Deze Parijse flat blijkt een kruispunt te zijn van vele stijlen en culturen. De bewoners ontwikkelden in New York een passie voor designklassiekers, maar houden evengoed van oude panden.

Noem dit interieur gerust een multicultureel, maar geen tijdloos interieur, want de integratie van de-signklassiekers in een oude context is vrij hedendaags. We vinden de flat in een oud gebouw van ruim twee eeuwen oud, gelegen in het Parijse Quartier Latin. De ruime flat heeft een klassieke Franse indeling met een paar naast elkaar gelegen salons, verbonden door middel van dubbele deuren.

Door hoge vensters kijk je op een binnenplaats. Het terras ligt trouwens boven het vroegere koetshuis. Tot zover voel je je hier helemaal in Frankrijk. Maar de stoffering met vintage design is een knipoog naar de Amerikaanse cultuur die hier discreet is komen binnensluipen. Patrick Deedes-Vincke en Isabelle Townsend woonden vele jaren in New York, waar ze hun voorliefde voor designklassiekers voluit konden ontwikkelen. Isabelle was actief als topmodel voor onder meer Ralph Lauren en werd gefotografeerd door enkele van de beroemdste fotografen van de twintigste eeuw, zoals Peter Lindberg, Horst, Irving Penn, Richard Avedon en Bruce Weber. Via haar talloze boeiende contacten kon ze veel mooie moderne interieurs bewonderen, wat haar smaak ongetwijfeld heeft verfijnd.

“Bovendien was ik al eerder vertrouwd met deze moderne architectuur, omdat mijn oom, architect François Jamagne, destijds, in de jaren zestig, design in huis had. Ik herinner me dat hij een lounge chair bezat van Eames”, vertelt ze. Een van haar kennissen liet haar ooit een boek zien over Amerikaans design uit het midden van de vorige eeuw. Ze was daar direct weg van en ging meteen rondstruinen op New Yorkse vlooienmarkten om van die meubelen te kopen. “In de jaren tachtig was er nog niet zoveel belangstelling voor, toch niet bij het grote publiek en vond je dit meubilair bijvoorbeeld in de garage sales in de Lower Eastside. Via adressen kwam ik een heel netwerk van verkopers op het spoor. Maar tegen de jaren negentig was die hype zo groot, dat je almaar meer moest betalen”, legt Isabelle uit. Ze betrok er een prachtige flat uit 1958, waar die meubelen perfect in pasten.

Engelse invloeden

Maar uiteindelijk voerde het lot hen naar Parijs waar ze genieten van de charme en de intimiteit van een oude flat. Hun belangstelling voor architectuur en interieur beperkt zich immers niet tot de moderne of hedendaagse creaties, ze vinden oudheden en oude gebouwen net zo boeiend. Patrick Deedes-Vincke was jarenlang actief betrokken bij de modefotografie, hij zorgde voor de hele organisatie eromheen : logistiek, accessoires en locaties, wat ook zijn oog voor architectuur verscherpte. Hij schreef ooit een boek over de eerste fotografen die Parijs hebben geportretteerd, wat ook zijn band met de architectuur onderstreept.

Maar dit interieur verraadt nog een derde invloed, Engels van inspiratie. Ze hebben allebei een Engelse ouder, de vader van Isabelle en de moeder van Patrick. Engelsen springen sinds eeuwen op een meer ongedwongen wijze om met het interieur. Het zijn meesterlijke verzamelaars die er niet voor terugschrikken om objecten, meubelen en kunstwerken uit de meest diverse perioden bij elkaar te brengen. Dus vinden ze de stijlconfrontaties die nu vrij actueel zijn, heel vanzelfsprekend. Isabelle en Patrick koesteren wel een voorliefde voor design met een architecturale kracht. Vooral in de jaren vijftig en zestig waren veel meubelontwerpers ook actief als architect. Hun voorkeur gaat bijvoorbeeld naar de meubelen van Eero Saarinen, Charles en Ray Eames, George Nelson, Florence Knoll en Willy Van Der Meeren.

“Maar we hoeven geen stijlzuiver interieur,” stipt Patrick aan, “er mogen gerust antiquiteiten tussen staan. Bovendien vinden we ook het patina belangrijk, zelfs van een designmeubel. Daarom zijn oude meubelen zoveel boeiender dan de heruitgaven, die kopen we niet.”

Door Piet Swimberghe I Foto’s Jan Verlinde