MICHAEL VAN DER PLAETSEN

© FRED DEBROCK

Als Thomas mij gecoacht had, dan stond ik nu in zijn plaats. Olympisch niveau in de meerkamp. Rio was mijn hoogtepunt geweest, ik met de vlag in mijn handen (lacht). Ik was zelf een atletiektalent. Rond mijn vijftiende stond ik zesde op de Europese ranglijsten. Maar toen bleef ik hangen in blessures. Ik keek rondom mij naar andere toppers wat ik fout deed, en raakte geïnteresseerd in coaching.

Als de dingen niet lopen zoals je wilt, moet je de hindernis naar je hand zetten. In België heb je de middelen niet om een team mee te nemen op training in het buitenland. Je zou de Duitsers eens moeten zien op stage. Zij komen daar toe met biomechanici, coaches, kinesisten. En Thomas en ik met onze rugzak. Bijna als verdwaalde jongetjes. Intussen hebben wij ginder ter plekke een heel team opgebouwd, de Duitsers zijn er jaloers op. Wat eerst in ons nadeel was, is een competitive advantage geworden. Mochten we alle mensen tonen die geholpen hebben om Thomas weer beter te maken, ze kunnen niet eens op de foto.

Als je opgroeit in een gezin met zeven kinderen, leer je voor elkaar zorgen. Iedereen gelijk. En die structuur trekken we door in onze mini-onderneming (zus Helena is manager van Thomas, nvdr). Vaak wordt van atleten gedacht dat zij centraal staan en de coach of de manager achter hen of in de schaduw. Bij ons is dat anders. Allemaal op één lijn. Ieder heeft zijn expertise, we versterken elkaar. Eén plus één is geen twee.

De dopingcrisis hebben we samen aangepakt, omdat het ook een gezamenlijke aanval was. Als je Thomas aanvalt, val je impliciet ook mij en Helena aan. Dus hebben we samen gevochten, al kun je op dat moment eigenlijk niet winnen. We zijn in de zak gezet door de dopingautoriteiten. We kregen een brief en beseften meteen dat die ook gelekt was, nog voor we de kans kregen een medische test te laten uitvoeren. Iedereen zou het oppikken en hem veroordelen. Terwijl wij heel goed wisten dat hij geen doping had genomen. Kanker zit in de familie (vader Luc stierf vijf jaar geleden aan pancreaskanker, nvdr), de link was snel gelegd. Dan sta je daar : alle media op je kap én beseffen dat je broer ziek is. Natuurlijk zijn we teleurgesteld in het antidopingsysteem. Zij wisten : ofwel nam hij doping, ofwel heeft hij kanker. Ze hadden moeten verwittigen in plaats van te lekken. Ethisch gezien zijn ze daar totaal uit de bocht gegaan. Die cowboymentaliteit van ‘hoera, we hebben hem !’. Teelbalkanker kan heel agressief zijn, dat weet hun dokter ook. Thomas had een week eerder geopereerd kunnen zijn.

De kanker was een geluk bij een ongeluk. Thomas moest een weg op die hem sterker gemaakt heeft. De kanker heeft hem/ons geduwd, geforceerd om diep te gaan. Het leven heeft ons uitgedaagd om terug te keren. Nu liggen zijn kansen voor een medaille anders, maar als je kunt kiezen, wat wil je dan : olympisch metaal of liever een traject afleggen waar je sterker van wordt ?

Iemand trainen die net chemo onderging, is schrikken. Vanwege de zwakheid. Op 1 oktober kreeg Thomas zijn diagnose, eind november was zijn laatste chemo en op 1 januari stond hij alweer op de piste. Alle energie en kracht waren verdwenen. Ik keek naar iemand die bij de besten van de wereld behoorde, en nu moeite had om 400 meter te joggen. We waren aan het trainen in Zuid-Afrika, naast onze concurrenten op topniveau, en Thomas kwam niet eens uit de startblokken. Stap voor stap hebben we alles weer opgebouwd. De can do-mentaliteit zit onze genen. Niet aan jezelf twijfelen.

Vanaf het moment dat je zelfmedelijden hebt, ben je verloren. Hij was moe en zwak, én hij was mijn broer. Maar als ik dan zeg ‘ga maar rusten’, lukt het niet meer. Winnaars moeten hard zijn voor zichzelf. Er is geen ruimte voor zelfmedelijden want dan haal je je doelstellingen niet. Dat geldt voor iedereen in het leven.

Michael Van der Plaetsen (31) is coach en broer van tienkamper Thomas Van der Plaetsen, die op woensdag 17 augustus in zijn discipline op de Olympische Spelen start.

TEKST VEERLE HELSEN & FOTO FRED DEBROCK

“Iemand trainen die net chemo onderging, dat is schrikken”

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content