Zet tien studenten van overal ter wereld zes maanden lang in een appartement in München en laat hen vooral utopisch denken. De ideeën moeten over tien à vijftien jaar gerealiseerd kunnen worden. Dat was het uitgangspunt van het Designlab Siemens Mobile, een experimentele workshop.

H www.designlab-siemens-mobile.org

Al enkele jaren vaart Siemens Mobile een life- stylekoers. In Milaan stelde het Duitse bedrijf onlangs Il Telefono Alessi voor, een nieuwe draadloze telefoon met digitaal antwoordapparaat. En in Parijs liet het een complete loft inrichten om te tonen hoezeer draadloze apparaten het leven kunnen vereenvoudigen. “We evolueren naar steeds kleinere toestellen met steeds meer mogelijkheden, maar de technologie alleen is niet meer voldoende : design en emotie zijn minstens even belangrijk. En dat betekent inspelen op de wensen van specifieke groepen en leeftijden”, zegt Rudi Lamprecht, voorzitter van de beheerraad van Siemens Mobile.

Opdracht nummer één was opnieuw aansluiting vinden bij een jong en trendy publiek. En er was nood aan frisse ideeën. Zo ontstond in 2001 het Designlab Siemens Mo-bile : tien studenten van over de hele wereld en uit verschillende creatieve disciplines werden uitgenodigd om zes maanden lang in München te komen denken en werken. Met de logistieke steun van Siemens en met twee begeleiders. De eerste workshop draaide rond het thema Coding and decoding reality, de tweede rond Face to interface relationship.

Begeleidster Nanette van der Kleijn ( Design Academy Eindhoven) verduidelijkt de tweede opdracht : “Kunnen we in een digitale wereld (interface) dezelfde kwaliteit van communicatie hebben als in onze face to face-relaties ?” Van de studenten werd verwacht dat ze hun conventionele ideeën over communicatie en technologie loslieten en het ondenkbare zouden denken. Om zo tot een totaal nieuwe benadering te komen. Utopisch denken dus, want “utopieën van vandaag zijn de realiteit van morgen”, meent Rudi Lamprecht. Het was niet de bedoeling dat de studenten luchtkastelen zouden bouwen. Nanette van der Kleijn : “De ideeën en scenario’s zouden over tien, vijftien jaar gerealiseerd moeten kunnen worden. We vonden het wel belangrijk dat ze ook aansluiten bij wat mensen vandaag ervaren, maar tegelijk moeten ze een stap verder gaan.”

Hoe zou het zijn als, telkens we aan iemand denken, daar bij hem of haar thuis een teken van wordt gegeven ( Christiane Högner, Duitsland) ? Waarom zouden we emotionele energie niet kunnen doorgeven van persoon tot persoon ( Marasu Ishikawa, Japan) ? Zouden we muntstukken geen boodschap kunnen meegeven ( Thomas Lommée, België) ? Hoe kan je in een publieke ruimte een stuk van je eigen leven delen met anderen ( Jin Shen, China) ? Kan je herinneringen en gevoelens in kaart brengen en je zo bewust worden van je eigen waarden en dromen ( Joy Wang, China) ? Het zijn slechts enkele van de vele sporen die de studenten volgden. Nanette van der Kleijn : “Niet gek, het kan. Maar het hoe, dat heeft nog tijd nodig.”

Sprekend geld

Een van de interessantste en concreetste ideeën komt van de enige Belgische deelnemer in de tweede workshop, Thomas Lommée, net afgestudeerd aan de Eindhovense Design Academy. Waarom geen persoonlijke informatie op een muntstuk laten meereizen, vroeg Lommée zich af, en hij ontwikkelde een compleet nieuw communicatiesysteem dat hij Money Talk noemde. ,,Munten zijn zowel privé- als publieke objecten. Ze circuleren onder de mensen, maar zijn altijd van iemand anders. Waardoor ze ideaal zijn als interface, d.w.z. als koppeling tussen verschillende computersystemen. Als je een chip stopt in een muntstuk, kan zo’n doodgewone euro een boodschap bevatten : een stukje film, een uitnodiging, wat dan ook. Via een speciaal ontworpen display en de computer geeft de munt de opgeslagen informatie vrij. Het is als een Kindersur-prise : je weet nooit vooraf of je iets zal vinden (niet alle munten hebben een chip) en zo ja wat. Misschien gaat het om informatie die je interesseert, misschien niet. Maar het opent mogelijkheden. Stel dat ik muziek maak, dan kan ik die via euro’s verspreiden en een heel nieuw publiek bereiken. Die chip heeft natuurlijk geen enkele economische waarde. De toegevoegde waarde is menselijke waarde in de vorm van communicatie, en dat is precies het mooie ervan.”

Geheugen zonder hersens

Benedikt Kircher (Duitsland) maakte ringen waarop je gegevens uit je bewustzijn én je onderbewustzijn (ervaringen en herinneringen…) kan opslaan op een manier die aansluit bij de natuurlijke methode waarmee je je geheugen gebruikt. Alleen bestaan er nog maar weinig technieken die bijvoorbeeld de manier kunnen imiteren waarop we vreemde verbanden leggen en associaties maken. Maar toch is dit een idee waarvan velen denken : het zou geweldig zijn als het kon worden gerealiseerd. The Growing Interface, zoals de ringen heten, moet gezien worden als een levenslange gezel.

Ervaringskaart

Je leert van ervaringen als je ze classificeert. Dan pas kan je ze toepassen op andere situaties. Dit interactieve instrument geeft je de mogelijkheid om ervaringen en interesses te bewaren op de kaart van jouw stad, gelinkt aan bepaalde plaatsen. ,,Het helpt je om je bewust te worden van je persoonlijke waarden en dromen”, zegt de bedenker Joy Wang (China) over zijn Being Aware of Your Dreams.

Hilde Verbiest

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content