Het is toch erg tegenwoordig”, zegt Romeo, onze Jamaicaanse loodgieter. “Gebeuren die dingen nu meer dan vroeger of komen ze meer in het nieuws?” Ik zit met hem en Tom in de tuin iets te drinken voor hij aan zijn werk begint. Romeo heeft net verteld dat een kennis van hem gisteren is gearresteerd voor het verkrachten van een twaalfjarige mentaal gehandicapte jongen. Later zie ik een foto van de dader plus een gedetailleerd verhaal op de voorpagina van New Yorks braafste familiekrant, de Staten Island Advance. Ik realiseer me dat ik hem bezig had kunnen zien. Bijna elke ochtend fiets ik tussen negen en tien uur langs het verlaten, met vuilnis bestrooid parkeerterrein naast de spoorweg op de hoek van Front en Wave Street. Gisterochtend om halftien reden daar agenten in burger voorbij, op weg naar een drugrazzia. In de verste hoek van het parkeerterrein zagen ze een naakte man in een bus. Ze gingen de zaak van dichtbij bekijken en troffen Romeo’s kennis aan, druk bezig met een al even poedelnaakt kind. Zoals de brave Advance het onomwonden schrijft : “He was sodomizing the boy.”

De details van het verhaal zijn rot zoals altijd in dat soort zaken. De dader is een gehuwde man van 63, vader van vier kinderen. Hij werkte al vijftien jaar voor een bedrijf dat gehandicapten vervoert. Zijn slachtoffer is niet alleen mentaal gehandicapt maar ook niet in staat om te spreken. De man zou het kind al eerder hebben misbruikt. “Hoe is het mogelijk dat die man zulke risico’s nam na alles wat er de laatste weken in de pers is verschenen? Hij moet toch geweten hebben dat hij een zware straf riskeert in het huidig klimaat?” vraag ik die avond aan Tom. “Misschien is hij juist extra opgewonden geraakt door al die gedetailleerde verhalen”, antwoordt hij nuchter.

Wie een beetje vertrouwd is met de Amerikaanse cultuur weet dat er twee Amerika’s zijn. Het ultrapreutse en daarnaast of daaronder, al dan niet bedekt met een dun laagje hypocrisie, het ultraruige, het wilde, het perverse. De nette scheiding tussen beide wordt regelmatig verstoord. De laatste weken is seks, veel seks, een vaste kluif in het dagelijks nieuws. Het tv-journaal is voorspelbaar: joden en moslims hebben weer gevochten en de lijst van priesters die seks hadden met kinderen is weer langer geworden. Kranten zoals de eerder vermelde Staten Island Advance of The New York Times, die vroeger in de meest verhullende termen over seks schreven, noemen de dingen steeds meer bij hun naam.

De verschuiving begon met Clinton en Monica, toen de details van orale seks plots politieke nieuwswaarde kregen. Maar dankzij de katholieke kerk zijn de bakens weer een flink stuk verzet. Lezers van deftige bladen krijgen bij hun ontbijt nu details opgediend die pikante bladen vroeger niet zouden hebben durven afdrukken. Pornografen hebben hun verbeelding niet meer nodig. Ze hoeven maar de krant over te schrijven en voilà, een bestseller. Priesters die het met kinderen doen, soms jarenlang, op, onder, voor en achter het altaar, in de sacristie, in hun slaapkamer, in tenten op zomerkampen, in de auto en zelfs bij de jongens thuis, terwijl hun ouders slapen. Een priester aan wie een jongen hulp kwam vragen nadat hij door twee andere priesters seksueel was misbruikt, nam de knaap op zijn beurt mee naar bed. “Ach, het waren de jaren van Masters&Johnson“, zei de sloeber toen zijn verleden onthuld werd. De man was inmiddels tot bisschop gepromoveerd in een stad waar de vorige bisschop wegens seksueel misbruik van kinderen ontslag had moeten nemen. Een andere priester had een seksclubje gesticht waarin kinderen geïnitieerd werden door in de sacristie te masturberen in een rode doek waarvan ze dan een lapje kregen, plus een T-shirt met hun nummer op. Nog een ander gaf alcohol en marihuana aan zijn kinderen om hen “te helpen relaxen” voor hij met hen begon te vrijen. Weer een andere hielp een man-boy love-club stichten en baatte een hotel voor homoseksuelen uit.

Twisted, Yes But Don’t Call it Shocking (Ziekelijk, ja maar noem het niet shockerend), schreef een New York Times-columnist toen bleek dat de kerkelijke autoriteiten het seksueel wangedrag van priesters steevast met de mantel der liefde hadden bedekt. Volgens hem was dat een publiek geheim. In het college waar hij school liep, wist iedereen welke priesters zo waren. En met veel details beschreef hij de avances van een leraar-priester tegenover een vriend van hem in een publiek toilet. In de Times! Nog niet zo lang geleden was dat onvoorstelbaar. En het blijft maar opborrelen. De dag nadat de kennis van Romeo werd gearresteerd, gooiden de media zich op een nieuw pedofilieschandaal, nu in de prestigieuze Boy Choir School in Princeton (zowat de Wiener Sängerknaben van Amerika). Toch zijn er nog limieten. Op NBC (een van de drie grote tv-netten) gingen de volgende avond, voor het eerst in NBC’s geschiedenis, de deelnemers van een spelprogramma met de toepasselijke titel Fear Factor (Angst Factor) uit de kleren. Een ervan, een getatoeëerde bouwvakker, maakte zich hardop zorgen dat zijn package aan de kleine kant was. De sukkel hoefde geen angst te hebben. Al wat de miljoenen kijkers thuis zagen, was een dansend, preuts, plagend censuurvlekje waar zijn penis was.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content