Thailand wordt weleens omschreven als Azië voor beginners. Vanuit een loungezetel in een ecoresort langs de Golf van Thailand heb ik de start niet gemist.

In mei leek er nog niets aan de hand. De nieuwe luchthaven van Bangkok lag er majestueus en vredig bij toen het vliegtuig uit Parijs er in de vroege ochtend landde. Diezelfde Suvarnabhumi airport haalde eind november het internationale nieuws. Reizigers strandden er nadat antiregeringsdemonstranten de luchthaven meer dan een week bezet hielden. Ondertussen lijkt de rust teruggekeerd en doet de toeristische industrie er alles aan om opnieuw in de back to business-versnelling te schakelen.

Azië-adepten hadden mij vooraf de lof gezongen over Thailand. Paradijselijke stranden, fantastisch eten, betaalbare luxe, indrukwekkende tempels : de verwachtingen waren hooggespannen en werden ingelost. Een Thailandtrip aan de hand van enkele onuitwisbare impressies.

Weg van de wereld

Voor de zekerheid check ik het toch even. Nee, niemand kan binnenkijken in mijn private duplex pool-villa. Ik kan zonder schroom een lange buitendouche nemen. Six Senses Hideway is de geheel toepasselijke naam van dit hotelcomplex in Pranburi, vlakbij de koninklijke badstad Hua Hin in de Golf van Thailand. Enkele tientallen villa’s met privézwembad bieden er de gasten totale privacy met een persoonlijke vijfsterrenservice. Hier kan je verdwijnen van de wereld maar een internetverbinding achter de hand houden, en een persoonlijke butler. De villa’s zijn ingenieus in een grote exotische tuin gebouwd en gaan als het ware op in de omgeving. Vanuit het bed in de slaapkamer op de eerste verdieping zie ik alleen de zee. ’s Avonds wordt die donkere grote plas verlicht door massa’s groene lichtjes. Van vissersboten die op inktvis uit zijn, zo blijkt.

Het Six Senses Hideway-concept maakt deel uit van de Six Senses-hotelgroep, die midden jaren negentig startte als een uit de hand gelopen hobby van het echtpaar Sonu en Eva Shivdasani. Hij is een Brit met Indische roots en een Oxforddiploma in Engelse literatuur, zij een Zweeds ex-topmodel en modeontwerpster. Ze vielen voor de charme van de Malediven, leaseden er een eiland en openden in 1995 Soneva Fushi, een luxueus en ecologisch resort. Dat was het begin van een succesvolle hotelgroep waarin luxe en duurzaamheid nog steeds de bedrijfsfilosofie bepalen.

Tijdens het diner bevestigt de Britse hotelmanager Alan Thomas de eco-inspanningen. Voor de keuken probeert men zoveel mogelijk ingrediënten te halen in een straal van vijftig kilometer. Het hotel is ook net gestart met de aanleg van een eigen moestuin. Groene gasten kunnen als ze dat willen hun vervuilende vliegtuigreis compenseren : in elke kamer ligt een document, in gerecycleerd papier, dat uitlegt hoe het Six Senses Carbon Offset Fund werkt. Er zit zelfs een concrete prijslijst bij. Een retourtje Parijs – Hua Hin kost je iets meer dan honderd euro, geld dat doorgestort wordt in een Indisch klimaatproject.

Maar tussen een goed boek in de loungesofa op mijn terras en een frisse duik in het eigen zwembad, lijken de wereldproblemen voor even veraf.

Overal wellness

Hoewel de Thaise massage zowat 2500 jaar geleden geïntroduceerd werd door een met Boeddha bevriend arts, profileert Thailand zich nog maar sinds het begin van de jaren negentig resoluut als spacentrum van Azië. De traditionele Thaise geneeskunde en massage, waarvan de kennis eeuwenlang is doorgegeven via boeddhistische kloosters, werd versneden tot een cocktail die voor westerlingen aantrekkelijk is. Want Thaise massage is vrij hard : je spieren worden bewerkt, je wordt uitgerekt en gestretcht en de masseur gebruikt daarbij niet alleen de handen, maar ook de ellebogen, knieën en voeten. Uit het uitgebreide menu van de Six Senses Spa kies ik voor een holistische massage met technieken uit diverse landen en tradities. Medium pressure volstaat.

Bij een Six Senses Hideway hoort een spa en zoals te verwachten, is de setting ronduit indrukwekkend. Omgeven door een vijver liggen negen kleine, koepelvormige gebouwen in een cirkel. Ze zijn verbonden met een houten gangpad. Ook hier werden natuurlijke materialen gebruikt en zijn de behandelingsruimten van een basic chic. Onder de deskundige handen van de masseurs en masseuses ben je hier in een mum van tijd weg van de wereld.

Maar ook in de echte wereld kun je in Thailand niet aan wellnessbehandelingen ontsnappen. Net buiten de muren van mijn tijdelijk paradijs staat op het strand een geïmproviseerd schoonheidssalon. Beschut door een plastic tentzeil staan leren zetels die eruitzien alsof ze hun beste tijd hebben gehad, maar die nog comfortabel zitten. Een oma en naar ik vermoed haar kleinzoon gooien zich op mij. Hij masseert handen en voeten, zij zorgt voor een pedicure en manicure. Ik ben een tijdje zoet en luister naar het rustgevende geluid van de aanrollende golven. Voor een prikje kan ik de rest van de dag op wolkjes lopen. Nu ik de lokale smaak te pakken heb, kan ik evengoed nog bij de kapper langslopen. Onze gids regelt een brommertje. Het salon blinkt onberispelijk en ziet er, met een gezellige sofa, uit alsof je iemands living binnenstapt. Ik word geholpen door een travestiet die fier de titel ‘Miss Pranburi’ draagt. Voor de hoofdmassage en de brushing betaal ik 120 baht, geen drie euro. Voor die prijs word ik door een van de kappershulpjes ook terug naar het hotel gereden. Het kapsel overleeft niet echt het wilde motorritje, maar qua ervaring kan het kappersbezoek tellen.

Culinaire genoegens

Lekker, licht en een sociaal gebeuren, dat is in een notendop de Thaise keuken. Basisingrediënten zijn citroengras, koriander, vissaus, look, zoete basilicum, galanga en kokosmelk. Het harmonisch evenwicht tussen zoet, zuur, zout en kruidig is de essentie van de Thaise keuken. Niet vlees, maar kortgekookte verse groenten vormen het hoofdonderdeel van een maaltijd. Omdat deze keuken ook in het Westen zeer populair is, organiseren heel wat hotels kooklessen. Ook in Six Senses Hideway wordt ons gezelschap ingewijd in de keukengeheimen. Op een tafel vlakbij het zwembad staan tientallen schoteltjes met geurige specerijen, gesneden rauwe groenten, tijgergarnalen en kip. Op het menu : een papaja salade (Som Tam), een pikante garnalensoep (Tom Yam Goong) en een groene curry van kip.

Fietsen langs de waterlijn

Het is heet, wel dertig graden en er staat een warme, vochtige wind. Na het koukleumen van de voorbije Belgische winter is het permanente saunagevoel een weldaad. Maar is het ook weer om te fietsen ? De mensen van Bike & Travel wachten ons op in het vissersdorp Khao Kalok. Langs de kust liggen bootjes met kleurrijke wimpels. Hoewel Thailand niet bekend staat als een fietsland, blijkt het een fantastisch idee om langs de kustlijn te mountainbiken. De hitte deert niet, integendeel. De rust en het uitzicht zijn adembenemend. Wanneer we landinwaarts fietsen, hebben we wat meer schaduw. We bezoeken een kokosplantage en rijden langs bij een vissersfamilie waar grote hoeveelheden visjes liggen te drogen in de zon. We fietsen uiteindelijk meer dan 30 kilometer, zetten aan het eind nog een sprint in en komen drijfnat van het zweet bij een kustrestaurantje aan.

Van de toeristen die naar Thailand komen, zijn er heel wat repeaters zoals ze in het vakjargon worden genoemd : mensen die voor een tweede of derde keer het land bezoeken. Dat hoeft niet te verwonderen, ‘het land van de glimlach’ heeft veel troeven. Met mijn lijstje must do’s kunnen nog wel een paar reizen worden gevuld : van de legendarische stad Chang Mai en de jungle van het noorden over het hectische Bangkok met de talloze tempels tot de ‘picture perfect’ eilanden als Ko Samui in het zuiden.

Door Trui Moerkerke Foto’s Toni De Coninck