Parfummerken met een rijk verleden besteden opnieuw aandacht aan hun huisklassiekers.

Voor het eerst in vier jaar werden er opnieuw meer parfums verkocht, en in de toptien van de in Frankrijk bestverkochte parfums prijken maar liefst 4 klassiekers: Shalimar van Guerlain, NĀ°5 van Chanel, L’Air du Temps van Ricci en Opium van Yves Saint Laurent. Met de terugloop van nieuwe lanceringen wordt tegelijkertijd een andere trend ingezet: klassiekers worden weer in de kijker geplaatst en verdwenen parfums zijn opnieuw te koop. Dankzij de onverdroten inzet van een nieuwe, dynamische invoerder zoals HĆ©lĆØne Garsou krijgen de schitterende parfums van Molinard weer de aandacht die zij verdienen. Ook de herlancering van de parfums Zut (1948) en Shocking (1937) van Schiaparelli is een geslaagd initiatief. Beatrice Van Besien, persverantwoordelijke Schiaparelli: “Beide parfums waren sinds 1980 niet meer te krijgen en worden nu met succes opnieuw geĆÆntroduceerd. Het zijn immers erg sprekende en spectaculaire parfums, niet alleen qua geur, maar ook qua verpakking en gebruikte kleuren. De benen van Mistinguett die model stonden voor de Zut-flacon en de buste van Mae West waarop de Shocking-fles is geĆÆnspireerd, spreken blijkbaar nog steeds tot de verbeelding.”

Aan de geurnoot van Shocking en Zut werd niet wezenlijk gesleuteld, maar dat was vroeger niet altijd het geval. In de jaren ’80 gingen herlanceringen vaak gepaard met een actualisering van de geur. Wijlen Edmond Roudnitska, een van de grootste parfumeurs van deze eeuw, die tekende voor Eau Sauvage en Diorissimo van Dior en Femme van Rochas, kon zich er behoorlijk druk over maken wanneer men aan zijn kinderen raakte. In een interview met Weekend Knack in 1991 zei hij: “Het is alsof men op de Mona Lisa een snor schildert. Een geslaagd parfum is als een kunstwerk, een compositie waaraan niet wordt geraakt, en wil je dat toch doen, vraag dan de neus die de geur ontwikkelde om de klus te klaren. Wanneer hij niet overleden is, heb dan de tact om zijn werk te laten voor wat het is.”

Chanel NĀ°5 (1921) vertegenwoordigt nog altijd een flink deel van het zakencijfer en dat wil men graag zo houden. De belangstelling voor de geur wordt levendig gehouden met stunts zoals de Warhol-verpakkingen, en gloednieuwe publiciteitscampagnes geven deze klassieker een jong imago. Dat NĀ°5 nog altijd bovenaan in de parfumtoptien prijkt, heeft zo zijn redenen. Het was niet enkel revolutionair door zijn droge naam en zijn sobere verpakking, maar ook door zijn geursamenstelling op aldehydebasis, die het erg karakteristiek en tegelijk tijdloos maakte.

Het antwoord van Jeanne Lanvin op NĀ°5, ArpĆØge (1927), ook een bloemige aldehydegeur, werd een paar jaar geleden vanonder het stof gehaald en wordt nu elk jaar geĆ«erd met een originele verpakking. Paulette Devuyst, persverantwoordelijke voor Lanvin: “Net als in de jaren ’20 worden kunstenaars aangezocht om de verpakking van parfum te ontwerpen. Armand Rateau bedacht de fameuze Boule Noir voor ArpĆ©ge in 1927. In 1998 tekende designer Pascal Mourgue de Jardin d’Or-verpakking, waarbij de zwarte bol in een gouden kooi wordt gevat voor een beperkte oplage van 2000 met de hand genummerde exemplaren, gevuld met 15 ml parfumextract (6950 fr.). Deze verpakking geeft het parfum, dat op zich al fantastisch is, een toegevoegde waarde.”

Jean Pietrzak, directeur van Bourjois: ” Soir de Paris (1925) is en blijft een product dat het op de internationale markt bijzonder goed doet. Het is een creatie van dezelfde neus als Chanel NĀ°5 en is eveneens een klassieker die refereert aan het verleden van Bourjois. Ondanks het jeugdige imago via de make-up is het toch een merk met traditie.”

Verjaardagen zijn altijd een ideale gelegenheid om een klassieker te promoten. Miss Dior trok na 50 jaar in 1997 een nieuw kleedje aan, en L’Air du Temps van Nina Ricci kreeg een prestigieuze verstuiver als verjaardagsgeschenk. Guerlain bestaat 140 jaar, en dat viert huisneus Jean-Paul Guerlain met een parfum dat de hele geurgeschiedenis van het merk in zich sluit. Van de Guerlinade worden slechts 40.000 stuks voor de hele wereld gemaakt, en de fles is binnenkort dus een collectors item. Het parfum is opgebouwd rond het akkoord dat in alle Guerlain-parfums terugkeert, en hen zo typeert dat Brigitte Bardot ooit vroeg naar een parfum dat “geurt zoals de boetiek”.

Volgens Jean-Louis Schƶller, directeur van Guerlain BelgiĆ«, volgt het moederhuis een coherente politiek: “Een merk zoals Guerlain kan uiteraard niet om zijn verleden heen en men doet er dan ook alles aan om de belangstelling voor de klassiekers levendig te houden. Zo kreeg L’Heure Bleue (1912) in navolging van Shalimar (1925) en Mitsouko (1919) er dit jaar een schitterend badgamma bij, en werd voor de eau de toilette van Shalimar, L’Heure Bleue en Mitsouko een nieuwe flacon uitgebracht die net zo elegant en chic oogt als de parfumversie. Vorig jaar waren er de herlanceringen van Vega, Djedi, Liu en Parfum des Champs ElysĆ©es in prachtige kristallen flacons met een beperkte oplage van een 1000-tal genummerde exemplaren.”

Niet alle klassiekers worden courant verkocht. Volgens Jean-Luc Vandeghinst, financieel directeur voor Rochas Belgiƫ, staat Femme (1942) voor slechts 3,5% van de totale omzet in damesparfums, en Madame (1960) voor amper 3%. Toch denkt men er bij Rochas niet aan om de productie stop te zetten, want op andere markten dan de Belgische zijn dit wel toppers.

Al is er niet veel vraag meer naar vergeten parfums van Patou zoals CĆ¢line, Que sais-je en Heure Attendue, de consument kan ze nog altijd bestellen via de parfumerie (75 ml eau de toilette voor 2295 fr.). Met de nieuwste creatie van Patou, Patou For Ever, wilde neus Jean KerlĆ©o niet alleen een uniek parfum noteren, maar ook de traditie van het merk en zijn klassiekers Joy en 1000 eren. KerlĆ©o is ook verantwoordelijk voor de Osmotheek in Versailles, waar men de formules van oude parfums verzamelt of tracht te achterhalen om ze opnieuw te maken.

Waarom zijn klassieke parfums zo geslaagd? Pierre Bourdon, onafhankelijk parfumeur: “Parfum is droom en emotie, en wanneer men enkel zoekt naar een lekker luchtje dat zal aanslaan, vervalt men snel in banaliteit. Vroeger was er geen marketingdruk en kon een neus zijn gang gaan. Hij kreeg geen richtlijnen over hoe zijn parfum moest ruiken of hoeveel het mocht kosten, en dat kwam de creativiteit alleen maar ten goede.”

En welke toekomst gaat Caron tegemoet na de overname door Patrick AlĆØs begin dit jaar? “Het is mijn bedoeling om te bouwen op het verleden van dit merk, want Caron blijft een absolute referentie. Vaak ontmoet ik neuzen die beweren dat zij hun creaties steeds toetsen aan de parfums van Caron. De parfums zullen haut de gamme blijven en in 1999 worden de klassiekers gepromoot met prachtige koffertjes.”

Sommige parfums trotseren het steeds wisselende modebeeld en blijven ook populair nadat er nieuwe trends zijn ontstaan. Zij fungeren als model voor wat algemeen als een vrouwelijke en elegante geur wordt beschouwd, en de geurnoten ervan behoren tot de geurcultuur van een tijdperk. Niet elk parfum dat enkele decennia overleeft, wordt een klassieker. Sommige blijven altijd bijzonder omdat ze in de smaak vallen bij een kleine groep vrouwen die er trouw voor blijft kiezen. Het feit dat parfums zoals Jacques Fath (1953), Vent Vert van Balmain (1945) en Habanita (1935) van Molinard nog steeds te koop zijn in de betere zaken, en dat een parfumfan in de Caron-boetiek in Parijs en in de Osmotheek van Versailles zijn hart kan ophalen aan lang vervlogen parfums, bewijst de sector een grote dienst. Af en toe ontdekt een jonge generatie een parfum dat tientallen jaren rustig in een hoekje heeft gestaan, en daarna verschijnen er snel nieuwe parfums die de oude geurnoot overnemen of voortborduren op bestaande geslaagde geurthema’s.

Linda Raats

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content