Tijdens deze periode dient de derde generatie zich aan. Luc Laureys en Karel Van de Velde blijken al snel een succesvolle tandem te vormen. Luc legt zich toe op marketing en kiest resoluut voor een merkenpolitiek. Marie-Jo is geboren! Dankzij Karels creatieve talenten krijgt het nieuwe label een modieuze uitstraling. De technische knowhow uit het verleden wordt gecombineerd met het design van de toekomst. Al snel komt ook Herman Van de Velde erbij om alle plannen operationeel te ondersteunen.

Marie-Jo krijgt naambekendheid buiten de grenzen. Vooral in Nederland, Duitsland, Zwitserland en Denemarken ontstaat grote interesse. Het bedrijf groeit snel en er is mankracht te weinig. In het begin van de jaren negentig stappen ook Greet en Liesbeth Van de Velde in het bedrijf. Greet om zich te bekommeren om de planning, Liesbeth om de technische kennis van haar vader verder uit te bouwen.

Wat zijn de voor- en nadelen van een familiebedrijf?

Luc: We hebben het geluk dat we bijzonder complementair aan elkaar zijn. Er zijn nooit discussies geweest over jobafbakening of functies.

Herman: Paternalisme is zonder twijfel de doodsteek voor een familiale onderneming. Werknemers mogen niet het gevoel krijgen dat er voor hen geen doorgroeimogelijkheid is, dat alle zitjes zijn ingenomen door familieleden, competent of niet. We zijn ons erg bewust van die problematiek. In ons bedrijf geldt één gouden regel: de juiste man voor de juiste job. Vandaar dat er in ons directiecomité ook niet-familieleden zetelen.

Greet: Het was ook niet zo dat wij per definitie een plaats kregen in het familiebedrijf. Liesbeth en ik zijn er pas bij gekomen toen er door de expansie duidelijk extra mensen nodig waren.

Luc: En voor de vierde generatie zal dat ook zo zijn. In onze tijd was het nog evident dat alle actieve familieleden ook aandeelhouders waren, maar dat is in de toekomst niet meer houdbaar. Daarvoor zijn er te veel opvolgers: achttien om precies te zijn. Bovendien willen we het kapitaal zoveel mogelijk scheiden van het dagdagelijks bestuur. Vandaar dat we in 1997 ook naar de beurs zijn gegaan. Om de groei van het bedrijf veilig te stellen.

Liesbeth: Als onze kinderen in het bedrijf willen stappen, zullen ze zich eerst moeten bewijzen.

Greet: De meesten zullen hun eigen weg wel gaan. Onze generatie is nog echt groot geworden met het bedrijf: zowel moeder als vader werkten er. Tijdens familiebijeenkomsten werd er over niets anders gepraat. Nu geldt de regel dat er geen schoonfamilie in het bedrijf werkt, waardoor er toch altijd één van de ouders niet bij de zaken betrokken is. Dat schept een afstand. Ons gezinsleven wordt niet meer gedomineerd door ons werk.

Delen jullie familietrekjes?

Liesbeth: Consensus binnen de familie is erg belangrijk. Beslissingen worden enkel genomen bij eenparigheid van stemmen. Op die manier willen we conflicten vermijden.

Greet: Gedrevenheid.

Herman: Wij nemen de zaken ernstig.

Wat brengt de toekomst?

Luc: Onze groei in Zuid-Europa voortzetten. In Frankrijk en Duitsland zullen we ook concept stores openen. De distributie is daar heel anders georganiseerd dan in België. Hier verdelen we via kleinhandel, maar in die landen heeft die sector te weinig marktaandeel.

Wat zou er op het familieschild staan?

Herman: Vesta, familiehaard.

Luc: Een citaat van Charlie Chaplin: ” Simplicity is no simple thing.”

Bestaat er zoiets als Belgische mode?

Luc: We profileren ons eerder als een Europees merk.

Liesbeth: Maar onze Belgische stijl en pasvorm slaan zowel in Scandinavië als in Zuid-Europa aan. België ligt duidelijk op een kruispunt van culturen.