Nadia Reynders (29) promoot Vredeseilanden in lagere en middelbare scholen.

Het campagneweekend van Vredeseilanden : 13, 14 en 15 januari. www.vredeseilanden.be, www.ikbenverkocht.be

De Vredeseilanden, waar liggen die eigenlijk ? Dat vragen leerlingen me soms tijdens een schoolbezoek. Er bestaat nogal wat verwarring over onze naam, want we zijn geen archipel en ook geen vredesorganisatie. Veel schoolkinderen hebben nog nooit van ons gehoord, maar onze sleutelhangers kennen ze wel.

Mijn spreekbeurt is een mix van animatie en educatie, gepropt in één lesuur. Jongeren krijgen al zoveel beelden op hen afgevuurd, dat ik elk jaar spectaculairder, origineler en vlotter uit de hoek moet komen om nog op te vallen. Soms vertel ik zeven uur per dag hetzelfde verhaal, maar de groep jongeren waar ik voor sta, hoort mij voor de eerste keer.

Scholen bezoeken is geen vetbetaalde nine-to-five-job, maar een soort roeping. Je moet geloven in wat je doet, want die overtuigingskracht is nodig om jongeren te sensibiliseren en aan te porren tot actie. Dat geldt voor mij, maar zeker ook voor de leerkrachten. Als zij mijn sessie als een extra koffiepauze inschatten, heeft het project niet veel slaagkans.

Wij zijn moderne missionarissen. Als leerlingen enkel zielige dia’s te zien krijgen over ‘de boeren in het Zuiden’, zal er niet veel van blijven hangen. Onze meerwaarde is dat ze ook iets concreets kunnen doen voor een betere wereld : sleutelhangers verkopen tijdens de campagne en fair trade promoten. Hen daarvoor motiveren is niet moeilijk, want ze hebben nog een groot verantwoordelijkheidsgevoel. En ze zijn de politici van later.

Shocktherapie is enkel een manier om fondsen te werven. Wij gebruiken geen foto’s van kindjes met hongerbuiken, ook al hebben die meer effect. Door in te zoomen op miserie krijg je geen beter beeld van hoe het er in de wereld aan toegaat en waarom de Noord-Zuidverhouding zo scheef getrokken is. Met ons positieve verhaal wel.

Boer Gilberto uit onze campagne heeft een voorbeeldfunctie. Hij doet het net iets beter dan de andere boeren uit zijn streek. We vertellen zijn concrete verhaal, omdat we willen tonen dat het die richting kan uitgaan. Er is niet alleen extreme armoede, maar ook hoop op verbetering.

Belangeloos engagement van bekende Vlamingen is heel belangrijk. Ze zijn voorbeeldfiguren waar mensen geloof aan hechten. Vorig jaar werkten we met Flip Kowlier en Gabriel Rios, en dit jaar met drie Ketnet-wrappers. Sofie, Erika en Britt presenteren onze Equador-dvd-quiz. Kinderen hangen aan hun lippen, en door hun spontane stijl trekken ze iedereen mee in het verhaal. Als Tom Boonen en Wouter Deprez volgend jaar willen meewerken, mogen ze mij gerust bellen.

Vredeseilanden neemt de media echt in de arm. In een vijftal afleveringen van de VTM-soap Familie verwerkten we het verhaal van Fausta, een sterke madam uit Tanzania. Een subtiele vorm van ontwikkelingseducatie voor een publiek dat Vredeseilanden normaal niet bereikt.

Over Tsunami 12-12 had ik een dubbel gevoel. Mensen waren in een gulle bui en stonden daardoor meer open voor onze boodschap, hoewel de benefietshow pal in ons campagneweekend viel. Anderzijds : moet men nu echt een vloedgolf zien om overtuigd te worden dat we dringend iets moeten doen in het Zuiden ?

Een freak ben ik niet, maar ik probeer wel bewust te leven. Ik koop fair trade koffie, bananen en thee, maar het aanbod ‘eerlijke kleding’ is echt nog te beperkt. Ik voel me daar wel eens slecht bij als ik een trui made in China aan het passen ben, maar het is helaas bijna niet te vermijden.

Wie de Grootste Belg is geworden, maakt me niet uit. Behalve Pater Damiaan zijn er zoveel andere weldoeners in België, die geen welzijnsactie op hun naam hebben staan. Eenvoudige mensen, die zich in alle anonimiteit belangeloos inzetten voor anderen. Misschien hebben die wel evenveel recht op die titel.

Thijs Demeulemeester / Foto Charlie De Keersmaecker