Zie je in een modezaak of op een defilé een dino verschijnen onder een imposante kroonluchter, dan heeft Leo Coolen van rekwisietenatelier ‘Sprookjes’ daar meer dan waarschijnlijk de hand in.

Zelfs voor wie regelmatig op de Parijse puces (vlooienmarkt) kuiert, zijn de stapelloodsen van Leo Coolen een overrompelende ervaring. Op een bijna onvindbare plek in Mortsel heeft hij duizenden vierkante meters van een oude fabriek volgestouwd met levensgrote olifanten, dino’s, opgezette dieren, kermistuigen, kroonluchters, etalagepoppen, winkelinrichtingen, robots en een onvoorstelbare hoeveelheid meubels. En dat is slechts een greep uit het aanbod. Wat Leo Coolen doet is geenszins te vergelijken met een uit de hand gelopen Kringloopwinkel of een ouderwetse verkoopzaal. Het is veel meer dan dat. Hij verkoopt en verhuurt vooral rekwisieten voor films, winkeldecoratie en zelfs modedefilés.

Hoe bent u in hemelsnaam in dit vak gerold ?

Leo Coolen : Ooit was ik automatiseringsdeskundige. Ik had een fijne baan, niet te veel werk en een dik salaris, maar het was zo saai ! Bovendien zat het verzamelen me als kind al in het bloed. Dus opende ik een brocantewinkel. Ik had succes en verhuisde naar de Kloosterstraat in Antwerpen. De winkel werd een rariteitenkabinet. Maar er kwamen zo ontzettend veel mensen kijken, ook met hun kinderen. Het werd een soort museumbezoek. Ze stonden in de rij ! Daardoor bleven de echte klanten weg. We moesten iets doen. Wij – dat is mijn vrouw Susan en ik – verhuisden naar een oude fabriek in Mortsel, waar niemand ons kan vinden, alleen de klanten. Ondertussen ben ik geen brocanteur meer, maar rekwisiteur. Hier komen zowel rekwisietenzoekers voor films en theater, als stylisten voor modereportages of decorateurs die winkels inrichten. En zelfs kunstenaars op zoek naar objecten voor een installatie. Zo krijg je overal stukken te zien uit mijn collectie, bijvoorbeeld in de film Alzheimer, in de etalages van Diesel of Clinic. Wij kopen of vinden objecten voor hen, maar we kunnen ze ook maken, we hebben een atelier. U vraagt, wij maken, van robot tot dinosaurus.

Een dinosaurus ?

Daarmee is het zowat begonnen. Destijds kocht ik twee dino’s uit de film Jurassic Park. Ik kwam er zelfs mee op tv, in Afrit 9. Het waren enorme tuigen die je op een aanhangwagen moest vervoeren. Ingewikkeld ook, ze werken met de computer. Ze zijn ooit gebruikt voor de opening van het cinemacomplex Kinepolis in Brussel.

Waar zijn ze nu ?

Er kwam hier ooit een man over de vloer die vijftig werd en zichzelf een cadeau wilde doen. Hij kocht ze. En we moesten meteen ook zijn feestje organiseren. We hebben natuurlijk van alles in huis om grote decors te bouwen. We zijn bijvoorbeeld ook bekend voor onze verlichting. We hebben duizenden kroonluchters in voorraad.

Wat doet u daarmee ?

Ze zijn al verschillende keren gebruikt voor onder meer defilés van Dries Van Noten in Parijs. Drie jaar geleden hebben we bijvoorbeeld honderdvijftig Venetiaanse lichtkronen opgehangen aan een stang die na de receptie in één keer omhoog ging. Een prachtig spektakel, de pers was wild enthousiast. Zo werden we op slag bekend in de lichtwereld. Daardoor konden we dan weer meewerken aan een herenbeurs van Hugo Boss in Firenze. Daarna werden we via een tussenpersoon gecontacteerd voor een feest van Tommy Hilfiger in Parijs. Nu gaan we iets doen voor Marlies Dekkers in Amsterdam. We hebben allerlei soorten luchters. Ooit kocht ik de art-decoluchters van het casino van Blankenberge, ontworpen door Leon Stijnen. Ze zijn waanzinnig mooi en werden al in verschillende films gebruikt. Volgend jaar doen we er een defilé mee in Parijs.

Hangen jullie dan telkens alles zelf op ?

Die luchters zijn zeer breekbaar, dat doen we dus liever zelf. Maar de dino’s met die computers installeren, dat was te ingewikkeld. Bij voorkeur brengen we niets zelf ter plaatse, en bouwen het ook niet op. Maar objecten kunnen hier wel worden gecreëerd. Dat opzetten is een andere job, waardoor je bedrijf groter wordt.

Welke trouvailles vindt u zelf het leukst ?

Ik hou van alles wat een beetje surrealistisch is. Bijvoorbeeld Chinees porselein dat Mao uitbeeldt, ik heb er massa’s van. Maar ook de monsters die ik kocht van de sciencefictionfilm The Pumpkin Karver zijn geweldig. Of de kunststof karkassen van geslachte dieren die als rekwisieten werden gebruikt voor de opera Rosa van Peter Greenaway : waanzinnig. Het kunnen ook kleine dingen zijn, zoals de opgezette hondenkoppen die ik pas op de kop tikte. Mijn vrouw vindt ze afschuwelijk. Ik geef toe dat ze behoorlijk fout zijn, maar ik vind wel iemand die droomt van een hondentrofee. Bij sommige objecten stel ik me trouwens meteen een filmscène voor. Bij die honden denk ik dan aan een maffiabaas die aan tafel zit met zijn handlangers en op de achtergrond zie je dan, half verduisterd, die agressieve hondenkoppen… Perfect gewoon !

In uw magazijn liggen ook duizenden parkeermeters : wat vangt u daarmee aan ?

Ik koop graag partijen op. Dat is mijn sterkte. Drie Muranoluchters kun je nog makkelijk vinden, maar niet honderd dezelfde. Ik heb ook honderden strijkijzers. Voor een decor zijn hoeveelheden van belang. Die parkeermeters, dat was een apart verhaal. Op een dag zag ik dat Brussel zijn parkeermeters afbrak en belde de betrokken firma. Ik wilde er een paar kopen, dat was niet duur. In een opwelling dacht ik : ik koop ze allemaal. Op een morgen kwam ik hier aan en lagen er tienduizend parkeermeters voor mijn deur. Dat was toch wat te veel. Ik heb ze al jaren in mijn stock, dat kost me een vermogen en er is geen kat in geïnteresseerd. Maar ik blijf ze fantastisch vinden en blijf erin geloven ! Ooit doen we er iets mee.

Was dat uw grootste aankoop ?

Onlangs hebben we in Gent een volledige groothandel, gespecialiseerd in designverlichting, opgekocht. Je houdt het niet voor mogelijk : er waren duizenden lampen van de jaren zestig tot negentig. Vijf weken hebben we gewerkt om alles hier te krijgen. Een droom ! En tegelijk een enorm werk, want alles moet worden geïnventariseerd. Maar onze collectie is schitterend, van sommige designlampen hebben we tot twintig stuks, in originele verpakking ! Ook weer ideaal voor decors.

Valt die hele stock nog te overzien ?

Ik ben ordelijk ! Ik ben een Maagd, voor mij moet alles kaarsrecht staan en alles wordt netjes bijgehouden. Alleen op die manier werkt het. Bovendien moet alles functioneren, ook de verlichting. We hebben een atelier waar dingen kunnen worden hersteld, of worden gemaakt.

Gemaakt ?

Jawel. Dat laat ik het liefst doen. Ik werk veel voor de Bijenkorf in Nederland. Dan doen we bijvoorbeeld een voorstel voor een kerst- of sinterklaasdecor. Vorig jaar leverden we voor Kerstmis manen en voor sinterklaas een hele container vol levensgrote paarden. We kunnen van alles creëren of bewerken. Een lamp kan herspoten worden in een blitse kleur. Vraag me niet iets dat voor de hand ligt, zoals een ‘gewone’ olifant. Maar een roze of een zwarte olifant, dat vind ik geweldig.

U bent dus allang geen brocanteur of antiquair meer ?

Vooral door het atelier wordt het werk veel creatiever. We maken meer en meer zelf objecten en decors. Als je uitsluitend verkoopt of verhuurt, ben je alleen handelaar. Dat neemt niet weg dat ik hou van verzamelaars. Dat zijn ongewone mensen. Vooral als ze overdrijven en wat gestoord zijn of nog gekker dan ik. Laat ze maar praten ! Ik heb er zoveel gekend. Ooit kwam een joodse man hier over de vloer voor een kopje koffie. Hij had belangstelling voor mijn collectie violen. Hij bleef de hele dag en speelde. Het bleek een beroemde violist te zijn. Ik heb hem laten spelen. Ik vond dat fantastisch, zo’n virtuoos die de hele dag in je zaak speelt, gratis dan nog ! Op het einde van de dag zei hij me : ik kan geen keuze maken, ik koop ze allemaal. Weg was mijn verzameling. Het had jaren geduurd om ze bij elkaar te krijgen. Tja, zo gaat het. Maar ik heb dan wel een bijzonder iemand ontmoet. Het is waanzinnig dat je zoiets meemaakt. Ik vind de mensen die ik via dit beroep ontmoet, onwaarschijnlijk boeiend. Dat op zich is al een reden om het te doen.”

Meer info over de rekwisietencollectie van Leo Coolen op de schitterende site, www.sprookjes.eu, op zich een surrealistisch avontuur.

Door Piet Swimberghe / Foto’s Michel Vaerewijck

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content