Musea waar de interieurs een meerwaarde zijn. Waar de poëzie van de muren druipt. Waar de tijd is blijven stilstaan. Naar aanleiding van de heropening van het huisatelier van Gustave Moreau in Parijs ontdekten we andere, vergeten huismusea.
WUNDERKAMMER – Hauteville House Victor Hugo, Guernesey
Wie een Wunderkammer wil bouwen, vindt inspiratie op het Kanaaleiland Guernesey. Daar leefde de vermaarde Franse schrijver Victor Hugo (1802-1885) vijftien jaar in ballingschap, op de vlucht voor dictator Napoleon III. Hij betrok er het statige witte landhuis Hauteville House, waar hij zijn meesterwerken schreef en stak veel tijd in de decoratie van de woning. Ze is vijf verdiepingen hoog en begint beneden vrij donker met drukke decors die steeds lichter worden en eindigen op een witte belvedère waar Hugo zich dagelijks terugtrok om te schrijven. Het huis had een oosters salon, een barokke kamer, een bibliotheek in ’troubadoursgotiek’ en nog veel meer. Elke kamer is een filmdecor. Hugo bekleedde zelfs de wanden met Delftse tegels en borden. Voor ons oogt het allemaal wat bizar, maar in Hugo’s tijd waren veel interieurs zo opulent gedecoreerd. Wie houdt van de drukke Napoleon III-stijl kan ook een kijkje nemen in de Parijse woning van Victor Hugo op de Place des Vosges, waar hij voor zijn ballingschap woonde.
www.maisonsvictorhugo.paris.fr
EROTISCH KABINET – Carlo Mollino, Turijn
Vergeleken met deze flat van Carlo Mollino (1905-1973) is de woning van Magritte in Brussel allesbehalve surrealistisch. De Italiaanse designer/architect had een duister kantje : hij heeft de boudoirflat nooit bewoond en tijdens zijn leven aan niemand laten zien, behalve aan zijn vriendinnen van wie hij erotische foto’s maakte. De gefortuneerde ontwerper bezat wel meer van die optrekjes, maar dit is het meest mysterieuze. Alles is apart, van de schouw in de zitkamer tot de Japanse schuifdeuren en de Siciliaanse tegels in de keuken en de badkamer. De slaapkamer is een ode aan de faraonische architect Kha (ca. 14de eeuw v. Chr.) voor wie Mollino een grote verering koesterde. Op de wanden prijken vlinders die voor de Egyptenaren symbolen waren van het geluk. Mollino ontwierp niet alleen gebouwen en racewagens, maar ook sensueel meubilair dat hij gebruikte voor zijn pikante foto’s. Bezoek de flat bij valavond, als het licht dat van over de Po naar binnendringt de intimiteit nog versterkt.
www.iconichouses.org
DECOR VAN PROUST – Musée Gustave Moreau, Parijs
Onlangs werd in Parijs de atelierwoning van schilder Gustave Moreau (1826-1898) heropend. Achter een onopvallende façade schuilt een echt Proustdecor en je kunt er vermaarde literatoren tegenkomen. De Turkse Nobelprijswinnaar Orhan Pamuk is een geregelde bezoeker, net als, voor hem, André Breton, Mario Praz en Jean Cocteau. Waarom ? Wat zoeken ze daar ? Van zo’n interieur gaat een soort magie uit, je voelt als het ware de ziel van de bewoner die er nog rondwaart. Het museum werd door Moreau zelf ontworpen, en omvat zijn privé-appartement en een galerie voor zijn werken. Er hangen meer dan 4000 schilderijen, schetsen en aquarellen.
www.musee-moreau.fr
AALTO-PARADIJS NABIJ PARIJS – Maison Louis Carré, Montfort-l’Amaury
Het Maison Louis Carré ligt vlak bij het idyllische plaatsje Montfort-l’Amaury, bekend van zijn beroemde residenten (onder wie Charles Aznavour, Chantal Thomass en Philippe Starck). Eind de jaren 1950 vestigde zich hier ook Louis Carré (1925-2002), de bekende galerist die onder meer Picasso, Delaunay, Poliakoff, Bury, Gris en Klee verkocht. Aanvankelijk wou hij een huis van Le Corbusier, maar die gebruikte te veel beton naar zijn smaak. Carré geraakte nauw bevriend met het Finse architectenkoppel Alvar en Elissa Aalto, dat in 1959 voor hem een schitterend huis bouwde. Het werd tot in 2002 bewoond door Louis’ vrouw Olga. Het hele ontwerp, van de deurklinken tot alle kasten en verlichting, bleef intact. Het pand stond enkele jaren te koop voor amper 600.000 euro, maar geraakte niet verkocht, tot een Finse stichting het verwierf en nu als huismuseum uitbaat. Alles is bewaard, tot en met de handtassen en haarborstels van mevrouw Carré.
www.maisonlouiscarre.fr
PAS GEPELDE SINAASAPPEL – Dennis Severs House, Londen
Folgate Street in Spitalfields (East End) is een rustig straatje waar je ontsnapt aan de grootstad. Binnen is het alsof je uit een teletijdmachine stapt : er is geen elektrisch licht of stromend water. Het huis van wijlen Dennis Severs (1948-1999) voelt niet aan als een museum. De half verduisterde eetkamer is eerder een tot leven gekomen doek van William Hogarth : op de gedekte tafel ligt een pas gepelde sinaasappel en er staan halfvolle glazen, je hoort het geluid van een passerende paardenkar, geroezemoes aan tafel en iemand die wijn uitschenkt. Kleine geluidjes, via bandopnames, suggereren dat de bewoners deze kamer net hebben verlaten voor je binnenkwam. Akelig echt. Amerikaan Dennis Severs was gefascineerd door het Victoriaanse Engeland en het ‘Engelse licht’ en restylede het huis volledig naar het verleden toe. Elk van de tien kamers is een soort tijdscapsule waarin je de diverse stijlen en technische innovaties ontdekt van de opeenvolgende generaties tussen 1720 tot 1920. De zolderkamer bijvoorbeeld voert terug naar de tijd van Oliver Twist. David Hockney vergeleek een bezoek aan het huis met het beleven van een grootse opera.
www.dennissevershouse.co.uk.
DOOR PIET SWIMBERGHE
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
