Ach, ach, die Goedele toch. Ze heeft nog steeds niet begrepen dat uitpakken met je baby absoluut niet meer trendy is. Want wie een beetje ster-allures heeft, verschijnt tegenwoordig met pa of ma op de cover. De indertijd vaak als ergerlijk of gênant beschouwde vader en/of moeder blijken inderdaad de uitverkoren accessoires van het moment te zijn.

De Britse zondagskrant The Observer verwijst naar het recente modedefilé in Parijs van Stella McCartney, dochter van Paul en Linda. Toen Stella daar vorig jaar debuteerde, stonden er in de kranten niet alleen foto’s van haar ontwerpen maar ook van haar juichende ouders. Zoals bekend overleed Linda dit jaar aan de gevolgen van kanker. Ter nagedachtenis van haar moeder, die een overtuigd vegetariër was, had Stella nu in de show afbeeldingen van dieren verwerkt en ze verklaarde: “Deze collectie is opgedragen aan mijn moeder. Ook aan mijn vader, broers en zussen die me recht hebben gehouden.”

Nu heeft het gezin McCartney bij het Britse publiek altijd bekendgestaan als een hechte familie en in die zin is er niks vreemds aan Stella’s optreden. Toch lijkt het er sterk op dat ze een trend in gang heeft gezet. “Wie zijn ouders meeneemt naar een filmpremière, om een boek te lanceren of zomaar om uit te gaan in de stad, toont aan de buitenwereld dat hij of zij maatschappelijk functioneert”, stelt The Observer. “Je maakt duidelijk dat je volwassen bent, zelfvertrouwen hebt en stamt uit een traditie van lui die het gemaakt hebben. Je ergeren aan je ouders of lopen te mokken tegen hen, wordt vandaag afgedaan als adolescentengedrag uit de jaren ’80.”

Zelfs The Spice Girls hebben deze techniek al toegepast. Zo lieten ze hun eigen moeders optreden in de video voor hun hit “Mama”. Op die manier konden ze zichzelf vertederend presenteren als kleine meisjes en tegelijk hun ouders charmeren. Voor anderen lijkt een moeder-aan-de-arm dan weer het ultieme middel om een controversieel imago te ondersteunen.

Ook in de filmwereld is het fenomeen bekend. Steven Spielberg bracht zijn moeder mee naar de openingsavond van Saving Private Ryan en Leonardo DiCaprio was vergezeld van moeder én grootmoeder toen hij in Groot-Brittannië naar de première van zijn films kwam kijken. Toen dit jaar de oscars uitgereikt werden voor Good Will Hunting, zetten Matt Damon en Ben Affleck hun jeugdigheid in de verf door hun moeders mee te nemen naar de ceremonie en hen vanaf het podium te bedanken.

Overigens kunnen ouders bij dit soort ceremonies om meerdere redenen van pas komen. Wanneer het de laureaat niet uitkomt of niet zint om zelf aanwezig te zijn, kan hij nog altijd een van zijn ouders de prijs in ontvangst laten nemen. In sommige gevallen is dat niet eens ten onrechte: vaak hebben de gefêteerden hun carrière te danken aan hun ouders of bestaan er verregaande banden tussen hun werk. Een dergelijke intense samenwerking kan natuurlijk ook wel eens een omgekeerd effect hebben. Denk aan Steffi Graf en het gefoefel van haar vader. Maar als ze het niet te bont maken, kunnen de oudjes ook op latere leeftijd best nog nuttig zijn voor de carrière van hun kinderen: samenwerken, advies geven, inspireren. In noodgeval halen ze hen wel weer uit de sloot. Zo vertelde de 73-jarige moeder van een succesvol danser onlangs aan de Britse pers dat ze haar zoon had helpen afkicken van zijn verslaving aan pijnstillers en methadon. Ze had zoonlief terug meegenomen naar zijn geboortedorp, hem gezonde kost voorgezet en voor hem gezorgd tot hij weer gezond was. Op zich niet zo uitzonderlijk, wel dat zo’n bericht de media haalt.

Als zoonlief nu straks ook nog voor zijn oude moeder patatjes gaat schillen wanneer ze dat zelf niet meer kan, dan zou het best eens kunnen dat deze nieuwe trend meer betekent dan een subtiele vorm van oudermisbruik. Want als pa en ma alleen maar van stal worden gehaald om als paradepaardje te fungeren, zou het maar een deerniswekkende vertoning zijn.

Geen grotere fierheid dan de fierheid van een ouder op zijn kind. En de ouders op hun beurt laten delen in de vreugde van het succes, is natuurlijk mooi. Maar ze alleen als attribuut mee op sleeptouw nemen, om het eigen imago wat bij te kleuren, getuigt niet echt van respect.

Overigens is er misschien wel meer aan de hand dan een zogenaamde heropflakkering van de family values. Vroeger, heel lang geleden, waren het toch de vrouwen waarmee bij die gelegenheden werd gekoketteerd? Het bekende zinnetje “Zonder mijn vrouw was dit alles niet mogelijk geweest” als pover bedankje achteraf, lijkt aan vervanging toe. Omdat die vrouw inmiddels verkiest in haar eigen loopbaan te investeren? Omdat ze bij die workaholic weggelopen is? Who knows? En tot wie zou een vrouw die in de prijzen valt, zich moeten richten? “Zonder mijn man…”? “Zonder mijn kinderen…”?, “Zonder mijzelf…”?

Kortom, voor wie niet al te verwaand wil doen en zichzelf tegelijk een publieke afgang wil besparen, komen de oudjes dus gewoon goed uit. Meer zelfs, opnieuw zijn zij hun reddende engelen.

Jo Blommaert Tekening Sandra Schrevens