Soms zijn er, in deze toch al onbegrijpelijke wereld, dingen die je nog net iets minder goed kunt begrijpen. Brommers en moto’s bijvoorbeeld – het soort dat je vier stadswijken ver hoort. Dolle pret moet dat zijn je zo te verplaatsen.
“Mijn vrijheid eindigt waar de uwe begint”, schijnt een wijs man gezegd te hebben die duidelijk niet reed met een motor met ‘aangepaste’ knalpot. De impact van zo iemand reikt tot ver achter uw trommelvliezen, tot bij de botjes die hamer, aambeeld en stijgbeugel genoemd worden.
Die naar believen te mogen teisteren, is het soort vandalisme dat te gemakkelijk met vrijheid verward wordt. De Brusselse politica Anne-Charlotte d’Ursel nam het verschijnsel wel al op de korrel. “Eén motor met een te luide uitlaat zorgt voor overlast bij duizend omwonenden”, aldus het MR-parlementslid. Evenmin als ik, is Anne-Charlotte tegen ‘de’ motor. Zij is ervan overtuigd dat hij de files kan helpen bestrijden. “Sommige motards zijn echter niet op zoek naar een betere mobiliteit of het plezier en de vrijheid die met zo’n tweewieler komt”, stelt zij echter vast. “Zij zijn er blijkbaar enkel op uit om zoveel mogelijk lawaai te maken.”
Nu is het geluid van een motorfiets zoals hij uit de fabriek komt zelden erg hinderlijk – je moet maar eens naar een koppel zwaantjes luisteren dat sierlijk door het straatbeeld glijdt. Anders wordt het als er geknoeid wordt met de uitlaat om die een coolere roffel te laten krijgen. Nogal wat motorrijders schijnen daar een forse duit voor over te hebben, wegens het penisverlengende karakter.
Nu is lawaai wellicht minder schadelijk dan luchtvervuiling, maar het likt aan dezelfde rafelige randjes van de waanzin die we elke dag normaal vinden – ook in Gent, de stad waar ik woon en die vooral volgens de goednieuwsmachine van schepen Watteeuw grasgroen en fietsvriendelijk is. In werkelijkheid is het verkeer op sommige plaatsen verdubbeld.
Zoals wel vaker, loont het de moeite in de reacties op fora te duiken en iets bij te leren als het op achterlijkheid aankomt. Boeiend is bijvoorbeeld het Loud pipes save lives-argument dat wel door de National Rifle Association bedacht lijkt: van hoe verder je een motorfiets hoort komen, hoe meer kans je hebt je nog tijdig uit de voeten te kunnen maken. “Wat een onzin”, schrijft gelukkig de trotse bezitter van een Triumph 800 cc. “Met open pijpen rijden is gewoon asociaal, dB-killers zouden verplicht mogen worden. Er mag wat mij betreft zeker opgetreden worden tegen overmatig lawaai.”
Mijn vrijheid eindigt waar de uwe begint”, schijnt een wijs man gezegd te hebben die duidelijk niet reed met een motor met ‘aangepaste’ knalpot
Het ironische is dat de wetgeving daarvoor allang bestaat – al zit ze dan verpakt in dat oubollige jargon dat gemakkelijk grenst aan het belachelijke. “Het is verboden,” aldus artikel 81.3.1. 2 ° van de wegcode, “door het lawaai het publiek ongemak aan te doen of de dieren te doen schrikken.”
In de praktijk mogen zware motorfietsen niet meer dan 77 decibel produceren, sinds het aannemen van de Europese verordening met de sexy benaming UN ECE 41. Niet te verwarren met UN/ECE-norm FFV-41, die de controle op de handelskwaliteit van courgettes betreft en naar verluidt géén dode letter is.
jean-paul.mulders@knack.be
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
