Miami is weer hipper dan ooit, zeker nu de filmversie van Miami Vice in de bioscopen te zien is. Beroemdheden van divers pluimage stromen er toe,

het nachtleven is

er niet te versmaden en het klimaat is er ook tijdens de wintermaanden badpakvriendelijk. Bericht uit Hollywood-Oost.

Op South Beach krioelt het van het lillende mensenvlees. Jongemannen met afgetrainde lijven showen bestudeerd nonchalant hun strakke sixpacks en opwellende schouderspieren. Ze laten zich bewonderen door meisjes in minuscule strings en niet méér dan dat, want South Beach is een van de weinige plekken in Amerika waar topless zonnebaden toegestaan is. Her en der heeft er iemand een gettoblaster bij zich waaruit wellustige reggaeton schalt. Het is feest op South Beach vandaag. Geen wonder, want het is altijd feest op South Beach.

Miami, de meest zuidelijke metropool van de VS, is bezig aan zijn tweede renaissance op nauwelijks twintig jaar tijd. Was het in de jaren tachtig de politieserie Miami Vice die de stad op de kaart zette, dan is het vandaag een algemene toeloop van – vooral zwarte – celebrity’s die ervoor zorgt dat Miami dezer dagen een van de exclusiefste bestemmingen op de planeet is. Om aan te geven dat het menens is, maakt ook Miami Vice een comeback met een filmversie met in de hoofdrollen Colin Farrell en Jamie Foxx ( bespreking zie vorige Focus Knack, 9 augustus).

HET NIEUWE LA

Dat Miami tegenwoordig bekendstaat als Hollywood-Oost werd vreemd genoeg pas echt officieel toen een sportman er ging wonen. We hebben het over Shaquille O’Neal, de 2m17 grote, 145 kilo zware basketballer met de Supermantatoeage, die zich vanwege zijn fysieke gelijkenis met een treinlocomotief laat aanspreken met Shaq Diesel. Toen hij twee jaar geleden overkwam van de roemruchte Los Angeles Lakers naar de Miami Heat, het plaatselijke NBA-team, was dat meer dan zomaar een sporttransfer. Als Miami O’Neals stempel van goedkeuring wegdroeg, dan moest het wel het nieuwe LA zijn. Niemand die iémand is in zwart Amerika had nog een excuus om er weg te blijven.

In het zog van Shaquille O’Neal kocht rapmagnaat P. Diddy een villa van 15 miljoen dollar op het exclusieve Star Island, bij O’Neal om de hoek. Jay-Z en zijn vriendin Beyoncé Knowles zijn vaste gast in Miami. Lil’ Jon, beter bekend als The King of Crunk, is er mede-eigenaar van een nachtclub.

Ook wie niks van hiphop weet, loopt hier kans om mensen te herkennen. Ex-tennis-ster Boris Becker, die er tegenwoordig een Nederlandse vriendin op na houdt, heeft er een huis. Onder zijn buren bevinden zich onder andere Oprah Winfrey, John Cusack, Enrique Iglesias, Shakira, Lenny Kravitz en Jennifer Lopez. Ben Affleck woont er niet meer, sinds zijn breuk met J-Lo, maar zijn boezemvriend Matt Damon kocht er onlangs een optrekje van meer dan tien miljoen dollar.

Damon ontmoette zijn Argentijnse vriendin Luciana Bozan Barroso in de exclusieve nachtclub Crobar, waar zij toen serveerster was. Om ook zelf beroemdheden tegen het lijf te lopen, hoeft u niet eens zoveel geluk te hebben. In hippe clubs zoals Mynt, Bed, Opium Garden en Jimmy’z zitten er iedere avond wel een paar. U moet er wel wat voor over hebben : zelfs om vier uur ’s nachts op een doordeweekse dag moet je vaak een uur in de rij staan om erin te komen en wie niet op zijn paasbest uitgedost is, hoeft er niet eens aan te beginnen.

MENSELIJKE ZOO

Wie zich Miami herinnert uit de openingsgeneriek van Miami Vice, komt niet bedrogen uit. De beroemde pastelkleurige art-decohotels langs Ocean Drive, de strandboulevard van South Beach, zijn er uiteraard nog altijd. Het interessantste stuk bevindt zich grofweg tussen de vijfde tot de vijftiende straat. Flaneer over Ocean Drive, dwaal twee, drie stratenblokken landinwaarts en u kunt niet naast pareltjes als het Breakwater, het Leslie en het Carlyle kijken. In de tussentijd kunt u zich vergapen aan de rijkelijk gevulde uitstalramen. South Beach is de place m’as-tu vu van Miami en alle grote modemerken zijn hier vertegenwoordigd.

De art-decogebouwen dateren uit de jaren dertig en veertig, toen South Beach opgang maakte als zomeroord voor welgestelde burgers uit het noorden des lands. Typisch voor de lokale stijlvariant zijn de mediterrane toetsen : pastelkleuren, terracottadakpannen en ronde bogen. Maar het zijn niet alleen de gebouwen die de aandacht trekken hier : de terrasjes op Ocean Drive zijn een uitstekende plaats om vanachter een koele pina colada de menselijke zoo die South Beach is te aanschouwen. En om met eigen ogen te constateren dat siliconen voor veel badgasten een even essentieel accessoire zijn als de string en zonnecrème.

Het art-decodistrict is een erfenis van een van de vele vastgoed- booms die de stad en de hele staat Florida in de twintigste eeuw meemaakten. Miljoenen konden de lokroep van het klimaat en de azuurblauwe zee niet weerstaan. Miami hield er een indrukwekkende architectuurcatalogus aan over, maar velen kwamen bedrogen uit. ‘ Land in Florida’ is in de VS nog steeds code voor oplichterij en snel winstbejag dat eindigt met tranen en rode cijfers op de bankrekening. Maar net zo vaak als Miami de dieperik in ging, veerde het weer op. Dat de vastgoedmarkt tijdelijk keldert, wil namelijk niet zeggen dat de zon en het strand verdwijnen.

Ook nu is er weer zo’n boom aan de gang. In Miami heerst een bouwwoede die je alleen in Azië zou vermoeden. Er is geen vrij perceel in de binnenstad of men is er wel bezig met het optrekken van nog maar een wolkenkrabber. Allemaal samen zorgt het ervoor dat Miami een uitgelezen plek is voor het bewonderen van moderne architectuur. Ga met de gratis monorail naar Brickell Avenue, het zakencentrum van Miami, vergaap u aan de glimmende torens en u begrijpt wat we bedoelen.

Het bekendste modernistische gebouw is The Atlantis, een massief spiegelpaleis waar je dwars doorheen kunt kijken, omdat het een reusachtig gat in het midden heeft. The Atlantis werd beroemd omdat het in de openingsgeneriek van Miami Vice zat. Maar er wordt hier natuurlijk vooral veel geld verdiend. In uw toeristenplunje zult u behoorlijk opvallen te midden van de in hun gsm’s kwakende zakenlui die ondanks de tropenhitte strak in het pak heen en weer snellen tussen de wolkenkrabbers in het Brickelldistrict.

ZWEMMEN MET TARZAN

Wie weg wil van de wolkenkrabbers, kan naar Coral Gables, een paar kilometer ten oosten van downtown Miami. Coral Gables, dat ondanks het feit dat het een volledig door Miami omsloten enclave is zijn eigen gemeentebestuur heeft, was het geesteskind van vastgoedmogul George Merrick, die er in het begin van de twintigste eeuw een paradijs in pastelkleuren van wilde maken. Typisch zijn de terracotta villa’s in mediterrane stijl. Nou ja, mediterraan, nergens aan de Middellandse Zee zult u deze bouwwerken aantreffen. Ze zijn een door Merricks architect Phineas Paist bedacht amalgaam van Spaanse, Italiaanse en Amerikaanse elementen. Maar Coral Gables is geen kitsch. Vraag ons niet hoe, maar de eclectische stijlenpuree wérkt.

Het hoogtepunt van een toer door Coral Gables is het magnifieke Biltmore Hotel. De reflecterende vijver die destijds voor de deur lag, heeft plaatsgemaakt voor parkeerplaatsen, maar met zijn 96 meter hoge toren (gebaseerd op die van de kathedraal van Sevilla) domineert dit bouwwerk zijn omgeving. Terwijl u zich vergaapt aan de manshoge kroonluchters in de marmeren lobby en langs de Griekse beelden die het zwembad afzomen slentert, kunt u zich in de gloriedagen van weleer wanen.

Hoeveel hotels kunnen zeggen dat ze ooit Johnny ‘Tarzan’ Weismuller tewerkstelden als badmeester ? Of dat Al Capone er een speakeasy uitbaatte ? Of dat Judy Garland er kind aan huis was ? Tijdens de hoogdagen van het Biltmore was het allemaal dagelijkse kost. Recentelijker nog was het Biltmore het decor voor het huwelijk van Kyle MacLachlan, bekend van – onder andere – de films van David Lynch en Sex & the City.

Ook niet mis : de Venetian Pool, volgens sommigen het mooiste zwembad ter wereld. Vergeet uw badpak niet, want het zwembad is open voor het publiek. Midden in een woonwijk kunt u hier in een sprookjesachtig decor onder een Venetiaanse brug en door grotten en watervallen zwemmen. De Venetian Pool, die uit 1923 dateert, was destijds het decor voor schoonheidswedstrijden. In de lobby kunt u daar nog steeds de foto’s van bewonderen.

Wie dan nog niet genoeg heeft van Coral Gables kan shoppen op de Miracle Mile, de kraaknette hoofdstraat van de gemeente. Maar als u echt brokken wilt maken met uw harde euro’s, is het Sawgrass Mills Mall een betere bestemming. Behalve Godivapralines vindt u er meer dan 350 outletwinkels bij elkaar, gaande van Nike tot Hugo Boss. Sawgrass Mills bevindt zich op drie kwartier rijden van het stadscentrum, maar u komt er met het speciale shuttlebusje. Wilt u uitpuffen na het winkelen, dan pikt u een filmpje mee in een van de 23 bioscoopzalen die de mall rijk is.

KLEIN HAVANA

Miami mag dan nauwelijks meer dan een eeuw oud zijn, het heeft een bewogen geschiedenis achter de rug. Op de plaats waar nu Miami ligt, woonden twaalfduizend jaar geleden al indianenstammen. De eerste Europeaan die er voet aan wal zette, was de Spanjaard Juan Ponce de Léon, die er in 1513 aankwam. De eerste vaste Europese nederzetting kwam er in het begin van de negentiende eeuw. Toen de Florida East Coast Railroad er aankwam. In 1896 werd Miami ook officieel een gemeente. Er woonden toen precies 444 mensen. Nu zijn dat er meer dan vijf miljoen.

Naast de wild op en neer gaande economische cycli en de orkanen die Miami een paar keer ei zo na van de kaart veegden, was de belangrijkste trend in Zuid-Florida in de twintigste eeuw de nog steeds volop aan de gang zijnde verspaansing. Veel daarvan heeft te maken met de nabijheid van Cuba. Na de communistische revolutie in 1959 emigreerden honderdduizenden Cubanen naar de VS. Een groot deel daarvan bleef hangen in Miami.

Zestig procent van Miami is Spaanstalig. Op de Calle Ocho, ofte 8th Street, de hoofdstraat van de wijk Little Havana, is de voertaal Spaans en de dominante huidskleur koffie verkeerd. In de talrijke bodega’s drinkt u koffie met verrimpelde oude heertjes die zich het Cuba van voor Castro nog kunnen herinneren. In de El Crédito Cigar Factory kunt u zien hoe Cubaanse sigaren met de hand gerold worden. Nou ja, Cubaans, de tabak komt uit de Dominicaanse Republiek. Uit Cuba mag niet, vanwege het Amerikaanse handelsembargo. In ieder geval : in Little Havana kunt u zich een paar uur in het echte Cuba wanen. Een mondje Spaans spreken helpt, want de meeste mensen spreken er niet of nauwelijks Engels.

RIJKEN KIJKEN

De geschiedenis van Miami kunt u aanschouwen in het Historical Museum of Southern Florida. Een andere opmerkelijk culturele bestemming is het Vizcaya in Coconut Grove. De buitenmaatse villa werd in 1916 opgetrokken als buitenverblijf voor de zakenmagnaat William Deering en is een replica van een zestiende-eeuws Italiaans landgoed. Wandel door de somptueuze tuinen en laat u overdonderen door de overdaad aan renaissance, rococo en neoklassiek antiek dat Deering bij elkaar kocht op zijn reizen in Europa. Om te bekomen van het Vizcaya kunt u van een hap en een drankje genieten op een van de vele terrasjes in het bruisende horecadistrict van Coconut Grove.

Buiten het geschiedkundige museum valt er relatief weinig te zien in het eerder steriele stadcentrum. Maak een ritje met de monorail en bewonder de half ronde, half vierkante Bank of America Tower, Miami’s opvallendste wolkenkrabber. De skyline laat zich overigens het best genieten bij nacht, wanneer ze in een sciencefictionachtige gloed baadt. Uitstappen doet u bij Bayfront Park. In de Bayfront Market Place kunt u langs de souvenirstalletjes slenteren of een hap eten. Dit is ook de uitgelezen plek voor een boottochtje in Biscayne Bay.

Een aanrader is de Estates of the Rich and Famous-toer, die u, zoals de naam al aangeeft, langs de villa’s van de beroemdheden voert. Dat kan het best per boot, want geen enkele zichzelf respecterende ster woont niét aan de waterkant. Veel van de meest exclusieve villa’s liggen op Star Island en de andere kunstmatige eilanden naast de MacArthur Causeway, de snelweg die Miami met South Beach verbindt. Met een beetje geluk ziet u Gloria Estefan, Oprah Winfrey of Shaquille O’Neal in hun tuin zitten.

Van november tot mei, de duur van het NBA-seizoen, kunt u Shaquille O’Neal live aan het werk zien in de futuristische American Airlines Arena, de thuishaven van de Heat. Als u er een paar honderd dollar voor over heeft, kunt u zichzelf trakteren op een zitje in de buurt van Justin Timberlake, Anna Kournikova of de andere sterren die de wedstrijden volgen vanaf de eerste rij. Over Kournikova gesproken : ook niet mis qua sportevenement is het tennistornooi van Key Biscayne, dat officieus bekendstaat als het vijfde grand slam.

Het eiland Key Biscayne is overigens de uitgelezen plek om even aan de zinderende metropool te ontsnappen. U komt er over de Rickenbacker Causeway, die meteen ook het misschien wel beste uitzicht op de skyline van Miami biedt. Zwemmen, zonnebaden, picknicken en even door het groen wandelen, kan op het vijf kilometer lange strand in Crandon Park, of het kortere strand in het Cape Florida State Park. Wanneer u daar bent, mag u niet vergeten om een ommetje te maken langs de vuurtoren. Wie de dertig meter hoge toren wil beklimmen, moet er de 119 treden van de stalen wenteltrap voor over hebben, maar in ruil daarvoor kunt u wel zeggen dat u op het oudste gebouw in Zuid-Florida hebt gestaan : de vuurtoren dateert uit 1825.

JONG, MOOI EN OPGEWONDEN

’s Avonds is het een drukte van je welste op South Beach. Dansgasten staan in de rij voor de tientallen disco’s. Lincoln Road Mall, de winkelwandel- en fuifstraat van het district, trilt mee met de hiphop- en houseklanken uit de strak ontworpen bars en lounges. Het publiek is jong, mooi en opgewonden op zoek naar vertier. De terrasjes op Ocean Drive zitten eivol. In de hotels, waar veel van de exclusieve clubs gevestigd zijn, is het dringen. Mensen monsteren elkaar flirterig in het voorbijkomen. En ook nu weer : veel blote navels, gebruinde benen en risqué decolletés. Je kunt er niet naast kijken : niet alleen wat het weer betreft, is Miami buitengewoon callente.

Door Tom Vandyck