Twee weken geleden schreef stagiaire Laura een leuk kort stukje over enkele hondenboeken die waren uitgekomen, een trendsignalement : katten kunnen het wel schudden, honden zijn hip. Meteen kwam er reactie. De heer Lodewyckx van het Uitgebreid Platform Honden meldde ons, tussen andere bezwaren, dat we voorzichtig moesten zijn met dit soort artikels. ?Leuke boeken over honden zorgen vaak voor impulsaankopen van (ras)honden door niet goed geïnformeerde hondenliefhebbers die dan achteraf vaak bedrogen uitkomen.”

Dat klopt. We staan inderdaad zelden lang stil bij de aankoop van een huisdier. Beethoven lijkt zo leuk in de film, en dan is het al snel : ?Ik wil ook een saint-bernard !” Dat het dier oneindig veel ruimte nodig heeft, veel verzorging vraagt voor de vaak ontstoken ogen, emmers bij elkaar kwijlt en een halve bankrekening opeet, blijkt later pas. En zo gaat het niet alleen met honden. In de opvangcentra kunnen ze volgens de populariteit van films en tv-series voorspellen welke dieren ze zullen binnenkrijgen. Auteur en journaliste Els Quaegebeur maakte in haar erg dappere artikel Weg met het huisdier ! een lijstje. Over The Hedge : wasberen en stinkdieren. Ice Age : sabeltandeekhoorns. The Lion King : zwartstaartprairiehondjes. Harry Potter : sneeuwuilen.

We kiezen onze huisdieren omdat ze er schattig uitzien. We projecteren menselijke eigenschappen op hen. ?Wat is hij lief “, zeggen we als we een dwergkonijntje aaien. Terwijl het beest waarschijnlijk haast een hartaanval krijgt van de schrik en er helemaal niet van houdt om vastgepakt te worden. Maar we houden zelden rekening met de natuurlijke aard van het dier en proberen het in ons leven in te passen. Ik ben daar zelf heel extreem in geweest. Mijn hond mocht op bed slapen. (?Alleen in het weekend”, zei ik streng. Weet zo’n hond veel…). En ik herinner me dat ik in het park wel eens geroepen heb : ?En als je nu niet komt, ga je te voet naar huis.” Het drong pas later tot me door hoe idioot dat was. Nog idioter was dat het dier hele werkdagen alleen op een appartement zat, buiten het dagelijkse bezoekje van de honden- wandelaar : 15 euro per dag, met eten geven erbij : 25.

Huisdieren zijn kinderen geworden, dat weten we al langer. Ze hebben hun eigen kleerkast (in 2012 werd in Amerika voor 370 miljoen dollar uitgegeven aan Halloweenpakjes voor dieren, meer dan aan kinderen), hun eigen therapeuten, begraafplaatsen en vakantiekolonies. Ze produceren evenveel afval als er luiers zijn, en de ecologische voetafdruk van de gemiddelde hond is gelijk aan die van een Toyota Landcruiser (volgens onderzoekers Robert en Brenda Vale, in hun ophefmakende boek Time to Eat the Dog ?).

Zeker, ze zijn hartbrekend, geven onvoorwaardelijke vriendschap, laten ons stressniveau dalen. Maar best toch even nadenken voor we een dier in huis nemen. En ons vooral niet laten beïnvloeden door Hollywoodschattigheid. Tenzij. Eén film heeft volledig zijn effect gemist : Ratatouille. Terwijl de rat volgens de heer Spruijt, hoogleraar Dierenwelzijn in Utrecht, het meest geschikte huisdier is. ?Slim genoeg om zich te handhaven in een menselijke omgeving, makkelijk tam te krijgen, kan goed alleen zijn, maar zit ook graag bij je, heeft geen al te groot terrein nodig.” En zeker ook aaibaar, vindt Spruijt. ?Leuke bruine kraaloogjes, een vachtje. Helaas zijn ratten niet zo populair. Een gemiste kans.”

lene.kemps@knack.be

Lene Kemps

?Wat is hij lief, zeggen we als we een dwergkonijn aaien. Terwijl het beest waarschijnlijk haast een hartaanval krijgt van de schrik”