Ze heeft het weer geflikt, Heleen van Royen. U weet wel, de Gelukkige huisvrouw, die zich later als auteur van Koningin van de jacht in de kijker werkte. Heleen reisde een tijd geleden door de lage landen als de grote propagandiste van de vrije liefde. Door zo’n felle mooie vrouw, die van haar leer geen geheim maakt, worden mannen met zin voor avontuur aangezogen. Zo ook de Amsterdamse wethouder (schepen) van Sociale Zaken Rob Oudkerk, een socialist.

Heleen en Rob waren samen flink in de fout gegaan bij het Groot Dictee der Nederlandse Taal en zaten het verdriet om hun slecht rapport te verdrinken in een café, toen de wethouder voor de schrijfster-columniste al zijn zwakke kanten blootlegde. Ja, hij ging naar de hoeren, en ja, hij hield van porno, en oh jazeker, op oudejaarsavond snoof hij altijd een lijntje coke. Voor het pornosurfen op de gemeen- tecomputer had hij een vermaning gekregen, maar was dat niet belachelijk, want wie fan was van Ajax en uren op die site zat, die werd met rust gelaten…

Enfin, Heleentje schreef alles op toen ze thuiskwam en het verscheen in dagblad Het Parool. Ze was wel zo geraffineerd om erin te zetten dat Oudkerk het wist dat er een stukje zou van komen. Iets wat hij, met een getuige, later betwistte. De man voelde zich gepakt. Een week later kwam er nog een column, daarin stond dat Oudkerk ook al voor dat hoerenlopen berispt was door de Amsterdamse burgemeester. De wethouder voor Sociale Zaken bleek onder meer gesignaleerd op een afwerkplek waar illegale, minderjarige hoertjes hun vak uitoefenden.

Enfin, de discussie laaide hoog op bij onze noorderburen, waar “moet kunnen” toch niet langer bij iedereen vooraan op de tong ligt. Nog meer dan bij ons wordt in Nederland het debat over normen en waarden hevig aangezwengeld. Weg met de fuck you-cultuur luidde een titel boven een beschouwend stuk over vrijheid in een zaterdageditie van De Volkskrant dat op precies dezelfde dag verscheen als die eerste column van Heleen van Royen.

Dappere Heleen, die zichzelf zonder schroom de beste columniste van Nederland noemt, liet het in de krant voorkomen of ze de verdediging opnam van een wethouder die door zijn oversten werd aangesproken op laakbaar privé-gedrag, waarmee de kiezer volgens haar toch wel niets te maken had, zeker. Fuck de kiezer ! Aan haar edele motieven durf ik te twijfelen. Mevrouw Van Royen is de self-promotor bij uitstek. Ook de wethouder heeft zich duidelijk wat misrekend. Allicht dacht hij als durver een goede beurt te maken in de ogen van de bloedmooie, roekeloze schrijfster. Helaas, het effectbejag was van haar kant groter dan het meevoelen. Het ging bliksemsnel de berg af met de wethouder. De burgemeester en zijn fractie vonden dat het nu welletjes was en dat Oudkerk niet langer kon functioneren.

En toen brak alweer de discussie los. Kan een politicus aangesproken worden op zijn privé-gedrag ? De Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid die het debat over normen en waarden in Nederland aanvoert, had het onlangs in zijn aanbevelingen voor de samenleving over onwettig en onprettig gedrag. Onwettig gedrag moet volgens de raad consequent worden bestreden, onprettig gedrag zullen we moeten leren accepteren.

Maar van wie zich laat verkiezen, mag toch worden verwacht dat hij zich niet wetens en willens in de gevaarlijke zone positioneert, laat staan er nog mee koketteert ook. Onprettig gedrag is in dit geval beslist een eufemisme. Dit soort uitschuivers is van alle tijden maar wordt minder en minder gedoogd. Gezagsdragers zijn niet langer een aparte kaste die afgeschermd door de gordijnen van hypocrisie hun gang kunnen gaan. En al evenmin kunnen ze de burger in zijn gezicht uitlachen. De hoerenloper is geen held.

:: Reacties : tessa.vermeiren@knack.be

:: www.weekend.be

Op de site van Weekend Knack

ontdekt u wat u op tafel kunt zetten,

waar u uw vakantie kunt doorbrengen,

wat u in uw kleerkast moet hebben,

hoe u uw huis renoveert…

En u kunt er ook uw mening kwijt.

Tessa Vermeiren