’t Is dat ik mij niet graag kwaad maak. En zeker niet op mannen. Vandaar dat ik heb zitten dubben of ik dit nu wel of niet zou schrijven. De mottige mails die het gaat opleveren. Voor ik het weet, ben ik pruim van de week. Maar bon, een mens moet daar tegen kunnen. Waar ga ik beginnen ? Op de ligweide van het zwembad. Links vóór mij zitten twee zestigplussers, wat zeg ik, eerder zeventigplussers. Hangbejaarden van het zuiverste zwemvijverwater, diepbruin gelooid als een oude chesterfield. Vanuit het relatieve comfort van hun vouwstoeltje, blik Jupiler vers uit de frigobox, geven ze commentaar op elk geslachtsrijp vrouwmens dat zich binnen een straal van vijf meter rond hun badlaken presenteert. Hun commentaren zijn niet mals : “Rozijntieten”, gromt de dikke, het bierblik op de gespannen trommel van zijn buik balancerend. “Kwakkelkont”, demonstreert zijn kale kompaan kort maar krachtig zijn materiaalkennis. Ik klem mijn armen rond mijn knieën, prijs me gelukkig dat ik buiten hun gezichtsveld zit. Het valt niet te ontkennen, sinds de Benidorm Bastards is het zedelijk verval bij de derde leeftijd exponentieel toegenomen.

Niet dat jongere kerels per se barmhartiger zijn. Neem nu de commentaren over de fysiek van Sandra De Preter, de nieuwe baas van de VRT. Alsof de openbare omroep tot nu toe door George Clooney-lookalikes gerund werd. Wat mij dan weer doet denken aan een ronduit vernietigend exposé over de verschijning van Kim Clijsters, lang geleden in De Morgen. Van wie ? Van de mooie jonge oppergod him-self, Hugo Camps. Want ja, zo zit de wereld in elkaar : zelfs de lelijkste loebas acht zichzelf een expert in vrouwelijk schoon, wat zeg ik, vindt dat hij recht heeft op Miss Universe.

Evolutiebiologen weten hoe dat komt : fysieke schoonheid staat voor gezondheid en vruchtbaarheid, nodig voor de voortzetting van de menselijke soort. Niet dat ik die twee overjaarse hooligans in het zwembad ervan verdacht zich alsnog te willen voortplanten. Maar het zit er nu eenmaal diep in. Wat ook niet helpt, is dat je in entertainment en reclame nauwelijks doorsneemensen ziet. Iemand die niet beter wist, zou kunnen concluderen : wat een nare zoogdieren, alleen de knapperds mogen aan seks doen. Allemaal de schuld van de media uiteraard. Alhoewel, bij een Brits vrouwenblad hebben ze het ooit geprobeerd : gewone aantrekkelijke vrouwen van verschillende leeftijden op de cover zetten. Met desastreus gevolg : ze raakten het blad aan de straatstenen niet kwijt. Lezers willen dromen, als ze de buurvrouw willen zien, kijken ze wel over de haag.

Dat schoonheid in een relatie niet eens functioneel is, weet een mannelijke collega hier op de redactie. En dat mannen die op mooie vrouwen kicken zich daar veel hartzeer mee bezorgen ; de mooiste zijn nu eenmaal niet de gemakkelijkste. Kijk, daar word ik dan weer een beetje vrolijk van, dat heeft de natuur toch maar mooi geregeld.

Linda Asselbergs