Consultant

Ik heb mijn grootvader altijd bewonderd. Een stationschef die maar tot zijn twaalfde naar school was gegaan, maar zich begin vorige eeuw opwerkte met examens en de wil om er te komen. Als zoon van een boekhouder en een huisvrouw in het Gentse kom ik niet uit een ondernemersmilieu, maar in de jeugdbeweging wilde ik al initiatief nemen en leiding geven. Als ik maar kon ontdekken en dingen uitproberen.

Ik wilde al snel op eigen benen staan. Ik was 22 en nog student toen ik trouwde. Dat was ongewoon toen. Met slechts een loon om van te leven, was van feesten en uitspattingen geen sprake. We leefden met de knip op de beurs.

Een bedrijf is teamwerk. Het kan hels druk en stresserend zijn, maar het creëert ook energie en dynamiek. Zeker met jonge mensen – ik was zelf slechts 29 jaar toen we met zijn drieën Kipling opstartten. We hadden altijd veel jonge werknemers, en terecht. Je moet waakzaam zijn om niet op safe te spelen, zeker in de modewereld.

Ik ben veeleisend, ook voor mezelf. In het bedrijfsleven maakt theextra mile het verschil. Alleen zo overstijg je het gemiddelde, en de consument voelt perfect aan of een merk het meent of gewoon het zoveelste is.

Ik ben niet rancuneus. Kipling verlaten was een abrupte breuk, emotioneel en onaangenaam. Maar ik zag het anders dan de investeringsmaatschappij die aan boord was gekomen, dus hield ik de eer aan mezelf. Die bladzijde is omgeslagen, acht jaar later herinner ik me vooral de leuke momenten. Het is zoals met kinderen : you can raise them, but you can’t run their lives.

Ondernemers moeten jongeren inspireren. Daarom geef ik bijvoorbeeld gastcolleges aan de Vlerick Management School, om ervaring en kennis terug te geven. Vroeger werden knappe koppen schoolmeester, nu moet je al heel gemotiveerd en idealistisch zijn om voor het onderwijs te kiezen. Maar dat is wel onze toekomst.

Als consultant heb ik mijn kantoor thuis geïnstalleerd. Na drie jaar bij Delsey in Parijs en drie jaar bij Nike in Amsterdam en de VS wilde ik iets teruggeven aan mijn vrouw. Ik had veel tijd opgeëist voor mijn eigen carrière. Ik vloog zo vaak als een lijnpiloot. Mijn vrouw is vrij en zelfstandig, maar er waren eenzame weekends.

Werken met mensen is het fijnste wat er is, en het moeilijkste. De meeste managers horen tijdens hun studie niets over omgaan en communiceren met medewerkers. Het bedrijfsleven heeft me daar veel over geleerd, ook doordat ik in verschillende landen en culturen werkte. De vraag is altijd hoe talent tot ontplooiing kan komen.

Op de motorfiets proef ik het avontuur. De laatste tien jaar heb ik met vrienden heel Europa doorkruist, van Noorwegen tot Toscane. De mensen komen vlugger kennismaken, en je kunt meer van het landschap genieten.

Ik wilde het verhaal van Kipling acht jaar geleden al vertellen. Bij de twintigste verjaardag van het label was het nu of nooit. Achteraf bekeken deed wachten me goed. Ik bekijk de zaken met wat afstand en het is niet het verhaal van Kipling alleen. Maar het is geen taai managementboek. De lezer pikt eruit mee wat hij wil.

Er is meer creatief talent in België dan we beseffen. Kipling was voor honderd procent Belgisch, en twintig jaar lang in meer dan vijftig landen aanwezig. Met meer dan vijftig miljoen verkochte tassen heeft een op de drie westerlingen Kipling in huis. Met zulke succesverhalen mogen we best uitpakken.

Mijn droom is de Atlantische Oceaan over te zeilen. Op zee ben ik weg van de wereld en volg ik alleen mijn eigen ritme. En als industrieel ingenieur kan ik de handen uit de mouwen steken. Het leukst is de spanning bij het binnenvaren van een nieuwe haven, en de nieuwsgierigheid naar het onbekende.

Ik voel me geen vijftig. Ik hou contact met jongeren, en ik werk niet minder dan vroeger. In plaats van te organiseren en te delegeren, doe ik veel dingen nu zelf. Het tempo ligt dus niet lager, integendeel.

Consultant Paul Van de Velde (50) is medestichter van Kipling.

Vorige maand publiceerde hij bij Lannoo ‘Monkey Business’.

Kipling of hoe een aapje de wereld veroverde (24,95 euro), ISBN 978 90 209 7389 1

Door Wim Denolf / Foto Guy Kokken