Sommigen noemen haar het nieuwe sekssymbool van de jaren ’90. Maar dat ze even meesterlijk omgaat met gewaagde scènes als met humor en emotie, bewijst Patricia Arquette in haar nieuwste films : ?Lost Highway? en ?Flirting with Disaster?.

Doreen Stockton / Foto’s Outline

ZE STAMT UIT EEN BEROEMD acteursgeslacht, is getrouwd met oscarwinnaar Nicolas Cage, heeft een zevenjarig zoontje uit een eerdere relatie en is momenteel een van de meest gevraagde actrices in Hollywood. Met haar verbluffende vertolking van supersexy callgirl in Tony Scott’s True Romance trad Patricia Arquette definitief uit de schaduw van haar oudste zus Rosanna. Met haar sterke vertolkingen en veelzijdig acteertalent is ze goed op weg om de meest succesvolle telg van de familie te worden. Ook in haar recentste films bewijst Patricia dat ze evengoed humor als emotie hanteert.

In de liefdeskomedie Flirting with Disaster van David O. Russell is Patricia te zien naast Ben Stiller, Mary Tyler Moore, George Segal en Tea Leoni. Ze speelt daarin een vrouw die na de geboorte van haar kind wordt geconfronteerd met de identiteitscrisis van haar man.

Uw personage, Nancy Coplin, heeft de hele tijd haar pasgeboren zoontje in haar armen. Hoeveel baby’s waren er nodig om die rol te spelen ?

Patricia Arquette : Veel. Ik denk zo’n 12 in totaal, want baby’s van die leeftijd mogen maar een kwartier per dag ?werken?, en je hebt uiteraard meer tijd nodig om een scène op te nemen. Makkelijk is het niet. De ene baby heeft graag een fopspeen, de andere niet. De ene wil een flesje, de andere niet. Dat geeft de nodige problemen. Het was ook een aspect dat ik behoorlijk spannend vond, toen ik hoorde dat ik de rol kreeg. Baby’s geven er namelijk geen zier om of je een ster bent of niet, trekken zich nergens iets van aan. Doordat het een low-budgetfilm was, hadden we soms heel weinig tijd. Als de baby dan huilde, keken ze allemaal naar mij. Alsof het mijn schuld was !

Het feit dat u samen met Nicolas Cage Hollywoods gouden echtpaar vormt, is dat een last ?

Je loopt natuurlijk voortdurend in de kijker. We gaan niet vaak uit, maar als we dat wel doen en een van ons is bijvoorbeeld slecht gehumeurd, dan krijg je meteen reacties van : ha, daar schort wat. Soms krijgen we midden in de nacht een telefoontje van vrienden omdat ze hebben gelezen dat we uit elkaar zijn. Ik geef dan de telefoon door aan Nicolas, zodat ze zelf kunnen vaststellen dat het niet waar is. De eerste twee, drie keer kan je daar nog om lachen, maar nadien zeg je : ?Verdomme, wie verzint zoiets ? Kunnen ze ons niet gewoon met rust laten ??

Hebben jullie nog een sociaal leven met de kinderen ?

Wij zijn allebei opgegroeid in Los Angeles en hebben dus vroeger heel wat afgefeest. Naarmate je beroemder wordt, zien de mensen je ook als een attractie. Ze hangen voortdurend om je heen. Gewoon gezellig thuis blijven en zelf koken, zonder pottenkijkers, daar genieten wij nu van. Door niemand bekeken worden, door niemand gevraagd worden voor een ander zijn plezier.

Is het waar dat je meer van jezelf vervreemdt naarmate je populairder wordt ?

Wel, ik niet, want alle vrienden met wie ik ben opgegroeid, zijn nu nog altijd mijn vrienden. Sommigen zijn rijk, sommigen werkloos, eentje werkt in een platenwinkel, een andere in een tankstation. Ik blijf ook trouw aan mezelf door niets over mezelf te lezen. Ook als de kritiek gerechtvaardigd is, wordt het zo negatief verwoord dat het mij als vrouw van mijn stuk brengt. Je leest dan dingen als : ?Ze is lelijk in deze film, ze ziet er mooi uit in een andere.? Het kan me verdomme niet schelen hoe ik eruitzie. Over een man schrijven ze zoiets toch ook nooit ! Flirting with disaster heeft zowat de beste kritieken gehad van al mijn films, maar toch heb ik er nog niet één gelezen.

Zijn er rollen waar u een speciale training voor volgt ?

Je kan een acteur er om het even hoe laten uitzien. Maar het duurt uren voor je daarmee klaar bent. Dan wil je niet ook nog eens iedere dag urenlang oefenen. Ik heb dat ook niet voor Lost Highway van David Lynch willen doen. Ik kan me best een coach veroorloven, maar dan ben je zo obsessief bezig. Moet ik drie uur per dag een coach nemen, gewoon omdat ik actrice ben ? Is het dat, waar seksualiteit, schoonheid om draait ? Ik vind van niet !

Uw personage heeft net een kind gekregen en probeert wanhopig tijd te vinden om met haar man te vrijen of om hem zelfs maar op te winden. Kon u zichzelf daarin terugvinden ?

Tuurlijk. Na mijn bevalling maakte ik die overgang ook door. Je mist de energie, de tijd en het geduld om je man de nodige aandacht te geven. Je hebt geen tijd om nieuwe kleren te kopen, om je op te maken, en je bent voortdurend uitgeput.

Nadat ik bevallen was van mijn zoontje Enzo, had ik geen relatie, maar dat kon me absoluut niets schelen. Ik had er gewoon de energie niet voor. Ik voelde me niet bepaald aantrekkelijk. Ik heb het mijn eigen moeder zien doormaken. Op een bepaald ogenblik had ze drie kinderen in de luiers. Ze was vroeger nog model geweest, maar in die tijd zag ze er onverzorgd en uitgeput uit. Volgens de norm is dat niet sexy, maar je bent juist sexy omdat je er zo moe uitziet. Je geeft je eigen leven op voor iemand anders : dat is pas sexy !

Vindt u het beangstigend een deel van uzelf te moeten opgeven voor uw kind of uw werk ?

Oh ja. Als partner of als ouder vind je dat je voortdurend tekortschiet. Ik vind dat ik het nooit goed genoeg kan doen voor mijn zoon. Ik zal hem naar mijn eigen gevoel nooit genoeg tijd of dingen of mogelijkheden kunnen bieden.

Is uw zoontje de hele tijd bij u ?

Neen. Momenteel is hij op school en hij verblijft bij zijn vader. Ze kunnen het uitstekend met elkaar vinden. Enzo bevindt zich nu ook in een fase waarin hij zijn mannelijkheid ontdekt. Maar we zijn nooit lang gescheiden. Hij is altijd al bij mij geweest, bij iedere film die ik heb gedraaid.

In de meeste films was hij ook te zien. In Beyond Rangoon, The Indian Runner en True Romance speelde hij uw zoontje.

Ja, maar nu heeft hij er eindelijk genoeg van. Daar zat ik eerlijk gezegd op te wachten, omdat ik hem niet graag zei dat hij niet mocht meedoen. Iedereen vroeg altijd : ?Mag je zoontje een rol vertolken in de film ?? Hij was dan laaiend enthousiast. Ook al beweerde ik dat het vervelend was of dat het een trieste film was, niets kon hem ervan weerhouden. Alleen de laatste keer vond hij het vervelend. Nu hij op school zit, ga ik alleen nog films draaien in L.A., behalve in de zomervakanties.

De Arquettes hebben een sterke positie op de filmmarkt. Uw zus Rosanna en broer Alexis zijn eveneens acteurs. Is er rivaliteit binnen de familie ?

Absoluut niet. De mensen verwachten dat altijd, maar het is niet zo. We kijken allemaal naar elkaars films en vinden elkaars prestaties fantastisch. We zijn veeleer een beetje trots op elkaar.

Wat sprak u zo aan in Flirting with Disaster ?

Ik wou graag een komedie doen. Humor was bij ons thuis altijd heel belangrijk. Je hebt gezinnen waar beide ouders leraar zijn en waar bijgevolg veel aandacht wordt besteed aan ontwikkeling. Bij ons was dat humor. Ook al had je jezelf in nesten gewerkt, als je iemand aan het lachen kon brengen was het in orde. In deze film speel ik wel het ernstige personage door wiens ogen het publiek de gebeurtenissen ziet.

De film draait in zekere zin rond het gebrek aan communicatie tussen mannen en vrouwen. Intrigeren mannen u nog altijd ?

Het moederschap heeft mijn kijk op mannen veranderd. Voor ik moeder werd, betekende een erectie volgens mij dat een man seks wou. Ondertussen heb ik gemerkt dat een baby een erectie krijgt omdat hij moet plassen of omdat hij in de tocht ligt. Als je een kind een jongetje opvoedt, geraak je je angst of boosheid tegenover het andere geslacht kwijt… Weet je, ik hou echt van mannen. Ik wil dat mijn zoon er trots op zal zijn een man te zijn. Ik wil dat hij vrouwen leert respecteren. Ik ben er uiteindelijk van overtuigd geraakt dat mannen en vrouwen verschillend zijn. Dat is gewoon zo.

Hebt u een verklaring voor het succes van al die low-budgetfilms in de States ?

Ik denk dat de Amerikanen gewoon eens goed willen lachen. Maar dat ze tegelijk ook al die dwaze komedies beu zijn. Naar mijn gevoel kunnen ze zich identificeren met deze film. Er zitten heel reële dingen in. Het voortdurend proberen om alle schuld op een ander af te schuiven bijvoorbeeld.

Zou u zelf een relatie kunnen hebben met een neurotisch iemand als het personage van Ben Stiller ?

Neen. Ik kan niet leven met iemand die zo neurotisch is als het personage in deze film. Daar zou ik pisnijdig van worden, we zouden de hele tijd ruzie maken. Maar mijn personage houdt daar juist van. Ze vindt haar man grappig en weet dat hij uiteindelijk zal bijdraaien. Dat is een van de redenen waarom ze bij elkaar passen.

De film draait om een universeel probleem : vrouwen die pas bevallen zijn en wanhopig proberen om er weer seksueel aantrekkelijk uit te zien.

Dat geldt niet alleen voor haar, maar ook voor hem. Als je je wil inzetten voor een relatie en wil trouwen, moet je je uiterste best doen opdat de ander zich sexy blijft voelen. Zij is de enige persoon naar wie hij zijn seksualiteit kanaliseert. Als je dat niet aankan, moet je een dergelijke verbintenis niet van de ander verlangen. Iedereen wil het met je doen als je grappig bent, als je veel geld verdient en er goed uitziet, maar wie wil dat nog als je ’s morgens de uitstraling hebt van een vod ! Wie dat doet is een ware held, die verdient een medaille.

Waar bent u momenteel mee bezig ?

Ik heb er net een film met David Lynch opzitten : Lost Highway. Dat was geen makkelijke klus, maar ik heb het wel heel graag gedaan, want ik hou van filmmakers met een eigen visie. De meeste films vandaag zijn zo rechtlijnig, alles zit zo netjes in elkaar. David Lynch daarentegen creëert zijn eigen wereld, een schijnbaar vreemde, maar in werkelijkheid donkere realiteit. De film gaat over een obsessieve relatie tussen een man ( Bill Pullman) en zijn vrouw (ik dus). Lynch laat ons de gedachten lezen van een vrouwenhater. We krijgen het beeld te zien dat hij van vrouwen heeft : de donkere, gevaarlijke, seksueel beangstigende kant van een vrouw.

Lost Highway is seksueel heel gedurfd. Hoe was het om als actrice met seksuele uitbuiting om te gaan ?

In het dagelijks leven heb ik een echte fobie voor alles wat naakt is. Wanneer ik een bad neem, doe ik meestal het licht uit ! Van een fobie gesproken. Er zit naar mijn gevoel dan ook veel naakt in de film…

Ik probeer nu al 28 jaar te leren omgaan met mijn seksualiteit. Ik heb iedere zachte, voorzichtige, gevoelige aanpak geprobeerd om erachter te komen wat mijn seksualiteit als vrouw is, wat mijn taak als vrouw is. Aantrekkelijk zijn is beangstigend, maar niet aantrekkelijk zijn is dat ook. Ga je gebruik maken van je seksuele macht of niet ? Kan je seks hebben zonder liefde of zal je je achteraf rot voelen ?

Waar ligt de grens van wat u al dan niet op het doek wil doen ?

Dat verandert telkens. David is een echte kunstenaar, je werkt met een genie. Voor mij was het dus oké, maar geen haar op mijn hoofd dat eraan zou denken om in mijn blootje een film te draaien met een slavendrijver. Ik heb relaties gehad met mannen die al hun haat tegenover vrouwen op mij projecteerden. Opeens was ik een beest in hun ogen : ?Vrouwen doen altijd zus, vrouwen zijn altijd zo.? Ze keken niet eens echt naar mij. Het deed er niet toe of ik in de kamer was of niet. Zulke mannen zijn gewoon ziek in hun hoofd. Als zo’n man een vrouw vermoordt door wie hij geobsedeerd is, is hij niet geobsedeerd door schoonheid. Alles draait om macht, controle, haat. Ik wou dat soort relatie laten zien op film, het monster dat in die mannen schuilt. Voor mezelf wou ik bovendien afrekenen met mijn angst voor bloot. Ik vecht er nu al mijn hele leven tegen en ik zit er nog mee. Ik dacht, dan ga ik maar door de hel, maar ik doe het gewoon.

Kan u begrip opbrengen voor dat soort jaloezie ?

Neen, zeker niet. Ik heb geen tijd voor dat soort brutaliteiten. Als jij gestoord bent, oké, maar laat mij erbuiten. Ik spreek uit ervaring. Ik heb mijn deel gehad. Voor dit soort mannen kan ik geen begrip opbrengen. Het zijn roofdieren.

Uw kinderen zullen nog een tijdje moeten wachten voor ze uw films kunnen bekijken.

Ik hoef mij niet te schamen. Ik geloof in de combinatie van liefde en seks. Ik heb zelf nooit seks gehad zonder dat er liefde aan te pas kwam. Ik zal mijn kinderen dus wellicht leren dat iedereen seks wil, dat iedereen een bloot lijf wil zien en dat er geen reden is om je daar slecht bij te voelen. Maar ook dat seks en liefde best samengaan. Je hoeft je nooit om je lichaam te schamen en je moet ook nooit je seksualiteit uit het oog verliezen. Maar als je iets doet met iemand, moet die ander dat wel even graag willen. Anders moet je er niet aan beginnen. Dan hoef je jezelf achteraf ook tegen niemand te verantwoorden. Of je nu homo bent of hetero, of je honderd minnaars hebt gehad, wat doet het ertoe ? Soms denk ik wel eens dat de bijbel een handleiding is om een goed mens te worden. Neem nu het feit dat Jezus zoveel van Maria-Magdalena hield. Een man beoordeelt een vrouw al gauw naar haar seksueel verleden. Jezus niet. Het is niet aan jou om uit te maken of iemand goed of slecht heeft gedaan in zijn verleden. Zolang hij maar niemand pijn heeft gedaan.

Bent u momenteel nog met andere scripts bezig ?

Ik heb er net een film opzitten met Nick Nolte en Ewan McGregor : Nightwatch. Mogelijk ga ik ook een film maken met Roland Joffe. Nightwatch is een thriller, een remake van een Deense film. Het gaat over een kerel die in een lijkenhuis werkt. Hij en zijn vriend dagen elkaar voortdurend uit op een puberachtige manier. Ik ben zijn vriendin en ik moet al die lulkoek maar slikken.

Als u een rol aanneemt, waarop baseert u zich dan ?

Ik wil iedere keer iets anders. Ik ben eigenlijk nooit naar iets specifieks op zoek. Ik begin gewoon te lezen en ik zie wel hoe het loopt. Is het een verhaal dat ik wil brengen ? Is het iets wat ik nog nooit eerder heb gedaan ? Er zijn zoveel criteria.

?Flirting with Disaster? loopt bij ons in de bioscoop vanaf 15 januari. ?Lost Highway? vanaf 5 februari.