Ze worden almaar jonger, én ouder : de mensen die zich mooier willen laten maken. Dat kan steeds sneller en goedkoper. Waar ligt de grens tussen plastische chirurgie en solden ? Trends en tips uit het land van de eeuwige schoonheid.

De ene waant zich op de charcuterieafdeling, de ander vergaart gretig informatie over ooglidcorrecties, borstvergrotingen en botox. Een beurs rond plastische chirurgie en andere esthetische behandelingen zorgt voor uitgesproken meningen. Zo ook My New Look, eind februari in Kortrijk Expo. Maar hoe je het ook draait of keert, plastische chirurgie en aanverwanten kunnen niet meer worden weggedacht. In Nederland is er zelfs een nieuw magazine aan gewijd : Beauty +. We legden deze evoluties voor aan prof. dr. Monstrey, diensthoofd plastische chirurgie in het UZ Gent, én vicevoorzitter van de Koninklijke Belgische Vereniging voor Plastische, Reconstructieve en Esthetische Chirurgie. Hij vindt een beurs te commercieel. “Ik kan niet ontkennen dat er een informatieve factor bij komt kijken, maar een esthetische ingreep blijft medisch, dus de informatie daarrond krijg je beter van een arts, niet op een beurs. Al blijven we onszelf continu vragen stellen : wat is informatie, wat is reclame ? Kunnen voor-en-nafoto’s op een website ? Als vereniging moeten we in touch blijven met de maatschappij. Zo nodig moet de drempel naar de plastisch chirurg omlaag, al denk ik dat veel van de taboesfeer al verdwenen is.”

Trends

De drempel is verlaagd, de verlangens verschoven : “Een eerste opvallende verandering is dat er nu op steeds jongere leeftijd gevraagd wordt om verjongingschirurgie. Die mensen zijn professioneel nog actief en willen dus geen drie à vier weken ‘out’ zijn. Daarom kiezen ze voor minder invasieve behandelingen. Er wordt wel eens gesproken over lunch treatments, zoals vullingen met collageen of hyaluronzuur. Ook opvallend : waar men vroeger vooral ging opspannen, wordt nu eerder voor volumerestauratie gekozen, met een operatie of vetopspuiting. En ten slotte is ook de setting van de operatie mee geëvolueerd. Het accent is verlegd van gewone ziekenhuizen naar geprivatiseerde. In die laatste is meer privacy, service en comfort. Mensen hoeven er niet tussen de zieken te liggen. Problemen ontstaan pas bij complicaties, want in privéklinieken is er niet altijd continuïteit van zorg. Daardoor moeten ze soms toch nog naar een algemeen ziekenhuis.”

De afweging privékliniek of algemeen ziekenhuis is cruciaal. Dr. Monstrey, die zelf in een universitair ziekenhuis werkt, nuanceert de zwart-witoordelen : “Een algemeen ziekenhuis is niet noodzakelijk veiliger, er zijn privéklinieken die zeker even goed of zelfs beter zijn. Maar het probleem is dat er nog geen wettelijke criteria zijn die bepalen waaraan privéziekenhuizen precies moeten voldoen. Dus, om het even karikaturaal te stellen : bij de ene gebeurt de liposuctie op de keukentafel, bij de andere onder uitstekende omstandigheden.” Het is belangrijk dat ieder ziekenhuis inschat wat zijn sterktes en zwaktes zijn. Zo vertelt dr. Tobler van Total Beauty Clinic in Heule dat bij hen alles onder twilight-anesthesie gebeurt. Die is minder zwaar dan algemene narcose, maar daar zijn een paar consequenties aan verbonden : “Onze grens ? We doen het niet als we het niet aankunnen. Dingen die volledige anesthesie vragen, doen we niet, want we kunnen de mensen achteraf niet te slapen leggen. Ook ingrepen met het risico op zware bloedingen zullen we vermijden.”

Borsten aan halve prijs

De ethische grenzen zijn volgens dr. Monstrey niet zozeer afhankelijk van het soort ziekenhuis, wel van de chirurgen. “Bij ons krijgen ze een vast salaris, waardoor het commerciële aspect minder uitgesproken is. Maar dat wil niet zeggen dat de rest het voor het geld doet. Ieder plastisch chirurg weigert af en toe ingrepen, afhankelijk van de eigen normen en criteria. Daarnaast krijgt iedereen in de artsenopleiding ook algemeen geldende normen mee.” Toch zijn er ook minder waardige praktijken, neem nu ‘botoxdagen’, waarop de spuitjes een stuk voordeliger zijn en mensen dus makkelijker over de streep getrokken worden. Maar het kan nog frappanter : “Laatst hoorde ik over een privékliniek die zijn tienjarig bestaan vierde met borstprotheses aan halve prijs. Dat doet me toch net iets te veel aan solden denken, en valt dus buiten de sfeer van plastische chirurgie.”

Sowieso zijn prijzen een heikele kwestie. Er bestaat geen vast tarief voor pakweg een facelift of borstcorrectie. Dr. Monstrey: “Het is logisch dat iemand met 20 jaar ervaring én een mooie setting, een stuk duurder zal zijn dan een beginneling.”

Checklist

Als u de stap zet naar plastische chirurgie, wees dan voorbereid. Het gaat tenslotte om uw lichaam. Dr. Monstrey : “Eén van de belangrijkste criteria is : heb ik te maken met een erkend plastisch chirurg ? Controleer ook even of de chirurg ingeschreven is bij onze vereniging (op www.bspras.org). Die behartigt de belangen van de chirurgen en houdt twee keer per jaar een wetenschappelijk congres. Het grootste deel van de plastisch chirurgen in België, een 200-tal, zijn aangesloten. Van de leden weet je alvast dat ze wetenschappelijk actief zijn, wat normaal ook een betere kwaliteit van zorg betekent.”

Checken of u met een plastisch chirurg te maken hebt, kan heel eenvoudig door naar de stempel van de arts te kijken. Daarop staat zijn Riziv-nummer. Als dat eindigt op 210, dan heeft de arts in ieder geval zes specialisatiejaren plastische chirurgie achter de rug. Stel daarnaast vooraf een lijstje op met dingen die u zeker wil weten voor de ingreep begint, zoals : hebt u veel ervaring met deze ingreep ? Voert u de ingreep zelf uit ? Hoe lang duren operatie en herstel ? Zijn er risico’s aan verbonden ? Wat gebeurt er als er zich complicaties voordoen ? Zo kunt u tenminste met een gerust hart onder het mes.

Door Stefanie Van den Broeck I Illustratie Sophie Vael