Robert Parker lanceerde als eerste een puntensysteem voor wijnkwaliteit, waarbij hij 100 punten als maximumscore rekent. Zo werkt de rapportering :

– Tussen 96 en 100 punten : dit is een uiterst uitzonderlijke wijn. Alle klassieke karaktereigenschappen van de druif zitten harmonieus verenigd in deze wijn. Voorbeeld : Vin de Constance, wijndomein Klein Constantia, Zuid-Afrika, 2007. Die kreeg in oktober 2013 van Wine Advocate-medewerker Neal Martin 97/100. Hij roemde de sauternesachtige kwaliteiten van deze zoete wijn met aroma’s van mandarijn, kruiden en sinaasappelmarmelade en zijn ‘enorme’ bewaarpotentieel. De Vin de Constance bewijst dat niet alle wijnen uit deze topcategorie peperduur hoeven te zijn. Hij kostte toen ‘amper’ 50 euro.

– 90 – 95 : een uitstekende wijn met buitengewoon karakter en complexiteit.

Voorbeeld : Malartic-Lagravière, Pessac-Léognan, Bordeaux, 2010. Deze rode wijn van de Belgische voormalige industrieel Alexandre Bonnie kreeg 94 punten van Parker in februari 2013. Veel rode en zwarte bessen, maar ook potloodslijpsel en rook. Erg vol mondgevoel en lange afdronk. Liefhebbers zouden aan deze wijn volgens Parker nog 20 jaar plezier kunnen beleven.

– 80 – 89 : goede, foutloze wijn, boven het gemiddelde, met finesse, smaak en karakter.

Voorbeeld : Marques de Riscal Proximo, Marqués de Riscal, Rioja, Spanje 2011. De industriële wijnmaker uit Rioja probeerde met deze rode wijn het goedkopere segment te bespelen (de wijn kost ongeveer 7 euro per fles). Maar die poging kon op weinig genade rekenen van Wine Advocate-medewerker Luis Gutierrez. Hij bedacht de wijn met een score van 82/100. Deze rioja is voor hem redelijk goed, maar vertoont toch te veel ‘dierlijke’ toetsen, zoals nat leder. Na dat dierlijk geweld proefde Gutierrez dan ook nog eens aroma’s die hem aan een natte kelder deden denken. Deze tempranillo droogt bovendien snel uit in de mond. Een redelijk goedgemaakte wijn, maar ook niet meer dan dat.

– 70 – 79 : een eenvoudige, onopvallende wijn. Correct gemaakt, dat wel.

Voorbeeld : Almaden California Chardonnay, Almaden, Californië, zonder jaargang. Omdat hij geen snob wil zijn die alleen dure wijnen beoordeelt, ontbood Parker ook een 5-liter box Californische chardonnay op zijn proeftafel. Helaas. De chardonnay kreeg een score van 78/100. Hij vond het ‘erg simpele’ wijn, de box kostte dan ook amper 10 dollar. Toch had de goeroe nog een paar vriendelijke woorden over voor de Californische doos. “Ik heb al witte bourgognes of chardonnay uit de Nieuwe Wereld gedronken die duurder zijn en meer onaangename zuren bevatten dan deze eenvoudige wijn.”

– 60 – 69 : wijn met een aantoonbare fout, zoals scherpe zuren of tannines, een onaangename geur of smaak.

Voorbeeld : White Zinfandel Autumn Harvest, Vendange, Californië, zonder jaargang. Deze Californische rosé kon in 1998 niet op genade rekenen. Parker gaf de wijn 68/100 en omschreef hem als mierzoet, met onevenwichtige aardbeismaken. Hij verbaasde zich erover dat een wijn die in Amerika zo populair is toch zo slecht kan zijn. “I could find little to enjoy.”

– 50 – 59 : een onacceptabele wijn.

Deze wijnen worden niet opgenomen in de database.