Wat zelfs Francis Coppola niet helemaal is gelukt met “The Rainmaker”, daar is Robert Altman dan toch in geslaagd: een prima film maken naar materiaal van bestseller-fenomeen John Grisham.

“The Gingerbread Man” is de eerste film gebaseerd op een nooit in boekvorm gepubliceerd verhaal, dat Grisham speciaal voor de film heeft geschreven. Zoals meestal bij Grisham gaat het om de val van een hoogmoedige jurist. Niet alleen geraakt de held van de legale professie zwaar in de problemen, hij krijgt intussen ook een lesje in nederigheid geserveerd.

Zo ook Rick Magruder ( Kenneth Branagh), een succesvolle advocaat uit het havenstadje Savannah (Georgia). Hij kampt met een woelig privé-leven, is niet vies van drank en vrouwen, maar hij is wel heel zeker van zijn stuk. Die zekerheid verdwijnt als sneeuw voor de zon als hij zich ontfermt over een jonge vrouw, die beweert dat ze door haar krankzinnige vader wordt lastiggevallen. Om de vrouw in nood te beschermen, gaat Rick meermaals zijn boekje te buiten. Hij wordt de minnaar van zijn cliënte en het duurt niet lang of privé- en beroepszaken raken helemaal in elkaar verstrikt tot zelfs de kinderen van deze gescheiden vader niet meer veilig zijn.

Op het eerste gezicht lijkt de dakloze oude heer van de jonge vrouw inderdaad een geschifte religieuze fanaticus, oogt het slachtoffer (gespeeld door Embeth Davidtz, de meid van Ralph Fiennes in “Schindler’s List”) inderdaad kwetsbaar en verloren, en ziet het ernaar uit dat Rick Magruder de enige is die haar kan redden. Alleen: gezien “The Gingerbread Man” geen vervelend courtroom-drama is (de obligate rechtbankscènes worden door Altman snel afgehaspeld), maar een pure “film noir”, is niets wat het lijkt.

Net zoals Branagh erin geluisd wordt, zet ook Altman de toeschouwer op het verkeerde been: dankzij de ongedwongen, losse verteltrant en de bespiedende camera zijn we ons lange tijd niet bewust van de thriller-mechaniek. De sterke typeringen en spontane vertolkingen wekken de indruk dat we met een stevige karakterstudie te maken hebben, tot we aan het eind merken dat de personages niet echt een eigen leven leiden, maar zich schikken naar de geijkte plot-formules. Hun dubbelhartigheid wordt door Davidtz, Tom Berenger (als haar woedende ex-echtgenoot) en Robert Downey Jr. (als een moeilijk te doorgronden detective, die het niet nauw neemt met de ethische kanten van het vak) knap verbeeld. Maar vooraleer we de ware natuur van de deelnemers ontmaskerd hebben, werden we al lang meegesleept door de grillige intrige en zijn we al helemaal ondergedompeld in de bijna tastbaar gemaakte sfeer van de New South – in één scène beter getroffen dan Clint Eastwood in zijn hele “Midnight in the Garden of Good and Evil”. Om de ontknoping kracht bij te zetten, laat Altman de tropische wervelstorm Geraldo over het doek razen, zodat de samenzweerderige karakters in een ongelijke strijd zijn gewikkeld met het natuurgeweld. Een en ander wordt door de Chinese cameraman Gu Changwei (van “Het Rode Korelveld”) spectaculair esthetisch voor de lens gebracht.

“The Gingerbread Man” moet, als ik goed heb geteld, de 29ste film zijn van de regisseur van “Nashville” en “Short Cuts”. Wat het meest in het oog springt, is hoe moeiteloos deze prent lijkt gemaakt: dit is het werk van een regisseur die zijn kunst tot in de toppen van zijn vingers beheerst. Het lijkt wel alsof hij het allemaal ter plekke uit zijn mouw schudt, daarbij blijk gevend van een ongelofelijk gevoel voor atmosfeer, textuur, nuances, veelzeggende details, kortom voor wat er allemaal in de lucht hangt en onder de intrige zit verborgen.

“The Gingerbread Man” van Robert Altman, met Kenneth Branagh, Embeth Davidtz, Robert Downey Jr., Daryl Hannah, Tom Berenger, Robert Duvall, Famke Janssen.

Patrick Duynslaegher

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content