De grotematencollectie ‘X-line’ als wapen in de strijd tegen het slankheidsideaal ? De jongste zomercatalogus van Xandres bevat portretten van zes straffe madammen.

Ik koop waar ik in pas, maar dat is vaak niet wat ik wil of mooi vind. Je bent al blij dat het je een beetje staat. Dat wil ik niet meer. En met mannen precies zo. Ik wil niet de eerste de beste man omdat hij me accepteert. Dat vind ik vernederend.” Miriana en vijf andere vrouwen, met een kledingmaat die – soms ver – boven de ‘perfecte 38’ ligt, vertellen hun openhartige verhaal aan Betty Mellaerts en poseren voor de lens van fotografe Lieve Blancquaert. Het resultaat is een knap vormgegeven boekje waarvan alleen de kaft verraadt dat het tegelijkertijd om de zomercatalogus van Xandres X-line gaat. Het bewijst dat hier grondig over nagedacht is bij het Belgische merk Xandres.

“We hebben er bewust voor gekozen om in de catalogus geen modellen te gebruiken. Het zijn stuk voor stuk vrouwen die weten waar ze staan in het leven”, zegt marketingmanager Birgit Heymans. “En dat was de bedoeling : er zijn zo weinig rolmodellen met een maatje meer. Nu doen we daar concreet iets aan. Je hoeft niet de perfecte mannequinmaat te hebben om te stralen en er stijlvol en mooi uit te zien. Dat is de boodschap die wij willen meegeven.” Natuurlijk dragen de geportretteerde dames de nieuwe zomercollectie, maar dat die niet de hoofdrol speelt, blijkt uit het feit dat bijvoorbeeld Gudrun naakt in bad zit en Miriana onder een plaid ligt. Het zijn geen glamoureuze fashionfoto’s geworden, maar relaxte beelden. Alsof de vrouwen net opgestaan zijn, snel iets hebben aangetrokken om nog een beetje rond te lopen in huis.

De nonchalance waarmee X-line wordt voorgesteld, heeft echter alleen betrekking op het imago. Achter de schermen is die collectie in drie jaar tijd uitgegroeid tot een volwaardige lijn die het uitstekend doet in de winkels : elk seizoen verdubbelt de omzet. “Dat is fenomenaal snel,” vindt ook Birgit, “maar de verklaring is simpel : er was een gat in de markt. Wij maken immers geen typische grotematencollectie met laagjes en – excuseer mij – tenten en soepjurken.”

Wie ook een hekel heeft aan soepjurken is Helena De Smet, de styliste van de lijn. Ze beschouwt het als haar missie om de trends van het moment te vertalen naar een ronder lichaam. Het is immers een productontwikkeling met een heel specifieke opgave. “Met sommige dingen moet je nu eenmaal rekening houden : het is bijvoorbeeld best om een beetje uit de buurt te blijven van de taille en gesloten halsjes doe je ook beter niet. Maar ik blijf openstaan, je mag nooit zeggen’Dat kan wel in een grote maat en dat niet.’ Het is ook niet toevallig dat ik hier in deze functie terechtgekomen ben. Ik heb het altijd fascinerend gevonden om te zien hoe een lichaam er in de ene outfit verschrikkelijk en in een andere geweldig uitziet. Een doorpasmodel krijgt sinds ze hier werkt geregeld de vraag of ze vermagerd is, terwijl dat absoluut niet het geval is. Ze draagt gewoon geen laagjes meer, maar belijning. Het geeft een heel ander gezicht.”

De internationale modetrends worden in Destelbergen, uitvalsbasis van moederbedrijf Andres, op de voet gevolgd. Omdat ze telkens opnieuw een nieuwe vertaaloefening maakt, is het voor Helena makkelijker om de clichés van grote maten te vermijden. Het resultaat deze zomer zit op een uitklapbare poster tussen de kaft van de catalogus : een frisse collectie met lichtblauwe blazers, felgroene en fuchsia T-shirts, losse kaki broeken, teenslippers en houten kralenkettingen. Een tikje safari en een handvol exotische kleuren met reuzenjuwelen, het hippe plaatje voor spring/summer 2005 klopt. Maar Helena doet meer dan bladeren in modemagazines. “Ik kijk voortdurend hoe rondere vrouwen zich kleden, overal. En ik praat ook met mensen uit mijn omgeving die hun kleren niet in de gewone collecties vinden. Ik luister naar wat zij verlangen, en pik hun wensen en opmerkingen op.” Wat niet wil zeggen dat ze klakkeloos doet wat ze vragen : “Ik ga niet systematisch de pulls langer maken. Elke keer opnieuw steek ik er bewust weer iets kort tussen. Je moet daar koppig in zijn, vind ik.”

“Maar,” voegt ze er onmiddellijk aan toe, “het is in de eerste plaats een stap die de vrouwen zélf moeten doen. Het feit dat ze niet meer verhullen, maar overschakelen op een ander soort kleren, betekent dat ze in hun hoofd een knop hebben omgedraaid, dat ze er klaar voor zijn.” “En toch,” vult Birgit aan, “denk ik dat wij wel zo onbescheiden mogen zijn om te zeggen dat wij mensen gelukkig maken. De klanten komen dat ook zeggen, ze komen ons echt bedanken.”

Precies omdat ze hun doelgroep ondertussen zo goed kennen, kunnen Helena en Birgit zich inleven in de gevoeligheden van hun klanten. En die liggen blijkbaar niet alleen bij de kleren zélf. “Ik sta ook niet graag in een vitrine te passen”, geeft Helena toe. Daarom zijn de pashokjes in de concept stores in Gent en Antwerpen in een aparte ruimte helemaal achter in de winkel geïntegreerd. Architect Glenn Sestig tekende de plannen voor de winkels. De bedoeling was dat hij een intieme sfeer creëerde. Nadat Birgit de Big Apple bezocht, is ze nog meer overtuigd dat die hard nodig is. Het viel haar op dat in de luxueuze warenhuizen de grotematencollecties op de allerhoogste verdieping of in de kelder weggestoken werden. “‘Het is er, maar eigenlijk zijn we er niet trots op.’ Die filosofie straalt dat uit.” Als je beide dames vraagt naar hun ultieme droom met Xandres X-line raken ze het na wat wikken en wegen vrij snel eens : “New York ! De wereldmodestad, dat moet ons streefdoel zijn. Via Londen en Parijs moet dat wel lukken, zeker ?” n

Tekst Leen Creve

“Ik heb het altijd fascinerend gevonden om te zien hoe een lichaam er in de ene outfit verschrikkelijk en in een andere geweldig uitziet.”

“We hebben er bewust voor gekozen om in de catalogus geen modellen te gebruiken, maar stuk voor stuk vrouwen die weten waar ze staan in het leven.”

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content