Met haar rol in ?Striptease” wordt Demi Moore de bestbetaalde actrice in Hollywood. Een gesprek over uit de kleren gaan ?en wat je dan weggeeft aan het publiek”. En over vrouwen ?die moeten ophouden andere vrouwen te veroordelen”.

SUSAN GRANGER (IFA) FOTO’S : OUTLINE

Ze noemt zichzelf een woonwagenkind omdat haar ouders, nog voor zij dertien was, minstens vijftig keer verhuisden. Drugs kwamen het familiegeluk verstoren en rond haar achttiende pleegde haar vader zelfmoord. Een jaar later kwam voor Demi Moore de grote doorbraak, toen ze de rol kreeg van de jonge sexy reporter in de ABC-tv-serie General Hospital. Daarna volgde een hele reeks films waaronder de voorbije jaren A few good men, Indecent proposal en Disclosure. Nu is ze te zien in de psychologische thriller The Juror en vanaf 1 mei in The Scarlett Letter.

In 1981 trouwde ze met rock-‘n-rollgitarist Fred Moore. Die naam behield ze, ook na hun echtscheiding, in plaats van haar eigen familienaam Guynes. Op 27 november 1987 trouwde ze met acteur Bruce Willis ; het echtpaar heeft drie dochters en woont in Idaho.

Met Striptease werd je een ?vrouw van 12 miljoen dollar”.

Demi Moore : Als je dan toch met getallen wil goochelen : het is 12,5 miljoen. Cijfers moeten precies zijn.

Dat is het hoogste bedrag dat ooit aan een actrice betaald werd in Hollywood.

Moore : Dat weet ik, ja. Maar het doet er niet toe dat ik dat ben. Wèl belangrijk is het feit dat ook vrouwen die geldbarrière doorbroken hebben. De enige reden waarom mij die eer te beurt viel, is dat de filmmakers vonden dat wat ik in de film ging presteren zo’n bedrag waard was. Dat is gewoon een deal en geen gunst voor mij. Het is een feit dat het loon van alle vrouwen gestegen is vanaf de dag dat ik mijn contract gesloten had. Maar belangrijker is dat men de bijdrage van de vrouwen tot de industrie anders is gaan bekijken en dat die perceptie voorgoed anders zal blijven. Morgen krijgt iemand anders wellicht nóg meer. Ik vind het niet belangrijk dat ik de eerste was, echt waar. Ik vind het natuurlijk leuk en uiteraard streelt het mijn ego, dat zal ik niet ontkennen, maar ik heb er ook hard voor gewerkt.

Heb je zo’n hoog loon ontvangen omdat jij, als gevestigde filmster, voor die rol uit de kleren moest ?

Moore : Ik zal het eerlijk zeggen. Ik moest niet in mijn blootje rondhuppelen. Contractueel was dat helemaal niet voorzien. Net zo min stond contractueel vast dat ik moest dansen. Men heeft me zelfs niet eens gevraagd of ik kón dansen. Ik heb nog nooit gedanst, professioneel noch privé…, toch niet op die manier. Maar ik vond dat ik de rol moest spelen zoals het hoorde. Voor mij was dat een ervaring waaruit ik kon leren. Maar nogmaals, het stond niet in mijn contract.

Hoe denk je dat het publiek op de film zal reageren ?

Moore : Luister, het zal je misschien verbazen, maar deze film gaat eigenlijk niet over uit de kleren stappen. De film is gebaseerd op een roman van Carl Hiaasen : een moeder vecht voor het hoederecht over haar zevenjarig dochtertje. Haar ex-echtgenoot en vader van het kind is een drugsverslaafde. Door het verhaal loopt eveneens een intrige over een corrupte politicus die een obsessie heeft voor stripteaseuses. Hij geraakt volledig in de ban van de vrouw. Voor mij was er een veel grotere kwestie dan uit de kleren stappen. Namelijk het feit dat we in een puriteinse maatschappij leven die vrouwen die zoiets doen en tegen betaling nog wel meteen veroordeelt.

Ik heb ontdekt dat er heel wat anders achter zit. Er zijn natuurlijk vrouwen met een kronkel of die van geen ander hout pijlen weten te maken of die aan alcohol of drugs verslaafd zijn. Maar in het milieu vind je ook studentinnen toch geen domme ganzen die helemaal geen alcohol- of drugsproblemen hebben en met de verdiende centen hun studies betalen. Er zijn meisjes die bewust kiezen voor het beroep : ongehuwde moeders die zelf hun kinderen opvoeden, gehuwde vrouwen wier echtgenoten geen enkel probleem hebben met wat zij doen. De clubs zijn niet noodzakelijk louche lokalen waar mannen in regenjas in een hoekje gaan masturberen.

Eén vrouw in het bijzonder is me opgevallen. Ze is niet getrouwd en heeft twee kinderen die allebei naar een katholieke school gaan. Ze heeft haar eigen woning, een inwonende hulp, een appartement dat ze verhuurt, een wagen die ze helemaal alleen betaald heeft… Ze gaat ’s nachts werken om overdag tot na het avondeten bij haar kinderen te kunnen zijn. Ik keek naar die jonge vrouw ze heeft een bijzonder knap lichaam, ik wou dat ik er ook zo uitzag en dacht bij mezelf : die doet graag wat ze doet en voelt er zich goed bij. Ze heeft een bewuste keuze gemaakt, zou net zo goed secretaresse of dienster kunnen zijn, maar koos voor die andere job alleen maar omdat ze het fijn vindt als alleenstaande moeder haar kinderen een dergelijk comfort te kunnen bieden. Wie zijn wij om daar één woord kwaad over te spreken ?

Maar sommige mensen oordelen daar anders over.

Moore : Reken maar. Haar manier van leven wordt afgekeurd. Wie zoiets doet, is een slechte vrouw nietwaar. Men vindt dat ze maar normaal werk moet doen, voor een normaal loon… Maar het heeft mij werkelijk de ogen geopend. Bij het bekijken van hun act zag ik bovendien hoeveel die vrouwen van hun eigen lichaam houden. Je houdt het niet voor mogelijk hoe zij er zelf van genieten. En het heeft alles te maken met sensualiteit en sexualiteit, geloof me vrij. Enorm veel vrouwen zijn zodanig sociaal geconditioneerd dat het lijkt of ze niets meer beneden de gordel hebben. Toen ik zelf mijn nummer bracht, begreep ik twee dingen : ten eerste dat je er zelf enorm van kan genieten en ten tweede wat je bij die momenten weggeeft aan het publiek. Niemand hoeft akkoord te gaan met wat ik vertel, maar ik ben dankbaar dat mijn horizon hierdoor opnieuw een beetje verder reikt en ik niet meer gevangenzit in een bekrompen visie op die dingen.

Wisten de kinderen van die vrouw dat zij stripteaseuse was ?

Moore : Ik heb het haar gevraagd en ze antwoordde dat haar kinderen het niet wisten. Die kinderen waren nog zeer jong en ik had eerst de indruk dat ze toch een beetje beschaamd was over wat ze deed. Maar ik heb erover nagedacht en ingezien waarom ze het haar kinderen niet vertelt. Naast het feit dat ze nog te jong zijn om precies te begrijpen wat het is, leven die kinderen in een wereld die zoiets niet aanvaardt, een wereld die alles wat een beetje buiten de norm valt of de mensen bang maakt, afstoot. En in dit land zijn de mensen zeer bang voor het menselijk lichaam. Vrouwen voelen zich bedreigd door het lichaam van andere vrouwen. Stel je voor. Wie weet, zou een stripteaseuse hun man kunnen afsnoepen. Die dansende deerne heeft misschien meer sex-appeal dan zij zelf. Veel vrouwen voelen zich daar onwennig bij. Mannen zijn al even bang omdat ze denken dat ze de dingen niet meer onder controle hebben of uit vrees voor wat anderen van hen zullen denken. Dat is interessant, omdat het tenslotte helemaal niet beschamend is.

Je hebt dus helemaal geen problemen met naakt acteren ?

Moore : Ik vind dat vrouwen moeten ophouden andere vrouwen te veroordelen. Vrouwen moeten andere vrouwen trachten te begrijpen en te steunen. Ik was verbaasd toen men achter me aanzat voor mijn optreden in Indecent Proposal en voor Disclosure. Wil men mij als actrice werkelijk aan banden leggen ? Mag ik die rollen dan niet vertolken ? Luister. In het januarinummer van het tijdschrift GQ las ik zoiets als : ? Jack Nicholson heeft nog nooit een orgie meegemaakt, maar dat is ongeveer het enige wat hij tot nog toe gemist heeft.” Welnu, als Nicholson de rol speelt van een vrouwenhater, vindt iedereen dat oké. Waarom moet ik dan zogenaamd politically correct zijn en mij beperken in de keuze van mijn rollen ? Hierin moeten vrouwen elkaar respecteren en steunen. Is dat niet de belangrijkste doelstelling van het feminisme : elkaar begrijpen en aanmoedigen, de grenzen doorbreken in plaats van andere vrouwen te beknotten ?

Ik weet dat je overal je dochters mee naartoe neemt en dat je oudste, Rumer, op haar zevende een rol kreeg in Striptease. Wat speelt zij ?

Moore : De rol van mijn zevenjarig dochtertje. Dat was haar idee. Ze hoorde me iemand het verhaal van de film vertellen en vroeg of ze ook mocht meespelen. Ik wist niet of dat zo’n goed idee was, maar ze bleef aandringen. Uiteindelijk vroeg ik of ze mocht meekomen voor een auditie en uit zeven of acht meisjes koos regisseur Andrew Bergman haar. We hebben er toch lang over nagedacht. Ze bevindt zich in een stadium dat ze net wil doen als mamma en ik vond dit een prima gelegenheid voor haar om met mijn werk kennis te maken. Ik maakte haar duidelijk dat ze kon meedoen maar dat ze er hard moest aan werken, niet zomaar meespelen.

Je hebt een stadium bereikt waarin je projecten kan helpen opstarten. Hoe is de filmindustrie de jongste jaren geëvolueerd ?

Moore : Ik geloof dat het uiteindelijk de goede richting uit gaat. We zijn begonnen met al de vrouwen in het vak te steunen. Dat is een van mijn passies. In mijn bedrijf is permanent een team actief. Elk van ons staat in voor een belangrijk element, zodat het bedrijf vlot draait. We werken samen aan de positieve benadering van de problemen, in plaats van de negatieve kant te benadrukken.

Er staat wel een en ander op stapel, weet je. Jodie Foster, Michelle Pfeiffer en Meg Ryan zijn elk bezig met een project. Ik mag wel zeggen dat ik fier ben te behoren tot zo’n dynamische groep talentvolle vrouwen in Hollywood.

Je bent nu net begonnen met het draaien van G.I. Jane, met Ridley Scott als regisseur. Ga je werkelijk je hoofd laten kaalscheren ?

Moore : Yeah. Heb je Full Metal Jacket gezien ? Dat gaat over een vrouw in de Navy Intelligence die het volledige Navy SEALS-trainingsprogramma doorworstelt. Wanneer haar opleiding al een flink eind gevorderd is, voelt ze aan de houding van de mannen dat ze net zo ver moet gaan als zij om als hun gelijke aanvaard te worden. De Navy laat een aantal uitzonderingen toe voor vrouwen, één ervan is de haarsnit, ’n ander is het pompen. Vrouwen doen iets anders dan het klassieke pompen (op de buik liggen en met de armen het gestrekt lichaam opheffen). Eigenlijk kunnen vrouwen zelfs hun kandidatuur niet stellen voor de Navy SEALS. Dat is de hele kwestie. Als mijn personage dat stadium bereikt heeft, eist ze dezelfde rechten op als de mannen en dus hetzelfde trainingsprogramma als haar collega’s. Het feit dat ze hiervoor haar hoofd laat kaalscheren, is sterk symbolisch. Het betekent dat ze net zo kranig is als de mannen. Het is een metafoor voor haar passie en doorzettingsvermogen.

IN GOED GEZELSCHAP Haar eerste nominatie voor de Golden Globe kreeg Demi Moore als tegenspeelster van Patrick Swayze in Ghost, als de beeldhouwster die ervaart dat liefde de dood kan trotseren. Van dan af volgden de successen elkaar op : Disclosure met Michael Douglas, Indecent Proposal met Robert Redford en A Few Good Men met Tom Cruise. De eerste release van haar filmproductiemaatschappij Moving Pictures was Now and Then, waarin ze optrad met o.a. Melanie Griffith. HEEL ANDERS DAN SHOWGIRLS Vreest ze niet dat het publiek Striptease in verband zal brengen met Paul Verhoevens Showgirls ? Demi Moore : ?Nee hoor. Dit is een komedie met knotsgekke toestanden. Burt Reynolds steelt mijn attributen en zegt dat hij ermee vrijt. Ik vond Showgirls niet bepaald denderend, maar het heeft absoluut niets te maken met Striptease. Dit is het verhaal van een vrouw die in nesten zit en vecht voor het hoederecht over haar kind. Omdat ze zich geen advocaat kan veroorloven, werkloos is en haar ex-echtgenoot een crimineel… besluit ze iets te doen waarmee ze haar doel kan bereiken. Showgirls daarentegen, gaat over een genadeloze, moorddadige wereld.”

De clubs zijn niet noodzakelijk louche lokalen waar mannen in regenjas in een hoekje gaan masturberen.

Demi Moore : Is dat niet de belangrijkste doelstelling van het feminisme : elkaar begrijpen en aanmoedigen ?