VRT-journalist Stijn De Groote liet een bungalow optrekken door Murmuur, drie jonge architecten met een verleden bij Marie-José Van Hee en Robbrecht & Daem. Als u van fietsen houdt en een zwak hebt voor architectuurparels, dan kennen wij de weg naar uw droomvakantiewoning.

De bewuste straat luistert naar de sprookjesachtige naam Buikberglos en bevindt zich ergens tussen Sint-Kornelis-Horebeke en Zegelsem, in de Vlaamse Ardennen. VRT-sportjournalist Stijn De Groote (36) liet er een bungalow optrekken door de upcoming Murmuur architecten. In een zijstraat van de legendarische (althans voor wielerliefhebbers) Haaghoek, waarvan de kasseien steevast opduiken in de Omloop Het Nieuwsblad en ook al eens figureren in de Ronde Van Vlaanderen.

“Toen ik daar een stuk grond met een barak te koop zag staan, was ik verkocht”, vertelt De Groote. Het krot was volledig vervallen, maar stond op een gigantisch perceel met zicht op de heuvels, bomen en het kerkje van Zegelsem. Vandaag is de barak verdwenen en in de plaats staat een bungalow, al doet dat woord het architectuurjuweeltje geen eer aan. “Ik was als kind al fan van het werk van architect Paul Robbrecht”, vertelt De Groote. “De vader van een van mijn beste vrienden was goed bevriend met hem en we gingen eens kamperen aan een bospaviljoen neergezet door Robbrecht en Daem. Het toeval wil dat ik zoveel jaar later via mijn kinderen in contact kwam met Johannes Robbrecht (de zoon van Paul, die ook architect is en samen met zijn ouders Robbrecht en Daem runt, nvdr). Onze kinderen gingen naar dezelfde school. We raakten aan de praat over mijn droombarak.”

De kleur van ijsjes

Zo kwam architecte Tinne Verwerft (36) in beeld, ex-werknemer van Marie-José Van Hee architecten en de vrouw van Johannes Robbrecht. Ze startte enkele jaren geleden haar eigen bureau Murmuur architecten, samen met Pieter Vanderhoydonck (op zijn beurt ex-Robbrecht en Daem) en Koen Van Delsen. Die laatste is bio-ingenieur en een van hun eerste klanten, met wie het zo goed klikte dat hij mee in het avontuur stapte.

De bungalow is als het ware ingeschoven in de heuvels. “Let op de niveauverschillen, die de glooiingen volgen, waardoor het huis bijna mee afdaalt”, legt Verwerft uit. De architectuur is niet spectaculair en oogt tegelijk speciaal, een omschrijving die past bij het werk van verscheidene opkomende architectenbureaus in Vlaanderen. Vorig jaar omschreven we in Knack Weekend die stijl als De Nieuwe Nuchterheid. Huizen die in de omgeving passen zonder zichzelf weg te cijferen. De donkere gevelpannen van het huis aan de Haaghoek blenden met de natuur, maar de bungalow licht op door een strook pistachegroene plinten onderaan, tegeltjes van Winkelmans. “Een kleur die aan de zomer en ijsjes doet denken.” Binnen heeft de compacte keuken in multiplex met kleuraccenten een licht golvende toog die dezelfde vrolijkheid uitstraalt. Murmuur heeft een voorliefde voor zichtbare nerven en materialen met wat knoestigheid, zo duurzaam mogelijk.

Op het terrein werden alle bestaande bomen en struiken bewaard, waardoor het huis in een oude tuin lijkt te staan. Geen evidentie, want onder de grasvlakken zit een warmtecaptatienetwerk dat tussen de bestaande bomen is ingepuzzeld. Het jonge bureau bestaat amper enkele jaren en doet het goed. Het telt twee kantoren, in Gent en Ronse, en acht medewerkers intussen. Ze wonnen de wedstrijd voor de herontwikkeling van de Standaertsite in Ledeberg (Gent) en werken samen met Robbrecht & Daem aan een nieuwe vleugel aan het stadhuis van Sint-Niklaas, al steken ze nog erg graag hun ziel in privéwoningen.

Te huur en te koop

Het buitenverblijf aan de Haaghoek is ook te huur als vakantiewoning (via haaghoek.be). Voor de inrichting van het interieur deed De Groote een beroep op Cindy Tirry van designwinkel Ydee in Gent. Bent u fan van de fauteuils van Bolia, de kussens van Kan/o of de kandelaars van Normann Copenhagen ? Alles is er te koop en meteen mee te nemen.

Zowel de buiten- als binnenkant geeft een vakantiegevoel. Zo komen de ramen niet tot op de grond. “Het zijn geen grote moderne glasbakken”, vertelt Tinne. “Ze eindigen op zithoogte waardoor de vensterbanken beschutte niches worden. Je kunt er aan het raam gaan zitten en wegdromen.” Murmuur is niet voor niets een verwijzing naar het Franse murmurer, fluisteren.

Murmuur architecten zijn opgenomen in een expo over een nieuwe generatie Vlaamse en Nederlandse architecten in het Deutsche Architektur Museum (DAM) in Frankfurt, van nu 8 oktober tot 12 februari 2017, dam-online.de.

Tekst Veerle Helsen & Foto’s Dennis De Smet