Hari Ajwani en Claudia Derain verloren hun hart en hun centen aan een dichtbegroeide heuvel in Goa, aan de westkust van India. Het huis dat ze er bouwden, is de smeltkroes van alle culturen die ze op hun reizen ontdekten.

Jody de Falbe Foto’s : Mark Luscombe-Whyte Elisabeth Whiting Assoc.

Het eerste wat Hari en Claudia te doen stond voor ze begonnen te bouwen, was water vinden. Ze namen een geoloog onder de arm die met hoogtechnologische toestellen door de weelderige vegetatie ploeterde : zoveel groen moest toch wijzen op een gezonde grondwaterspiegel. Maar de apparatuur gaf geen piep. Hari haalde er toen een plaatselijke waterzoeker bij die met wichelroeden en volkswijsheid de bron snel vond. De geoloog boorde daarop de waterput. Dit samengaan van oude en moderne vaardigheden zijn voor Claudia en Hari heel gewoon. Zij reisden samen ongeveer de hele wereld af, en zagen niet alleen de mooiste plekjes, maar ook wat weinig respectvolle projectontwikkelaars er aanrichtten. Toen ze zelf een huis wilden bouwen, waren ze vastbesloten niet dezelfde fouten te maken.

Ze geven nu wel toe dat ze aanvankelijk met de handen in het haar zaten. Ze waren de trotse bezitters van een prachtig uitzicht en weinig meer. Nadat ze water gevonden hadden, mobiliseerden ze bijna het hele dorp Arpora om een gedeelte van hun grond te ontginnen. Ze droegen er zorg voor dat zoveel mogelijk van de jungle intact bleef, en lieten een weg aanleggen van het dorp naar het toekomstige huis. Zelfs nu is het met een motor nog geen makkie om boven te geraken, en voor het plaatselijk vervoer, de ouderwetse Morris Ambassador taxi’s, is het bijna onmogelijk. Het gekrijs van apen en papegaaien terwijl de taxi moeizaam de heuvel opkruipt, verzekert je dat er nog veel van de jungle is overgebleven.

Claudia en Hari noemden hun huis Hemel, Nilaya in het Sanskriet, maar leefden drie jaar lang in een hel. Muren vielen om, gewelven stortten in en zenuwen begaven het. Heel dapper hadden ze namelijk besloten dat ze een organisch huis wilden, zoals veel huizen over de hele wereld. Wat grosso modo neerkwam op een huis zonder vaste plannen. Het grootste deel van het werk hadden ze zelf opgeknapt, maar toen vonden ze toch dat een gelijkgestemde architect kon helpen bepaalde problemen op te lossen. Ze deden een beroep op Gerard da Cunha en Dean d’Cruz van Natural Architecture, een Indiaas architectenteam gespecialiseerd in bouwen met natuurlijke materialen. Dit duo kwam met een efficiënter en samenhangender plan voor Nilaya. Vermits het huis op een heuvel stond, werkten ze met verscheidene niveaus om warme met koelere plekjes te verbinden. Stress krijgt geen kans : de architectuur dwingt je het langzaamaan te doen, te genieten van de koelte van de stenen op een hete namiddag, of te turen onder de witgekalkte bogen en de groene priëlen naar de golflijn van de met oerwoud afgezoomde kust. Dit is new-age-architectuur op haar best : één met de omgeving, maar met alle comfort voor een geciviliseerd bestaan.

Het resultaat is een uitgestrekt huis met acht slaapkamers, dat naar alle kanten uitwaaiert vanaf de hal. Die vervult in ware Indiase stijl tal van sociale functies. Bemeubeld met lage zitjes en met zijde beklede matrassen en kussens is het een ideale ruimte voor feestjes. Het koepeldak en de onregelmatig aangebrachte Arabische vensters zorgen voor een sfeer die doet denken aan de koele, marmeren interieurs van Rajasthaanse paleizen. Het huis heeft anderzijds ook het behaaglijke van een mediterrane villa met weelderige, teruggetrokken kamers. Nilaya is een stukje architectuur dat vanuit verscheidene culturen werd benaderd. Al die elementen smelten samen in een ode aan de wereldcultuur, maar de details zijn duidelijk Indiaas gebleven.

Voor Hari en Claudia stond het vast dat ze bij het inrichten van hun huis zoveel mogelijk gebruik zouden maken van inheemse decoratieve technieken om de plaatselijke ambachtslui, die tot de beste ter wereld behoren, te steunen. Vaklui uit de zuidelijke deelstaat Kerala, die hun stielkennis perfectioneerden in tempels, verrichten prachtig werk op vloeren, muren en zuilen. Kunstenaars uit Tamil Nadu bekleedden het interieur met handgemaakte kleitegels. Plaatselijke artiesten uit Goa klommen het steile heuvelpad op om smeedijzeren hekken en tuinmeubels te plaatsen. Al die vaardigheden die de paleizen van weleer groot maakten, zijn nog niet verdwenen. Ze zijn enkel in onbruik geraakt omdat ze door de kolonisten ondergewaardeerd werden en de plaatselijke bevolking niet welstellend genoeg was om ze in stand te houden. Maar dankzij de heropleving van de Indiase economie de jongste jaren, is het land welvarender geworden. En met verlichte ontwerpers als Claudia en Hari is er weer hoop dat de oude vaardigheden opnieuw tot bloei komen.

Natuurlijke kleurstoffen werden gemengd met gemalen zeeschelpen om matte, gelijkmatige kleuren te verkrijgen. Diep ultramarijn en speels pistachegroen vormen de achtergrond voor ongedwongen, koloniaal meubilair. Claudia ontwierp elke slaapkamer rond een bepaald thema (zon, maan, hemel, sterren), dat terug te vinden is in het inlegwerk in de stenen vloeren. Antieke wandkleden en Maleisische en Indiase kunstobjecten zorgen voor stemmige luxe.

Overnachten in dit exclusieve huis is mogelijk. Info : tel. (00-91) 832-27.67.93, fax (00-91) 832-27.43.72.

De vestibule werd pistachegroen geschilderd. Onder de verf werden gemalen zeeschelpen gemengd. De tafel is van Indiaas marmer op een voet in lateriet.

Een koele loggia met zuilen biedt uitzicht over de ontvangst- ruimte en het oerwoud.

Onder de koele koepel bieden matrassen soelaas tegen de hitte. De vensters, ontworpen door Natural Architecture, kregen blauw vensterglas. Met het koperen beeld van de dansende Siva erbij, lijkt het wel een oord van bezinning.

Het zwembad is afgeboord met handgemaakte tegels.