Op de valreep is het mislukt. De uitvoering van mijn goede voornemens voor 2011, bedoel ik. Nu zijn die voornemens al jaren dezelfde : de algehele simplificatie van mijn bestaan, met name door het resoluut verwijderen van gerief dat ik niet meer gebruik, maar waarvan ik meestal volstrekt ten onrechte vermoed dat ik het ooit nog wel eens nodig zou kunnen hebben. De oorspronkelijke bedoeling was om in de loop van het voorbije jaar systematisch elke kamer van mijn woonst aan te pakken, de leefregel van de mennonieten indachtig dat ’s mensen meest noodzakelijke bezittingen in Ć©Ć©n koffer moeten kunnen passen. Wel zo handig als je vervolgd wordt, maar aangezien in mijn geval uitdrijving niet imminent leek, was de motivatie tot beperking van mijn persoonlijke afvalberg na de traditionele januari-opstoot van goede voornemens allengs geslonken.

Ik bedoel maar : wordt u ook licht mistroostig van de Recupelreclamespot ? Die waarin treurig ogende spaarlampen afgevoerd worden, als hondjes naar het asiel ? Niet dat ik een betekenisvolle relatie heb met een kaduke fruitpers of dito toaster, maar er zijn nu eenmaal frivolere uitstapjes te bedenken dan naar het containerpark. Wedden dat Scarlett Johansson daar personeel voor heeft ? Ik weet het, ’t is geen vergelijk. Maar toch, hoeveel tijd een mens verspilt met dat soort platvloers geredder.

Een week vĆ³Ć³r kerst werd het me te machtig. Wat alles te maken had met de lebensraumtest : men neme plaats aan zijn / haar bureau en bewege de ellebogen energiek op en neer, als in een sedentaire versie van de vogeltjesdans. Indien er links en rechts stapels papier en diverse apparatuur op de grond donderen, is een interventie vereist. Werden achtereenvolgens verwijderd : een in onbruik geraakt antwoordapparaat, twee kapotte taperecorders, evenveel overtollige bureaulampen, een resem snoeren van onduidelijke herkomst, twee Bevaczakjes vol lege batterijen, tien sleutel- hangers, dubbel zoveel onwillige balpennen, een miniatuurmodel van een cruiseschip, vijf loopmedailles met bijpassende getuigschriften, diverse neklinten met festivalpasjes, zes grote papieren zakken vol persmappen en overjaarse magazines. Sorry, vrienden die binnen afzienbare tijd naar MongoliĆ«, Montenegro of Suriname afreizen, de documentatie is de deur uit.

Wat een opluchting gaf die kaalslag in mijn werkruimte, alsof ik metterdaad ook een helderder inzicht in de condition humaine kreeg. Als in een roes reed ik met een volle auto naar het containerpark, wat de ontgoocheling des te pijnlijker maakte. Waarom moest mijn drang tot binnenhuisbaggeren per se samenvallen met de staking van de openbare diensten ? Meteen kent u mijn goede voornemens voor 2012 : de moed opbrengen om alle residu opnieuw in de auto te laden en alsnog naar de daartoe bedoelde containers te karren.

Linda Asselbergs

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content