Detective chief inspector Carol Jordan kan niet slapen. Voor een beter begrip : we hebben het hier over de wat bitsige heldin van de Britse serie Wire in the blood, waar ik tot voor kort op donderdagavond graag mocht voor thuisblijven. Wie heeft de bijzonder onsmakelijke lustmoord gepleegd als de voornaamste verdachte al achter de tralies zit ? De chief inspector zucht diep en reikt naar haar nachtlampje. “Stop, niet doen”, roep ik tegen het televisiescherm, getraind als ik ben als interactieve kijker. Te laat, het kwaad is geschied.

Als ik De Morgen mag geloven, is de kans nu groot dat Carol Jordan niet in the line of duty zal sneven, maar domweg aan borstkanker. Hoe stond het ook alweer in de krant ? “Elektrisch licht ’s nachts veroorzaakt borstkanker omdat het de productie van melatonine in het lichaam afremt. Zelfs het licht aansteken om naar het toilet te gaan stopt de aanmaak van melatonine.” Kijk, van dat soort berichten krijg ik dus de vliegende tering. Wat voor uitleg is dat nu ? “Melatonine sust kankercellen, en vooral borstkankercellen, ’s nachts in slaap. Zonder voldoende melatonine lijden de kankercellen aan slapeloosheid en groeien ze de hele tijd.” Kankercellen die in slaap gesust worden of integendeel aan slapeloosheid lijden, klinkt dat niet een ietsiepietsie als flauwekul ?

Maar mag ik dat als leek wel flauwekul vinden ? Het is tenslotte professor X van het prestigieuze Research Institute Y die tot deze belangwekkende conclusie gekomen is, na jarenlang kankercellen van onfortuinlijke knaagdieren uit hun slaap gehouden te hebben. Door telkens het licht aan te steken als ze naar het toilet gingen. Waarna zijn theorie in het serieuze vakblad Z gepubliceerd werd en overgenomen door alle kranten van deze planeet. Zodat hele nachtploegen vrouwen zich het apezuur schrikken en miljoenen anderen ’s nachts in het donker tegen de meubels aanknallen en de ijskast niet durven openmaken omdat het lichtje eventuele kankercellen uit hun sluimer zou wekken. Best mogelijk dat professor X binnen afzienbare tijd een rustkuur in een afgelegen villa met tralies voor de ramen voorgeschreven krijgt, in navolging van zijn collega’s die beweerden dat je borstkanker kunt krijgen van deodorant of een knellende beha en mondkanker van tandpasta. Maar dat lees je dus nooit in de rubriek human interest van de vuistdikke weekendkrant.

Nu ja, als we maar oud genoeg worden, krijgen we allemaal wel ergens kanker. Was het Robert Long niet die zong dat je van leven doodgaat ? Als je Ingeborg mag geloven, is dat iets om naar uit te kijken. De populaire VTM-presentatrice is namelijk al eens overleden, maar intussen weer springlevend. Dat het heerlijk was om uit je lichaam te treden, vertelde ze aan Dag Allemaal. Ze keek er ook heel verlicht bij, helemaal niet zoals je zou verwachten van iemand die jarenlang Blind date presenteerde. “Doodgaan is een fantastisch moment”, juichte de ervaringsdeskundige, ze kon het iedereen aanraden. Als je ’t mij vraagt slaapt Ingeborg met het licht aan.

Linda Asselbergs