Accordeonmuziek, fade-in op de Notre-Dame, gevolgd door een travelling shot naar de Pont Neuf en les bouquinistes van de Quai Montebello. Wie zijn geliefde op een niet alledaagse manier zijn / haar onsterfelijke liefde wil verklaren, moet als vanouds in de Lichtstad zijn. Niets is de gisse luitjes van ApoteoSurprise te dol : je kunt je hartenkreet op de muren van voornoemde Notre-Dame laten projecteren op het moment dat je daar en amoureux op een bateau-mouche voorbijdobbert, op de gigantische schermen van een voetbalstadion, of je kunt ze op een spandoek achter een sportvliegtuigje hangen. Wie dat te platvloers vindt, kan in een helikopter over een middeleeuwse burcht vliegen, waar – o wonder – de boodschap in lichtende letters op de muren verschijnt, of zich in een betoverd woud terugtrekken waar uit het struweel een bard te paard verschijnt die in bevlogen verzen je ontboezemingen van een perkament afleest. Alles begint met een ongewoon voertuig (een stretchlimousine, Rolls, koets getrokken door een vierspan) dat het koppel in hun hotel afhaalt, tot grote verrassing van één van de twee. Die vervolgens in katzwijm valt door de vindingrijkheid van zijn / haar geliefde of toch minstens zwaar onder de indruk is van de poen die hij / zij voor zo’n grap over heeft. Vraag maar aan Tom Cruise, die vorig jaar de hoogste verdieping van de Eiffeltoren afhuurde om Katie Holmes ten huwelijk te vragen.

“Als ik Katie was, ik had nee gezegd”, bromde een vriendin, die voor haar doen in een onkarakteristiek sombere bui verkeerde. “Het zijn trouwens altijd de verkeerde venten die de romantische uithangen, de kneusjes, de lamme honden, de slappe asperges onder het manvolk. Echte kerels hebben zo’n flauwekul niet nodig om je van je sokken te blazen.”

Tom Cruise een lamme hond ? Daar moest ik even over nadenken. Op zich heb ik natuurlijk niets tegen romantiek. Zo’n jongen die zijn leven waagt om op een brug over de snelweg ‘Elsje, ik zie je graag’ te sprayen… Wie wil er niet Elsje heten als ze daar voorbijrijdt ? Helaas val ik over het algemeen niet op romantische types. Goed, er was Benny, maar dan hebben we het over het derde klasje van de gemeenteschool. ‘Ik vraag het aan’, stond op het briefje in het hartvormige doosje dat hij me na de zangles toestopte. De dropjes die oorspronkelijk in het doosje zaten, had hij opgegeten, wat zijn kansen bij voorbaat deed kelderen. Vijftien jaar later dropte een verlegen student chemie een vlammende liefdesbrief in mijn bus, waarvan hij de randen zo te zien met een bunsenbrander bewerkt had. Een aardige jongen, en zijn oma kon geweldig goed met de breipennen overweg, maar helaas kreeg ik geen kick van bruine debardeurs.

En toch bestaat het, echte romantiek, het hoeft zelfs niet meer te kosten dan een plastic krabbertje uit de Supersoldi waarmee hij ’s morgens vroeg de ijzel van je autoruiten verwijdert, zodat je veilig naar je werk kunt vertrekken. Het toppunt van romantiek ? Robert Redford die in Out of Africa op safari Meryl Streeps haar wast. Robert ziet er tegenwoordig uit als een gerimpeld winterappeltje, maar mocht George Clooney zich geroepen voelen… De fles Martini mag hij thuislaten.

Linda Asselbergs