‘Retro’ is een woord waar het modeduo A.F. Vandevorst van huivert, maar ‘nostalgie’ vinden ze wel goed klinken. Zeker als omschrijving voor hun strakke maar tegelijk warme jaren-’50-woning.

Hun woning in de Antwerpse Van Maerlantstraat mag je gerust een Expo-monument noemen, want ze werd in ’58 afgewerkt. Een cruciaal moment voor de Belgische kunst en architectuur : alle jonge ontwerpers geraakten toen in de ban van de moderne vormgeving. In die tijd gaf vooral ScandinaviĆ« de toon aan. En daarvan voel je duidelijk de invloed in deze woning, waarin er overal hout te vinden is. “Voor mij is dat erg belangrijk,” zegt Ann Vandevorst, “dat beviel me trouwens vanaf het moment dat we hier voor het eerst binnenkwamen. Die warme materialen zorgen voor een ziel.”

Toch is de woning strak van lijn en nogal transparant. De trap is weinig meer dan een houten skelet en door de grote ramen valt er veel licht binnen. “Maar dat krijg je amper te zien”, legt Filip Arickx uit. “Hoewel dit een lichthuis is, hebben we er een avondwoning van gemaakt. Zelfs een nachthuis, want we zijn hier overdag niet. Bovendien trekt die nachtsfeer ons ook aan.” Voor de brede bandramen hangen er zwarte gordijnen en het vele kunstlicht zorgt voor een heel intieme sfeer, versterkt door de getinte wanden en veeleer donkere meubels. Het resultaat is meer sfeer dan decor. “Dat is ook iets waar we sterk mee bezig zijn, bij het ontwerpen denken we meteen aan de sfeer, aan de visuele wereld die rond een collectie hangt”, aldus Filip.

Daarom draagt hun interieur ook niet echt een stempel. Het gebouw oogt jaren vijftig van stijl en sommige meubels passen daar zeker bij. Zoals de tulpstoelen van Eero Saarinen en de salontafel van Isamu Noguchi. “We houden natuurlijk van dit soort design. Veel ervan komt trouwens van Jean-Jacques Descamps, de man van de zaak Francis, die ons opbelt als hij iets heeft dat bij dit huis past”, vertelt Ann. Hun voorliefde gaat naar organische vormen die dialogeren met de strakke lijn van de architectuur. Op tafel staat er bijvoorbeeld een piepklein porseleinen vaasje met het vage silhouet van een vogel. Een klein ding, maar toch een eye-catcher van formaat die perfect past bij de golvende lijn van sommige meubels. “Hier komt enkel wat ons bevalt, we gaan niet bepaald op zoek naar specifieke objecten van ontwerpers of gedateerde stijlelementen. Hier staan objecten uit de jaren vijftig, zestig en zeventig door elkaar”, zegt Filip.

Veel kleinodiĆ«n komen trouwens van de vlooienmarkt. Ann trok er al in haar jeugd met haar moeder naartoe. En dat blijven ze ook nu nog doen. De vlooienmarkt is voor hen veel meer dan een rijke vindplaats. Het is vooreerst een filmdecor met veel sfeer en een paradijs voor onverwachte ideeĆ«n. Veel van de aangeboden rommel zou je in de normale handel nooit bekijken, maar als tweedehandsobject krijgen die spullen soms extra charme. Wat nieuw pure kitsch is, wordt na een tijd een stuk poĆ«tischer en ook wat nostalgisch. Dat vinden Ann en Filip niet erg. “We huiveren voor het woord retro, dat niets met ons te maken heeft, maar een beetje nostalgie kan voor wat aparte sfeer zorgen. In ons huis is er trouwens niets nieuw, bijna alles is tweedehands. Dat is op zich een uitdaging, omdat je niet altijd vindt wat je nodig hebt. Nieuwe dingen haal je zo uit de winkel. Dat onvoorspelbare is aantrekkelijk. Bovendien hebben al die objecten en gebruiksvoorwerpen een verleden, een verhaal. Ook al ken je dat niet precies, het idee op zich is spannend”, vindt Ann. Dat is goed voor wat extra geheimzinnigheid in dit aparte, zelfs ietwat surrealistische interieur. Wat dan weer naadloos aansluit bij de sfeerstijl van de ontwerpers A.F. Vandevorst. n

Piet Swimberghe / Foto’s Jan Verlinde

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content