Een Frans koppel restaureerde een vijftiende-eeuws hoevetje en stak er leven en een ziel in.

:: La Prairière,

F-62170 Wailly-Beaucamp, +33 321 81 02 99, +33 603 06 58 59,

laprairiere@wanadoo.fr.

Vanavond slapen we bij Marie-Chantal, die gedurende achttien jaar de apotheek van een Noord-Frans hospitaal runde en elke dag een paar uur onderweg was naar haar werk. Toen ze vijf jaar geleden met haar man enkele kilometers bezuiden Montreuil een gerestaureerd woonhuis uit 1840 ontdekte, kochten ze dat als tweede verblijf en voltooiden de restauratie. Het huis met de gigantische tuin beviel danig dat de gastvrouw haar werk opgaf en het stel er zich fulltime ging vestigen. Haar man bleef wel doorwerken, maar leefde zich in het weekend volop uit in de tuin.

“Pas toen we daar helemaal gingen wonen, viel het me op dat de boerderij die erbij hoorde er ’s avonds zo donker en verwaarloosd bijlag. Dat vond ik doodjammer, en met de smaak en het vertrouwen opgedaan bij het opkalefateren van het grote huis, zag ik een nieuwe uitdaging.”

De lange, smalle boerderij in vakwerk dateert van 1480 en had twee eeuwen leeggestaan. De restauratie nam twee volle zomers in beslag en kostte behoorlijk wat geld en energie. Om het allemaal rond te krijgen, besloot Marie-Chantal om er gastenkamers in onder te brengen, en wie er voor het eerst komt, staat versteld van het resultaat. In een kader van groen en hortensia’s ligt het mooie gebouw pastoraal in de zon. Van de zogenaamde Franse slag valt hier niets te merken : niet alleen trapten de eigenaars niet in de val van de overdreven restauratie, ze lieten de voornaamste elementen ongemoeid, gingen in ons land op zoek naar bijpassend meubilair, recuperatiedeuren en oude materialen en zetten het geheel in kleuren van Flamant. Zelfs de gordijnen getuigen van de zoektocht naar kwaliteit. Uiteindelijk werden beneden drie kamers ingericht, elk met hun eigen deur die op de voortuin uitgeeft. Centraal ligt een prachtig salon met een reusachtige haard die ’s winters voor heel veel sfeer zorgt en waar de gasten terechtkunnen om te lezen. Er staat een televisie en er liggen pakken tijdschriften. Op de eerste verdieping onder het dak kwamen er nog twee kamers : een zeer ruime en een duplex met een benedensalonnetje.

Zelf sliepen we beneden in de Coquelicot, met ook al een monumentale haard, enkele oude meubels en een sobere, uitgepuurde en toch originele stijl. Via een oeil-de-boeuf kijkt men in de badkamer.

’s Ochtends is de gastvrouw een heel klein beetje teleurgesteld : haar favoriete bakker in het dorp is op donderdag gesloten en nu komen de croissants en het Frans brood uit Montreuil, waar ze wat minder zijn. We hebben het verschil alvast niet gemerkt en in combinatie met de huisgemaakte confituren was het ontbijt delicieus en Frans.

La Prairière telt vijf kamers die tegen honderd euro worden verhuurd, inclusief ontbijten.

Tekst en foto’s Pierre Darge