Zeven jaar geleden trok de Zweedse Klea Levin met Tessa, haar dalmatiÔr, naar Barcelona. Ze startte er een modellenbureau, trouwde een discotheekuitbater en vond een thuishaven in de voormalige woonst van een Arabische prins.

In de schaduw van Parc Guell rijdt de taxi ons door elegante straten, omzoomd door palmbomen waarachter prachtige villa’s schuilen. We houden halt bij een hoekhuis. Boven de poort van de tuin staat het opschrift Casa Arabia en al voor we het huis betreden is duidelijk dat we hier geen Gaudíaanse of andere Catalaanse frivoliteiten moeten verwachten. De hele woning is in Moorse stijl opgetrokken.

De beeldschone Klea ontvangt ons en steekt meteen van wal, want de geschiedenis van dit huis ligt haar na aan het hart : “Het huis werd gebouwd door doctor Andreu. Hij ontwierp alle villa’s van deze negentiende-eeuwse tuinwijk. Dit huis was echter voor een heel speciale opdrachtgever : een Arabische prins die het huis als vakantiewoning betrok. De architect mengde de Arabische stijl met de neoclassicistische, gangbaar in die tijd. Hoewel de hal echt Moors aandoet, hebben de kamers een meer westerse toets. In de keuken bijvoorbeeld hebben we een volledige stijlbreuk doorgevoerd en er een grote moderne keuken laten installeren. De vorige bewoners hadden hun keuken in het souterrain. Koken is voor ons een gezellige familiale bezigheid, vandaar dat we de keuken in de mooiste kamer, met het meeste licht hebben ondergebracht.”

Klea belandde halfweg de jaren negentig in Barcelona, kort nadat de stad aan een nieuw leven was begonnen, gestimuleerd onder meer door de investeringen voor de Olympische Spelen, die er in 1992 hadden plaatsgevonden. Ze leerde er algauw de discotheekeigenaar Roberto Galvan kennen en besloot te blijven. Intussen runnen Roberto en Klea verscheidene restaurants en cafés in de stad, Klea heeft bovendien een succesvol modellenbureau en Roberto een veiligheidsbedrijf. Naast hun drukke professionele leven vinden ze tijd voor hun drie kinderen.

De architect die Klea voor de verbouwing had gevraagd, wilde de woning op een traditionele manier naar de luxe van vandaag aanpassen. Klea wou het echter allemaal anders. “Het huis is al zo vreemd, ik vond dat we dan maar vreemd verder moesten doen. Zo slapen wij in de kleinste kamer omdat we een groot bubbelbad wilden en daar dus ruimte moesten voor vrijmaken. Een huis moet groeien naar zijn bewoners. Architecten denken vanuit een aangeleerde logica. Ik bepaal de indeling van mijn huis naar hoe ik wil leven. Dat is toch essentieel ?”

Het huis stond maanden leeg, omdat de meeste Catalanen niet van een dergelijke stijl houden. “Het is ook een zeer donker huis. De lichtinval is gering en aanvankelijk was ik ook niet echt enthousiast. Hoewel Marrakesch mijn favoriete reisbestemming is en we zelf een huis aan het bouwen zijn aan de kust in Marokkaanse stijl, was het niet de Moorse hal die me overtuigde. Het was de bibliotheek. De tweede eigenaars waren een Zweedse dame, die de nicht van de schrijver Carl Larson bleek te zijn en een Duitse diplomaat. In de bibliotheek zitten boeken gesigneerd door Larson. Bovendien is het merendeel van de titels in het Zweeds. Hoewel ik me in Barcelona ontzettend goed voel, kan ik niet ontkennen dat die Zweedse titels mijn hart deden smelten. We kochten het huis op één voorwaarde : de bibliotheek moest blijven staan, met alle boeken erin. De Spaanse eigenaars maakten niet echt een bezwaar. Ik denk niet dat ze beseften dat de gesigneerde werken wel eens waarde kunnen hebben.”

Samen met haar vriendin Angela bouwde Klea bovenop de bibliotheek grote vogelkooien. De kleurrijke vogeltjes fladderen vrolijk rond boven de oude, stoffige boeken. Op een heel eigenwijze manier geven ze kleur en leven aan deze toch wel duistere kamer.

De meeste ruimtes in dit huis zijn donker en liggen rond de imposante Moorse hal. “Erg praktisch is zo’n hal niet. We hadden er natuurlijk ook een zitkamer van kunnen maken, maar ik hou ervan om die ruimte leeg te houden. Hier kunnen de kinderen binnen rondfietsen, of hebben wij plaats genoeg om een feest te geven. Bovendien is de architectuur van deze plek zo sterk, dat het zonde zou zijn om ze vol te sjouwen met meubelen.” Het mooist aan deze ruimte is ontegenzeggelijk de dramatische zoldering. Bovendien valt het licht er elk uur van de dag met een ander kleur binnen, dankzij de flamboyante glas-in-loodramen. Doordat de kamer in het hart van huis ligt, moet je er ook voortdurend door lopen. Dat gaat je al snel beïnvloeden, na amper één dag in dit huis voelen we ons als figuranten in de sprookjes van duizend-en-één-nacht. Was het niet dat de Spaanse stemmen van Klea en haar drie kinderen de kamers vullen, we zouden vergeten zijn dat we ons in het hart van Barcelona bevinden.

Tekst Hilde Bouchez I Foto’s Verne

Doordat de Moorse hal in het hart van huis ligt, moet je er voortdurend door lopen.