Ann Huybens, affiniteit met dans en theater

Ann Huybens (41) belandde in de mode via de scène. Ze was enkele jaren danseres/kostuumontwerpster bij Les ballets C. de la B. van Alain Platel. Dat was in de jaren tachtig, na haar opleiding als ergotherapeute aan het HIPB in Gent en haar studie Dans aan het Brabants Conservatorium voor Muziek en Dans in Tilburg (NL). Na enkele jaren zelfstandig experimenteren met mode en kleding studeerde zij in ’87-’88 aan het Belgisch Textielinstituut in Gent, richting modeontwerpen. Haar kostuumontwerpen voor theateropvoeringen zijn niet te tellen.

In de winter van ’97-’98 bracht ze een juwelencollectie uit. Dat was de periode dat ze met een bus, een mobiele showroom, tijdens de Parijse defilés door de lichtstad toerde. Uit haar ontwerpen spreekt haar achtergrond als danseres en een affiniteit met theater, film en dans : een beetje theatraal, een beetje onconventioneel. Alsof ze de vrouwen wil aanmoedigen te bewegen en te dansen. Daaruit volgt haast vanzelfsprekend dat haar kleding driedimensioneel is, beweeglijk, maar allesbehalve architecturaal. De materialen moeten altijd de zachtheid van de huid benaderen of evenaren. Ze ontwerpt bruidsensembles, accessoires : sluiers, sjaals en hoofdsieraden. Van kleinschalige couturière schakelt Huybens zoetjes aan over op de haute couture : op 8 juli jongstleden showde ze voor het eerst haar mode in Parijs in het Palais de Tokyo.

Chris Mestdagh, creatieve duizendpoot

Chris Mestdagh (44) werd in 1987 laureaat van de Gouden Spoel. Jaren eerder had hij al op freelance basis collecties ontworpen voor derden. Omdat hij aanvankelijk niet in de wieg gelegd leek voor modeontwerper – hij was graficus van opleiding – ging hij de nodige knowhow opsteken tijdens avondlessen modetekenen en ontwerpen aan de Textielschool in Gent. In 1988 presenteerde hij zijn eerste collectie onder eigen naam. In de loop der jaren heeft Mestdagh met wisselend succes een hoop dingen ontworpen : van peperdure onderbroeken en T-shirts waar de Japanners zich op stortten, heren- en dameskleding, bedden in kerselaar en kasjmieren plaids tot beddengoed voor Anker Bedding.

Jan Welvaert, van neohippie tot simpele luxe

Gentenaar Jan Welvaert (39), ex-student aan de Modecademie van Antwerpen en ex-docent modeontwerpen aan de Saint-Luc in Brussel, stichtte reeds in juni 1989 zijn firma onder eigen naam. In 1986 had hij al de Nationale jerseyprijs van het ITCB gewonnen Hij is gespecialiseerd in draperen, grafiek, en mode- en theaterkostuumontwerpen. Zijn eerste klanten ving hij op de London Designer Show. Zijn klantenlijst groeide aan en Welvaert exporteerde naar de VS, Groot-Brittannië, Japan, Duitsland, Nederland, Frankrijk en Italië. In 2000 stopte hij met het label Jan Welvaert Man & Woman en bracht ‘no ko boy’ op de markt, eveneens een collectie voor mannen en vrouwen, maar stijlvoller en duurder.

Miet Crabbé, aardig voor rondingen

Toen modejournaliste Miet Crabbé uit Zwijnaarde elf jaar geleden in de Hutsepotstraat in Gent startte met een lijn voor vrouwen met echte heupen en echte borsten, profileerde ze haar label Lena Lena als ‘Sensuele en nonchalante kleren voor vrouwen met vormen.’ Dat is nog altijd het geval, maar wat velen niet weten is, dat bij Lena Lena de maten vanaf 38 beginnen. Dus ook een slanke vrouw met een maatje 38, maar goed voorzien van vormen, kan bij Lena Lena terecht. En zo telt het door tot maat 54. “Het gaat vooral om de pasvorm”, zegt Crabbé, “niet voor een recht streepke met maat 38, maar voor een vrouw met borsten, billen, taille en heupen. Het sensuele zit hem in de bestudeerde lijnen die de rondingen tot hun recht laten komen ; het nonchalante maakt dat Lena Lena met vele andere Belgische merken te combineren is. Lena Lena wordt verkocht in de betere zaken naast grote merken en designers. Ze heeft een eigen boetiek in Gent in bovenvermelde Hutsepotstraat, een in Antwerpen en een in Brussel. Dit najaar krijgt Lena Lena bij Selfridges in Londen een window, een etalage.

Pieter Coene, de zingende ontwerper

Pieter Coene zingt bij het Collegium Vocale, tuiniert, ontwerpt mode en maakt theater-, opera- en balletkostuums. Hij werkt niet voor ‘paspoppen of kapstokken’ maar voor levende mensen : hij vindt het prettig dat het beeld dat hij tijdens het ontwerpen voor ogen heeft, strookt met de manier waarop het gedragen wordt, of wanneer zijn ontwerpen bijdragen tot het definiëren van een persoonlijke stijl. Is dat niet het geval, dan betekent dat nog het einde van de wereld niet. Als ontwerper kan hij hoogstens suggereren. Toch is er volgens Coene meestal met de drager enige affiniteit, anders zou de kleding niet gekocht worden.

Yvette Lauwaert, kleur als derde dimensie

Operafan en modeontwerpster. Het zint haar niet dat de operabezoekster van vandaag geen feestelijke kledij meer draagt. De somptueuze traditie van weleer heeft het veld geruimd voor ‘zo kort en zo naakt mogelijk’. Kleur is het belangrijkste element in haar ontwerpen : kleur geeft inhoud aan het volume en aan het lichaam. Kleur is de derde dimensie, betekent leven, warmte, gevoel, liefde.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content