Op de weg zijn alle dagen dezelfde, dacht je? Wij hebben nog maar net de Ferrari Spider terug naar de stal gebracht of we worden geconfronteerd met een wel zeer minimalistisch vervoermiddel. Sommigen noemen het een rage, anderen spreken van een opgefokte hype, maar men kon er deze zomer alvast niet naast kijken: de autoped is terug van weggeweest. Goeroes, trendwatchers en nepwichelaars noemen de step de nieuwe mobiliteit. Het blijft de vraag of het fenomeen langer dan één seizoen zal meegaan. Opvallend is wel de variatie – al valt die bij nader onderzoek terug te brengen tot twee grote types.

Steps en ministeps beschikken over twee wielen en over een klassiek, wat vereenvoudigd fietsstuur. Kickboards hebben twee wieltjes vooraan en een soortement stuurstick en zwenken door de verplaatsing van het lichaam. In beide gevallen wordt met de voet op het achterwiel afgeremd. En beide types zijn ontworpen door hetzelfde fenomeen, de Zwitser Wim Ouboter, die in 1996 een bedrijf startte dat zich tot doel stelde lichte, compacte en praktische mobiliteitsoplossingen te bedenken en op de markt te brengen.

Ouboter heeft de handen uit de mouwen gestoken, en met succes. Zijn eerste creatie was de Kickboard, die in 1999 de internationale designprijs van het Design Center Stuttgart kreeg. Vorig jaar recidiveerde hij met de kleinste en lichtste step ooit: de aluminium Micro weegt amper 2,7 kg. Daarvan werden er vorig jaar één miljoen stuks verkocht. Dé trendsetter wordt intussen natuurlijk overal nagebootst en in Zuidoost-Aziatische lagelonenlanden geproduceerd.

Die Micro is niet veel meer dan een streepje metaal (waarop een telescopische stuurkolom is gelast), dat voorzien werd van twee minuscule polyurethaan wieltjes. Het geheel kan worden dichtgeklapt en wordt vanwege zijn wankel evenwicht met twee handen gestuurd. Aanvankelijk kostte zo’n Micro 5000 fr., straks en onder de druk van de concurrentie wordt dat 3000 fr.

De Kickboard is in wezen een surfplank met vooraan twee wieltjes en achteraan één, en kost zowat het dubbele. De Amerikaanse fabrikant K2, bekend van ski’s en surfboards, die drie jaar geleden de licentie kocht van Ouboter, brengt het meest geavanceerde model op de markt. Het tuig bezit geen klassiek stuur, maar een knuppel met bol, en wordt vooral gestuurd door het lichaamsgewicht te verplaatsen, waardoor de plank gaat hellen en de ophanging van de wieltjes de rest doet. Die ophanging is bijzonder ingenieus en stelt je in staat de K2 met één hand te besturen. Dat is belangrijk voor de pendelende medemens die een aktetas, of minstens een krant bij zich heeft.

We testten met een paar redactrices diverse kickboards uit en moesten vaststellen dat enige oefening vereist is. Maar goed, uiteindelijk lukt het. Mevrouw Willemyns, die op de Knokse zeedijk een speelgoedzaak runt, gelooft rotsvast in het fenomeen. Ze is lang niet de enige. Bij K2, waar de Prokick een topper is (de veren en wieltjes daarvan kunnen worden aangepast), werkt men aan verscheidene varianten.

Zo is de Downhill voorzien van een brede achterband die ook bij hoge snelheden zijn stabiliteit behoudt. De Off Road krijgt grotere luchtbanden mee en staat wat hoger van de grond. Binnenkort komt daar een eigen ontwerp bij: de Kick Two met een vereenvoudigde kop met twee konische elastomeren en een mapplewood-plankje, dat opgespannen wordt waardoor het tuig een beetje bol komt te staan en elastisch wordt. De kickboard wint zo aan maneuvreerbaarheid en draaibaarheid. In februari wordt de Carveboard verwacht, die uitermate geschikt moet zijn voor slalom- en behendigheidswerk. Of een K2-variante van de kleine Micro, maar wel uitgerust met een mountainbikestuur. Kortom, het houdt niet op.

Alsof dat niet volstond, bracht K2 intussen ook al een stepsportschoen op de markt, met een asymmetrische vorm die extra zijdelingse bescherming aan de voet geeft, een fluorescerende streep draagt en een versterkte buitenzool heeft. Zodat de stepfanaat zijn zondagse schoenen niet langer naar de bliksem hoeft te helpen.

Voorts bestaan er regionale verschillen op de stepmarkt. In Nederland bijvoorbeeld is er vooral belangstelling voor de klassieke autoped met grotere wielen. De noorderburen houden al heuse snelheidskampioenschappen. Daar scoort het merk Sidewalker goed met zijn City (26 inch-wielen), Willy (20 inch) of Micro (12,5 inch). Dat laatste model lijkt een aanvaardbaar compromis: in een handomdraai is het samengeklapt, het kreeg een klassieke fietsrem op het stuur en weegt toch maar 6,5 kg. De statig uitziende Sidewalker City kost 9000 fr. en oogt zo stijlvol dat de Duitsers hem de Roller-Royce noemen. Een ander luxemodel is de Citytramp Presto, dat Duitse functionaliteit meekreeg (een bagagedrager bijvoorbeeld), maar wel 11 kg weegt en 14.000 fr. kost.

Het kon niet uitblijven, daar komen de gemotoriseerde steps al aangerold. De Blatino Motorstep kreeg van huis uit een tweetaktmotor mee dat anderhalve pk aflevert, waarmee hij 40 km/uur haalt. Als enige in de reeks beschikt die over een zadel. In Frankrijk maakt de Big Foot van Goped wat ophef. Met zijn dikke rubberbanden ziet hij er ook sympathiek uit, al is hij minder nieuw dan men de consument wil laten geloven.

Wat we onthouden hebben van onze verkenningstocht? Dat een geciviliseerd mens met enig gevoel voor verfijning zowel voor een maaltijd als voor een verplaatsing het liefst gaat zitten. Om maar te zeggen dat we fenomenen als walking dinners en steprages als zeer tijdelijke fantasieën beschouwen.

foto’s 2 en 3:

PIERRE DARGE