Voor 4 : 125 g sperziebonen, 125 g boterbonen, 1 krop witloof, 100 g gerookte tonijn in plakjes, 50 g boter, 1 el verse pesto, 2 tl citroensap

Afwerking : parmezaanschilfers, geroosterde zonnebloempitten, zout en zwarte peper

Voor de gnocchi : 1 kg kruimige aardappelen, 250 g bloem, 2 el verse pesto

Maak eerst de gnocchi : schil de aardappelen, spoel ze en snij ze in grote stukken. Kook ze in gezouten water, pureer ze in een roerzeef of plet ze met een pureestamper. Voeg de pesto toe en zeef de helft van de bloem over de puree. Kruid met zout en kneed tot een deeg. Voeg beetje bij beetje de resterende bloem toe tot het deeg niet meer kleverig is. Verdeel het deeg in vieren en rol elk deel uit tot een dunne worst van 30 cm lang en 1 cm diameter. Snij de worsten in stukjes van 1 cm. Leg de gnocchi op een bord en zet koel weg om te laten rusten. Verwijder de kopjes van de bonen, maar laat de staartjes eraan. Snij lange bonen diagonaal in twee. Snij het witloof eerst in de lengte in vieren en dan overdwars in reepjes. Bewaar in water. Scheur de tonijn in repen. Laat de boter smelten in een pannetje en voeg de pesto en citroen toe. Kruid met peper. Kook de bonen beetgaar in gezouten water, giet af en hou warm. Doe de gnocchi in een pan met gezouten water en laat zachtjes koken tot de gnocchi één voor één komen bovendrijven. Giet goed af en verdeel de gnocchi over vier borden. Lepel de pestoboter over de gnocchi en verdeel de bonen over de borden. Werk af met de tonijn, het witloof, de zonnebloempitten en parmezaanschilfers. Geef een laatste draai van de peper en dien onmiddellijk op.

Sperzieboon

De sperzieboon of Phaseolus vulgaris is verreweg het bekendst onder de verse peulvruchten. Andere leden van de Phaseolus-familie zijn de fijne prinsessenboon, de gele boterboon en de platte snijboon ( P. coccineus). Al deze bonen zijn oorspronkelijk afkomstig uit Centraal-Amerika en worden gekenmerkt door eetbare peulen en nauwelijks ontwikkelde zaden. De klassieke manier om deze groenten schoon te maken, is ze van kopjes en staartjes te ontdoen en de taaie vezels te verwijderen. Gelukkig zijn die vervelende ‘draadjes’ tegenwoordig weggekweekt en kan men genieten van malse sperziebonen. Alleen bij snijbonen moet men soms nog opletten voor draadjes. Overigens is het een leuk idee om de staartjes van sperziebonen niet te verwijderen : de plukjes aan het uiteinde van de bonen zorgen voor een mooi effect bij de presentatie.

Tekst Veerle De Pooter I Foto’s Tony Le Duc