, cru Mon Birone 2003 ; Cascina Ca’ Rossa, cru Mulassa 2003 ; Terre da Vino, cru Croere 2003 ; Deltetto, cru Rocca delle Marasche 2003 ; Cascina Chicco, cru Bric Loira 2003 ; Rocche Costamagna, cru Rocche delle Rocche 2003 ; Bera, cru La Lena 2003 (ontroerend) ; La Contea, cru Caplin2001.

Door Herwig Van Hove / Foto’s Gerald Dauphin

Barbera is een druivensoort uit de provincie Piëmont in Noord-Italië, de DOC’s heten er Barbera d’Alba, d’Asti of del Monferrato. Zo simpel kan een structuur natuurlijk niet zijn in Italië.