Ze springen uit de band door hun design, architectuur, locatie of historie: hotels waar een verblijf een ervaring is op zich. Herbert Ypma portretteert er 24 in ‘City’, het eerste deel van de reeks ‘Hip Hotels’. Een boek voor de nieuwe wereldburger.

Zes jaar geleden al had ik een opzet voor dit boek. Niemand begreep het idee, uitgevers wilden het niet eens bekijken. Maar in een paar jaar zijn hippe hotels een enorme business geworden. Hip staat voor highly individual place. Het gaat om hotels die zich onderscheiden, in tegenstelling tot de Hiltons en de Holiday Inns die overal hetzelfde zijn. De mensen hebben tegenwoordig meer geld, weten van de goede dingen des levens, maar ze hebben minder tijd om ervan te genieten. Dus zoeken ze iets speciaals. In Cornwall vroeg ik een jong stel uit Londen of ze 250 pond per nacht niet veel vonden voor een hotelkamer. Ze vonden het wel duur, maar gingen liever voor twee dagen naar iets bijzonders dan een week naar iets gewoons.”

Herbert Ypma (41) maakte een lekker boek met 623 foto’s van 44 bijzondere hotels in 24 steden in Europa, de Verenigde Staten en AziĆ«. Een kijkboek voor designliefhebbers, een leesboek ook voor de (leunstoel)reiziger, met adressen en kamerprijzen. En met grappige details. In de kamers van Bleibtreu in Berlijn kan de gast elke lamp apart dimmen met een afstandsbediening, waarna de favoriete stand in een geheugen wordt opgeslagen.

In hotel Eden in Rome werkt Enrico Derflingher, de vroegere chef-kok van prinses Diana in Kensington Palace. Een kamer in Marlin in Miami biedt niet alleen een cd-speler maar ook een collectie cd’s, en die zijn te koop. Voor elke kamer van Teufelhof in Basel heeft een kunstenaar een installatie ontworpen die zorgt voor een ‘interactieve ervaring’, zoals verlichting die reageert op de geluiden van een gast. The Tides in Miami voorziet de kamers van een telescoop waarmee je de mensen op het strand kunt bekijken. Alles in de kamers van Mondrian in Los Angeles is te koop, van kurkentrekker tot kussensloop. Peninsula in Hongkong beschikt over een riante collectie Rolls-Royces om de gasten van de luchthaven te halen.

Het is een boek voor de nieuwe wereldburger, een bevolkingsgroep waarvan Ypma erelid zou kunnen zijn. Hij is in Nederland geboren, in de VS opgegroeid, woonde twaalf jaar in AustraliĆ«, en heeft nu behalve een adresje in Nederland ook een appartement in de Londense wijk Chelsea. Niet dat hij daar echt woont, want eigenlijk woont hij nergens. Hij reist. “De afgelopen twee jaar ben ik misschien een maand in Londen geweest.” Destijds in AustraliĆ« kwam hij als werknemer van een textielbedrijf veel in contact met architecten, en begon toen het blad Interior Architecture dat zowel in de VS als in Europa goede aftrek vond. Maar hij werd er ‘helemaal gek’ van, want het werk ging steeds minder over design en steeds meer over het innen van uitstaande rekeningen. “Bovendien word je een soort hoer. Je bespreekt met B&B in ItaliĆ« hun advertenties voor het blad en dan zegt zo’n man dat ze ook een mooie nieuwe bank hebben. Met de bedoeling dat je er een positief stukje over schrijft. Zo ging het met al die bedrijven.”

Inmiddels heeft Ypma een groot aantal boeken op zijn naam staan, over design in Amerika, Parijs, Marokko, India, en Polynesiƫ. Hip Hotels moet een serie worden. Het eerste deel, City, is nu te koop. Deel twee komt dit najaar, heet Escape, en gaat over aparte hotels ver van de stad. Op het programma staan verder aparte afleveringen over hippe hotels in de VS, Frankrijk, Italiƫ, terwijl ook safari-locaties en andere avontuurlijke plekken aan bod zullen komen.

Ypma: “De hippe hotels doen het fantastisch, ze hebben een hogere bezettingsgraad dan gewone hotels. Dus trekt dat genre steeds meer investeerders aan. Andere breiden uit. AndrĆ© Balazs had ChĆ¢teau Marmont in Los Angeles, opende daarna Mercer in NY en Sunset Beach op de tip van Long Island, en is nu weer bezig in LA met een nieuw hotel. Ian Schrager heeft er vijf, en is bezig met twee hotels in Londen. Jean Louis Costes heeft Hotel Costes in Parijs en werkt aan een tweede. Terence Conran heeft Das Triest in Wenen gedaan en is nu bezig in Londen. Ook het aantal hippe hotels buiten de steden groeit, de escape-sector. Voor deze twee boeken heb ik zo’n 140 hotels gefotografeerd, maar de lijst is intussen weer langer geworden zodat ik weer aan de slag zou moeten om het bij te houden.”

Vanwaar die toename?

Herbert Ypma: Hotelbezoek in de stad heeft meestal te maken met werk. Dat zijn trips van een paar dagen, hooguit een week. De ervaring van de stad is beperkt tot het hotel. Want je hebt veel te doen, overal meetings, je rent van hot naar her, en dan kom je terug naar je hotel en dat is de plek waar je de stad ervaart.

In Mercer in NY heb je een typische Soho-loftsfeer. Je hoeft niet naar buiten om het beste van Soho te beleven. In het restaurant van Hotel Costes komt elke avond half Parijs langs, dus je hoeft de deur niet uit. Zo gaat het van Sidney tot San Francisco. Die hotels hebben hippe restaurants en bars. Dat zijn nu de ontmoetingsplaatsen. Nachtbraken is er niet meer bij. Want we hebben ook meer verantwoordelijkheden.

Hoe kwam je op het idee voor dit boek?

Ik ben al een jaar of vijftien aan het reizen voor boeken over design, en ik was voor mijn tijdschrift ook vaak op pad geweest. Op zeker moment begin je een patroon te ontdekken. En je komt op vreemde plekken. In het zuiden van India kwam ik een Duitse professor tegen, een vroegere taaldocent aan de universiteit van Madras. Hij had een mooi stukje grond gekocht aan het strand. In de wijde omgeving kocht hij oude huizen op in een originele Indiase bouwstijl waar niemand meer in wilde wonen, omdat hij ze zo mooi vond. Die huizen zijn gemaakt van prachtig teakhout. Hij heeft ze uit elkaar gehaald, de onderdelen genummerd, en op zijn stukje land weer in elkaar gezet. Hij wist niet goed wat er mee aan te vangen en is toen maar een hotel begonnen. De man heeft ook een huis aan het Como-meer waar zijn werknemers jaarlijks naartoe gaan om te leren koken. Knettergek die man. Dan logeer je dus in India bij een Duitse professor in zo’n oud huisje aan het strand en je eet versgevangen vis die op z’n Italiaans is klaargemaakt.

In het City-boek staan geen hotels in Latijns-Amerika of Afrika. Daar was niks?

City gaat over steden waar men vaak naartoe gaat, en dat geldt nu eenmaal niet voor de steden in die gebieden. Daarom staat ook Istanbul er niet in. Maar die werelddelen komen wel voor in Escape. Op Jamaica heb ik een hotel bezocht van een paar vriendjes van Bob Marley. Die waren uitgekeken op de hoofdstad en zijn iets begonnen in een toen onbewoond deel van de jungle. Ze hebben hutten gebouwd op een klif waaronder zich ondergelopen grotten bevinden. Heel exotische locatie. Ik kom net terug uit Colorado, waar een oud spookstadje is verbouwd tot een vakantieoord. Het gebied, op 2800 meter hoogte, was destijds de schuilplaats van Butch Cassidy en de Sundance Kid. Eerst vlieg je naar Denver, dan naar Durango. Na nog eens twee uur in een terreinauto over een onverharde weg kom je bij een vroeger mijndorpje aan een rivier. Zo weggelopen uit een western. Van buiten hebben ze het intact gelaten maar van binnen is het helemaal omgebouwd. Elke kamer heeft verwarming onder de vloer, een prachtige badkamer, en antiek dat her en der in het westen van de VS is opgekocht. En er is een prachtige saloon en een danszaal. Je verwacht elk moment dat John Wayne binnenkomt. ’s Winters kun je je door een helikopter laten oppikken om te gaan heliskiĆ«n.

Antwerpen is in het boek vertegenwoordigd met Ć©Ć©n hotel (De Witte Lelie), maar Brussel komt er niet in voor.

Ik heb echt mijn best gedaan om er een in Brussel te vinden. Vlak achter de Grote Markt heb je een hotel, Amigo ofzo, dat wel een sfeertje heeft, maar het onderscheidt zich niet door een bijzonder design of karakter.

Opvallend afwezig is de Delano in Miami, vaak omschreven als het hipste hotel in de stad.

In Miami heb ik mij geconcentreerd op het stukje dat er toe doet, en dat is South Beach. En daarvan het stukje Ocean Drive rond de 8ste straat, waar Pelican zit, het hipste hotel van Miami. Pelican zit op de beste plek, tegenover het strand waar iedereen komt. Even verderop heb je The Tides, wat de beste plek is om te logeren dankzij de enorme kamers. Van de 120 kamers die het voor de verbouwing had, zijn er nog maar vijftig over. En die liggen allemaal aan de kant van de zee. De Delano heeft natuurlijk een sensationele lobby, maar het gebouw ligt niet goed en de kamers zijn klein en steriel. En je krijgt het gevoel dat iedereen er komt om beroemdheden te zien die er allang niet meer zijn. Bovendien had ik voor dit boek meer dan 70 hotels bezocht terwijl ik er maar 44 kon gebruiken. Dat werd dus een harde selectie. Ook Royalton en Paramount in New York zijn zo afgevallen. Terwijl Four seasons in New York niet de naam heeft en dat is onterecht. De fantastische architectuur van I.M. Pei verbeeldt de grandioze stijl van New York. Als je er voor de eerste keer komt, kijk je je ogen uit. Dit boek gaat ook niet over design in de enge zin van het woord, het is niet allemaal Philip Starck.

Aan veel hotelkamers in het algemeen mankeert weinig maar soms heb je van die domme dingen: in de douche is niks om de shampoo op te zetten, ’s nachts stoot je je aan een verkeerd geplaatste stoel, ladenranden ruĆÆneren nagels. Heb je daar ook op gelet?

Jawel. De Adelphi in Melbourne is helemaal ontworpen door de eigenaars en dat zijn drie succesvolle architecten. In de kamers staat een metalen tafeltje waar je je makkelijk aan stoot en dat doet pijn want het heeft scherpe randen. Maar dat kan ze niet schelen, ze zijn compromisloos. In Royalton in New York krijg je de indruk dat het personeel wordt aangenomen op uiterlijk en niet op hotelervaring. Je kamer heeft een open haard, je vraagt of die aan mag, en dan sturen ze iemand. Na een tijdje is de haard aan, maar nog geen drie minuten later gaat het rookalarm af, en van dat geluid word je knettergek. Dan komt iemand die een plens water in de haard gooit. Dat had je ook zelf kunnen doen en het lost het probleem niet op. Dan komt iemand om het op te ruimen, en dan weer iemand die de haard zal aansteken. Je zegt dat dat niet kan wegens het alarm, waarop ze zeggen: zet het raam dan maar open. Terwijl het buiten 10 graden vriest.

Blijkbaar probeert niemand zoiets uit voordat het concept op de gasten wordt losgelaten.

In het begin hebben de designhotels daar vreselijk onder geleden. Nu is dat meestal over, en tref je in de meeste hotels personeel aan dat wel de hotelschool heeft doorlopen.

Welk hotel is perfect?

De Four Seasons in Milaan. Het zit op de beste plek van de stad, in een prachtig gerestaureerd klooster. Alle service-afdelingen zoals de keuken en de wasserij zitten onder de grond zodat de architectuur van het gebouw niet is aangetast. Er zijn alleen maar mooie kamers. Ze begrijpen dat een gast graag zowel een badkamer heeft als een kleedkamer met genoeg kasten voor een heel gezin, zodat je spullen niet in de kamer rondslingeren. Ik weet uit ervaring dat een hotelkamer binnen de kortste keren een puinhoop is. Bij het bidet is een plekje voor de zeep, bij het bad is plek voor alle toiletspullen. En er zijn twee restaurants die in Milaan voor een nieuwe eettrend hebben gezorgd. Vroeger zou een Milanees nooit naar een hotel gaan om te eten, die ging naar een trattoria of naar het favoriete buurtrestaurant. Nu komt de bovenklasse bij de Four seasons eten.

Is de productie van het boek gesponsord door vliegmaatschappijen of hotels?

Nee. Deze uitgever is een van de oudste en meest gezaghebbende op het gebied van kunstboeken, dus dat was uitgesloten. Dit boek is voor hen al op de rand, omdat het niet alleen een kunstboek is maar ook elementen heeft van een gids.

Verblijf je graag in hotels?

Ja, ik vind het heerlijk. Het geeft me een gevoel van vrijheid. Ik hou erg van design, architectuur, stoffen, inrichting enzo. Thuis ben ik er altijd mee bezig. Dan moet ik iets met een stoel doen, een schilderij moet ergens anders hangen of toch maar niet, een muur moet dringend een ander kleurtje krijgen. Een hotel is heel rustgevend want daar hoef ik niks te veranderen.

Herbert Ypma: Hip Hotels – City (Engelstalige teksten), Ā± 1150 fr., uitg. Thames and Hudson.

Jim Schilder

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content