Sylvie Cazes, de eerste vrouwelijke voorzitster van de Union des Grands Crus Classés, ziet in het wijntoerisme een nieuwe toekomst voor Bordeaux.

Sylvie Cazes (54), voorzitster van de raad van bestuur van Chateau Lynch-Bages en van de familiale Cazeswijnholding, en moeder van drie volwassen kinderen, werd vorig jaar verkozen tot de eerste vrouwelijke voorzitster van de Union des Grands Crus Classés (UGCB), het meest prestigieuze genootschap van de Bordeauxse wijnkastelen. Deze verkiezing was in Franse wijnkringen een soort aardbeving, een donderslag bij heldere hemel. Bordeaux en zijn wijnen zijn immers nog altijd een machobedoening. Maar Sylvie Cazes heeft, naar eigen zeggen, van dat legendarische machismo niet veel last. “De Union is weliswaar een traditioneel mannenbastion maar de vereniging werkt volgens rationele principes. We treden op voor alle bordeauxwijnen, ook voor de kleintjes.”

Ook al wekte ze beroering, de benoeming zat eraan te komen. Niet alleen is Sylvie Cazes uitermate vriendelijk en diplomatisch – een familietrek van de Cazes -, zij heeft door de jaren heen ook een stevig netwerk opgebouwd, ook in kringen van de Grands Crus Classés van 1855. Bovendien had de bordeauxwereld dringend behoefte aan andere en betere communicatie. Het contact met de ‘drinkende basis’ dreigt immers verloren te gaan, vooral door de enorme prijsstijgingen van de millésimes 2000 en 2005.

Na universitaire studies Engelse en Franse literatuur, en na een bijkomende administratieve scholing en een Engels master-diploma ging Sylvie aanvankelijk lesgeven. Na een tiental jaar gooide ze het over een andere boeg en werd ze pr-manager bij de groep Axa Millésimes. Later nam ze er de familiale holding Groupe Cazes bij.

Dichter bij het grote publiek

Op grond van haar zeer ‘menselijke’ benadering van de wijnwereld, werd ze speciaal belast met de ontwikkeling van Bordeaux Saveurs, een korf waarin wijn, en meer bepaald die van Bordeaux, via toerisme en gastronomie dichter bij het grote publiek moest worden gebracht. In dezelfde optiek van ‘vermenselijking’ werd een oud, vervallen gehuchtje naast het familiechateau Lynch-Bages gerestaureerd en opnieuw tot leven gewekt met een winkelstraat en een erg goede brasserie, Café Lavinal. Toen Sylvies broer, Jean-Michel Cazes, zich deels uit de dagelijkse leiding van het kasteel Lynch-Bages terugtrok, is zij ook voorzitster geworden van de bestuursraad van de groep.

Sylvie Cazes : “De crisis slaat overal toe. Ook in de wijnwereld van Bordeaux. De primeurproeverij van het jaar 2008 heeft tot tien procent minder professionele proevers naar Bordeaux gelokt. De Union des Grands Crus is zich meer dan ooit tevoren bewust van het belang van de consument, de eindverbruiker. Dat merk je aan diverse zaken, zoals het feit dat we nu jaarlijks vijftig promotoermanifestaties organiseren, overal in de wereld, en aan de stormachtige ontwikkeling van het oenotoerisme. Dat is een echte economische activiteit geworden.”

Volgens de nieuwe voorzitster is de UGCB zeer breed bezig. “Onder meer ook met de bestrijding op politiek vlak van de fanatieke antialcohollobby. Die bestaat uit een vijftienhonderd ambtenaren van het ministerie van Volksgezondheid die telkens opnieuw wijn als verwerpelijk voorstellen en die vergeten dat gelukkige en ontspannen mensen gemiddeld genomen ook gezonder zijn. Verder bezoeken we alle belangrijke exportlanden, van Azië tot Amerika, en ook dichterbij, Engeland, Duitsland, Nederland en uiteraard België. We weten bijvoorbeeld zeer goed dat de Belgische wijnmarkt geatomiseerd is : er zijn talrijke kleine invoerders, met elk hun eigen voorkeur, en dat het ook een moeilijke markt is. Want de Belgen kennen bordeauxwijn doorgaans veel beter dan de Fransen. Het gevolg is dat de crisis er minder hard toeslaat en dat de Belgische markt beter weerstand biedt aan de concurrentie van andere wijnen. Kennis genereert vertrouwen. Belgen drinken wijn ook aan tafel, bij de maaltijden, en dat creëert verankering.”

Op de opmerking dat de peperdure wijnen van de laatste jaren niet meteen aanzetten tot verankering, heeft Sylvie Cazes een pasklaar antwoord : “Deze peperdure wijnen vertegenwoordigen slechts een miniem gedeelte van de wijnen van de Union, en de prijsstijgingen, zoals bij de 2005, komen vooral door de speculatieve vraagdruk. Trouwens, de meeste 2005’ers zijn, vooral in België, gekocht door liefhebbers die de wijn binnen afzienbare tijd zullen ophalen en op tafel zetten bij grote gelegenheden met goede vrienden. De speculatie krijgt onredelijk veel aandacht in de pers, terwijl het qua aantal flessen om een verwaarloosbare hoeveelheid gaat.”

Cazes is ook van plan met de Union aan de informatie te werken. “Tot nu toe was ze te exclusief in handen van de groothandel en bereikte ze de consument niet voldoende. We steunen daarom volop het Centre Culturel du Vin. Geïnteresseerde mensen kunnen daar bijvoorbeeld terecht voor de organisatie van bezoeken en proeverijen. Ze kunnen er ook te weten komen welke restaurants een goede wijnkaart hebben. Overigens is het zo dat de meeste grote chateaus, na een telefoontje uit België, hun poorten en kelders graag openstellen. De laatste jaren is er veel ten goede veranderd.”

Door Herwig Van Hove Foto’s Michel Vaerewijck