Tenzij u de afgelopen jaren op een losgeslagen boorplatform of een door Somalische piraten gekaapt vrachtschip doorbracht, kan het u niet ontgaan zijn : mindfulness is onvermijdelijk en overal. Er zijn cursussen in Erps-Kwerps en Wortel, in Kuttekoven en Pijpelheide, voor kids en kolenboeren, voor paaldanseressen en poolreizigers. Daar leer je mindful je belastingsbrief invullen, mindful de gootsteen ontstoppen, mindful door het rood rijden, mindful pipi en kaka doen.

Waar het om draait, lieve lezer, is aanwezig zijn in het hier en nu, en mild en moedig om te gaan met wat op je afkomt. Kortom te léven in plaats van geleefd te worden in de maalstroom van het bestaan. Gelukkig ben ik van nature zo geweldig mindful dat ik geen dure cursussen nodig heb om megabewust in het leven te staan en de deugd van de traagheid te leren. Niemand kan intenser in het niets staren als ik, vooral als de cursor mystiek op een leeg beeldscherm staat te pinken. Wie trager dan ik leeft, ik zweer het, die leeft achteruit. Vooral op dinsdagmorgen op de E19 ter hoogte van Mechelen-Zuid.

Sterker nog, het enige dat mijn innerlijke balans geweldig verstoort, zijn nu net die cursussen die mij mild en moedig horen te stemmen. God, wat haat ik het om mij met gesloten ogen op één zin te moeten concentreren, op één ademhaling of één middelste teenkootje. En om namo bhagavate vadusevaya of zoiets te scanderen, een mantra die volgens mij maar één ding kan betekenen : ‘waar is de dichtstbijzijnde uitgang ?’ Laat geen goeroeachtig manspersoon zijn hand bemoedigend in mijn nek leggen, laat staan ergens anders, tenzij hij sprekend lijkt op Louis Talpe, Kevin Janssens, Daan Stuyven of Bent Van Looy.

Maar zoals ik al zei, ik heb die cursussen niet nodig. De dingen bekijken alsof het de eerste keer is dat ik ze zie ? Dat overkomt mij elke morgen als ik in de spiegel kijk, vooral de laatste vijf jaar. Mindful eten ? Ik herinner mij nog zeer levendig wat er door mij heen ging toen ik voor het eerst wasabi proefde, in de veronderstelling dat het om een soort consistente groene mayonaise ging. Hoe mijn lichaam reageerde ? Ik spuwde vuur. Liep het water me in demond ? Nee, uit mijn neus. Verlangde ik naar meer ? Nee, slik, ik verlangde naar wondpleisters voor oraal gebruik.

Wat mij ook geweldig goed afgaat, is mindful shoppen. Kies iets dat je geweldig vindt. No problemo, doe mij die rozerode jurk van Karen Millen maar. Merk de kleur en de vorm op. Rozerood gebloemd satijn, één blote schouder. Sta stil bij wat je voelt. Hebzucht, in de meest onversneden vorm. Reageert je lichaam ? Ja, ik trek mijn buik in .Breng het kledingstuk langzaamnaar je neus. Wat ruik je ? De geur van nieuw textiel, bijna even onweerstaanbaar als van een nieuw boek en friet van een echt frietkraam . Leg het op je tong, maar bijt er nog niet in. Ben je betoeterd, ik heb geen zin om gecolloceerd te worden . Sluit je ogen, schenk bewust aandacht aan je gedachten. Met het geld dat ik uitspaar aan therapie, kan er best een zomerjurkje af . Voel hoe je vingers de code van je kredietkaart intikken. Zie je wel, mindfulness is simpel, iedereen kan het .

Linda Asselbergs