Een beetje schuchter, maar ook schrander en geboeid door informatica : David was een gewone jongen van negentien toen artsen in december 2009 een hersentumor vaststelden. Een agressieve kanker die zich al snel ook in de rechterlong en de ribbenkast manifesteerde. De verschillende ingrepen, chemotherapieën en langdurige herstelperiodes veranderden het leven van de jonge Antwerpenaar drastisch. Zo moest David niet alleen zijn humanoria-opleiding onderbreken, maar kwamen ook zijn sociale contacten en vrijetijdsactiviteiten op een laag pitje te staan. Bovendien brachten de hersenoperaties het risico op epilepsie mee. “Daardoor konden zelfs eenvoudige zaken als alleen de bus nemen niet meer”, legt David uit.

Isolement

Zijn klasgenoten op de Spectrumschool in Deurne reageerden solidair en drukten hun bezorgdheid uit in een rapplaat waarvoor ze zelf de tekst en muziek schreven. Toch dunde zijn vriendenkring flink uit, zegt David. “Voor jongeren is kanker een ver-van-mijn-bedshow, niet iedereen gaat daar even goed mee om. Wat moet je ook zeggen tegen iemand die er als een zak aardappelen bijzit en amper emoties uitdrukt ? Na de eerste operatie kon ik maandenlang niet praten. Ik neem dus niemand iets kwalijk. Integendeel, wat hebben die mensen moeten doorstaan met mij, denk ik wel eens.”

Het dreigende isolement werd doorbroken met behulp van de jongerenwerking van de Vlaamse Liga tegen Kanker. Die startte in 2010 een proefproject met buddy’s en bracht ondertussen een 25-tal duo’s samen. Zo kwam David een half jaar geleden in contact met Marije (32), een secretaresse en personal coach in opleiding die een dag minder ging werken om aan vrijwilligerswerk te doen. Sindsdien trekt het duo er tweewekelijks op uit : van de bioscoop, Park Spoor Noord en Laundry Day tot Race for the Cure, de jaarlijkse wandeling tegen borstkanker in Antwerpen. Ze doet hem wat aan zijn oudere zus denken, bekent David. “Tegelijk staat Marije toch wat verder van me af. Dat maakt het soms gemakkelijker om te zeggen wat ik denk of voel. Bij familieleden hou ik me op moeilijke momenten wat in.”

Een maatje

Marije overwon als kind nierkanker. Mede daardoor kan ze zich goed inleven in wat David doormaakt. “Ik heb bewust gekozen voor vrijwilligerswerk rond kanker. Omdat ik mijn vrije tijd nuttig wil besteden en graag iets beteken voor mensen, maar dus ook omwille van de problematiek zelf. De onzekerheid, het gevoel dat anderen je leven bepalen, niet gewoon jong en zorgeloos kunnen zijn omdat je voor je leven moet vechten : dat herken ik allemaal heel sterk. Het verrijkt me ook om te horen hoe David daarmee omgaat.”

Toch gaan hun gesprekken niet alleen over kanker, benadrukt Marije : “David zocht vooral een maatje. Zijn wereld ís ook niet beperkt tot het ziekenhuis, want er zijn nog heel wat activiteiten die hij wel aankan. Eigenlijk springen we van de hak op de tak : een diepzinnige babbel op het ene moment, en gewoon van het leven genieten op een ander. Het helpt dat David een enorm gevoel voor humor heeft, hij neemt me voortdurend in de maling.”

Van pech en tegenslag wil David niet spreken. Daarvoor heeft zijn strijd tegen kanker hem te veel positieve dingen gebracht. “Ik heb niet alleen geleerd wat echte vriendschap is en prachtige mensen als Marije ontmoet, ik ben ook meer gaan nadenken over het belang van een doel in het leven en over het hiernamaals. Iedereen stelt zich de vraag of er iets is na de dood, alleen zijn velen daar pas aan toe als ze wat ouder zijn. Bidden kost me helaas te veel moeite, anders zou ik het met plezier doen.”

Info : www.tegenkanker.be, www.jongerenmetkanker.be.