We nemen de Weekend-Knacklezers mee naar New York. Nee, niet allemaal, maar u wel (praktische details vindt u op p. 21). Onze eigenste New Yorker Jacqueline Goossens stelde een adembenemend programma samen en zocht ook de minder obligate hoekjes op.

Jacqueline Goossens / Foto’s Bart Michiels

Er is een goede reden om dat ‘koel’ te benadrukken. U zult in de zomermaanden reizen. Dat betekent buiten gegarandeerd warm en binnen meestal artificieel koel tot zelfs koud. Bent u gevoelig voor bruuske temperatuurschommelingen, hou dan altijd een truitje bij de hand. Het Essex House biedt alle ingrediĆ«nten om de jetlag te helpen afschudden. Licht en zon zijn daartoe belangrijke troeven. Central Park, letterlijk aan de overkant van de straat, wenkt. Ga er gerust onbezorgd wandelen en zonnen. Het Essex House grenst aan de zuidkant van het park, ter hoogte van de 59ste straat. Central Park, 60 straatblokken lang of een klein uurtje wandelen van het hotel tot aan de 110de straat, strekt zich in al zijn groene glorie voor u uit. In het park is zelfs een zwembad, de Lasker Pool and Rink (ter hoogte van de 108ste straat) mocht u zin hebben in een duik. Essex House heeft zelf geen zwembad, maar wel een zeer verzorgde fitnessclub waar u met een gratis sauna en stoombad, of met een massage (130 dollar per uur, wat voor New York niet abnormaal is) de reisvermoeidheid uit de leden kunt jagen.

Wie meteen na aankomst wil shoppen, musea bezoeken of naar een restaurant snakt, heeft keuze zat. Fifth Avenue en Madison Avenue liggen op enkele minuten lopen. Het Metropolitan Museum, Guggenheim, Whitney Museum, Museum of Natural History, Museum of American Folk Art en The New-York Historical Society, om er maar enkele te noemen, kunt u vanuit het Essex House allemaal makkelijk te voet bereiken.

Vlak voor het Museum of Natural History slaan we linksaf de 77ste straat in. We zitten nu in het hart van de Upper West Side, een van New Yorks dichtst bevolkte buurten. Ook hier passeren we luxueuze flatgebouwen van rond de vorige eeuwwisseling. Vele ervan raakten in de jaren zeventig en tachtig verloederd, maar zijn nu in hun volle glorie hersteld. Wonen is hier goedkoper dan aan Central Park, maar toch nog peperduur. Enkele minuten fietsen en we komen aan Riverside Park, de lange groene vinger die honderd straten verder noordwaarts tot aan de Washington Bridge reikt. Die sparen we op tot na de middag. We zijn nu aan de Hudson-oever ter hoogte van het Boat Basin. Veel toeristen komen hier niet, wat een beetje onbegrijpelijk is want het is een magisch plekje. Aan de overkant rijzen de steile kliffen van New Jersey.

We kiezen nu een heus fietspad zuidwaarts, richting downtown met uitzicht op de Beaux-Arts-gebouwen boven ons. Rechts van ons dobberen woonboten. Veel bewoners van de Upper West Side komen op deze plek een frisse neus halen. Een beetje verder aan de 72ste straat is de nieuwe Pier 1, een verplicht geschenk van makelaar Donald Trump aan de stad, in ruil voor de rij nieuwe flatgebouwen die hij erachter mocht bouwen. Op de pier wordt druk gevist. Het leuke aan deze fietstocht is het wisselende gezicht op de skyline zonder in de verkeersdrukte te zitten. We zien de Chrysler Building en de Empire State. We passeren de watertorens en de laagbouw van Chelsea, het nieuwe Mekka voor galeries en krankzinnig dure lofts. Nog een beetje verder duiken de eerste wolkenkrabbers op uit de tijd dat architecten die nog versierden met beelden en gebeeldhouwde krullen.

Rechts van ons begint een nieuw uitziend complex van hoge gebouwen. Dit is Battery Park City. VĆ³Ć³r 11 september zou het World Trade Center het beeld hier hebben gedomineerd. Tegen de tijd dat u hier fietst, zal de plek waar de twee torens stonden een kale vlakte zijn, bedekt met verse aarde en wachtend op een nieuw begin.

We maken rechtsomkeert en rijden in ƩƩn ruk terug naar Chelsea. Twintig minuten later lunchen we. Keuze genoeg. Er is de Chelsea Market, een complex van eetwinkels die is ondergebracht in wat ooit Nabisco was, de grootste industriƫle bakkerij ter wereld. Vlakbij begint de 14de straat, een mengeling van vleespakhuizen, galeries, de ultrachique klerenboetiek Jeffrey en restaurants, waaronder twee Belgische: Markt en Petite Abeille.

Na de lunch rijden we weer noordwaarts langs de rivier. Aan de 72ste straat, waar we eerder op het fietspad zijn gekomen, moet u beslissen. Hebt u er genoeg van, dan kunt u nu uw fiets terugbrengen. Hebt u nog energie, dan volgen we het fietspad verder, langs Harlem en Washington Heigths tot aan het rode vuurtorentje in de 178ste straat naast de Washingtonbrug. De volledige fietstocht is veertig kilometer lang. Aan u de keuze.

Wat uw optie ook is, om halfacht is er een tafel voor u gereserveerd in Foley’s, een restaurant met uitzicht op Times Square, overbekend van film en televisie. Het Essex Hotel ligt op tien minuten wandelen.

Maar tegen het einde van de jaren zestig, na rassenrellen en veel andere problemen, trok het verval als een pletwals door Harlem. Dat gebeurde toen in honderden wijken in de hele VS, waar de meer gegoeden uit wegtrokken. In Harlem was de concentratie van armoede en sociale problemen zo groot dat zowel de federale als stedelijke overheid de hoop opgaven dat de buurt nog gered kon worden. Ze kregen ongelijk. Dankzij mensen als Anthony Bowman en duizenden andere koppige Harlemmers, en geholpen door de economische heropleving van de jaren negentig en de snel dalende misdaad, is de wijk al een achttal jaar aan het heropleven.

Jonge mensen willen weer in Harlem wonen en er nog flink voor betalen ook. Harlem begrijpen kan niet zonder zijn geschiedenis te kennen. Anthony Bowman is een ervaren stadgids die al duizenden Europeanen langs de vele historische plekken van zijn wijk heeft geloodst. Van de beschermde Hamilton Heights-villa uit 1765, waar zowel de Britten als de Amerikanen hun tijdelijk hoofdkwartier maakten tijdens de onafhankelijkheidsoorlog; het Theresa Hotel, waar Fidel Castro logeerde in de jaren zestig; Sugar Hill, waar Duke Ellington woonde; het legendarische Apollo Theatre en het onopvallende kantoorgebouw in de 125ste straat waar Bill Clinton onderdak heeft gevonden tot splinternieuwe winkelpaleizen, gefinancierd door zwarte supersterren zoals Magic Johnson.

Harlem telt 350 grote en kleine kerken. Sommige, zoals de Abyssinian Church, zijn wereldberoemd vanwege hun gospelkoor en zitten elke zondag stampvol. De toeristen worden apart van de kerkgangers gezet om enig religieus decorum te handhaven. Het is iets wat u op een andere keer in uw eentje zult moeten doen. Voor een authentiekere ervaring gaan wij naar de minder bekende United House of Prayer for All People, een onopvallend gebouw op Frederick Douglass Boulevard, vlak bij de 125ste straat, Harlems winkelstraat. De gospelzangers zijn hier misschien niet zo gepolijst als in de Abyssinian Church, maar de twee zeer goede blaasorkesten die er elke zondag optreden zijn ongeƫvenaard. Links staat de band van de jonge muzikanten opgesteld, rechts die van de oudere en de predikant staat tussen beide in. Met hun zeer verschillende muziekstijlen dagen de twee groepen elkaar uit, proberen ze elkaar te overstemmen en lachen ze elkaar uit tot groot jolijt van het volk op de kerkbanken. Mooi meegenomen voor ons, blanke bezoekers, is dat we niet in de rij hoeven aan te schuiven om de kerk binnen te raken en kunnen plaatsnemen waar we willen.

Het bekende en wat oververmoeide soulfood-restaurant Sylvia’s laten we na de kerkdienst links liggen. Wij gaan gewoon in de cafetaria van de kerk met de rest van het volk lunchen. Het menu is zondags zwart-Amerikaans: gebraden kip, gefrituurde kip, gebakken kalkoenvleugels, gebakken gezouten ham, kalkoen, roast beef, barbecueribbetjes, vleesbrood, zoete aardappelen, macaroni met kaas, rijst met bonen, collard greens, maĆÆsbrood, fruitvlaai… Allemaal te nuttigen zonder alcohol, dit is immers een strikt godshuis. Om drie uur rijden we terug richting hotel. We zijn vijf uur in Harlem geweest. Wie nog wat wil blijven, kan dat natuurlijk ook. De metroverbindingen vanuit Harlem naar downtown zijn uitstekend. U kunt ook te voet naar het hotel door eerst tien straatblokken zuidwaarts naar de 110de straat en dan door Central Park te wandelen. Het is tenslotte een warme zondagnamiddag, het beste moment van de week om New Yorkers te observeren terwijl ze druk bezig zijn met zich te ontspannen.

Maar eerst wandelen we even tot aan het midden van de Brooklyn Bridge. Voelt u zich wat slaperig, dan wordt u hier gegarandeerd wakker geschud door de boten onder u, de auto’s naast u, de metrotreinen op de Manhattanbrug wat verderop, de vliegtuigen en helikopters boven u in de lucht en de honderden fietsers, voetgangers en rollerbladers. Met Brooklyn achter ons hebben we een panoramisch uitzicht op Manhattan. Het adjectief indrukwekkend is een mager clichĆ© om wat voor ons ligt te beschrijven.

Terug in Manhattan staan we in City Hall Park waar niet alleen het stadhuis maar ook alle gebouwen in de omtrek zijn gerestaureerd. Het doet denken aan Parijs en dat is precies wat de architecten beoogden die deze gebouwen honderd jaar geleden en meer ontwierpen. Achter het park rijst de verlichte Woolworth Building als een opgeschoten gotische toren de lucht in.

Vanaf hier wandelen we kriskras door de oudste straatjes van Manhattan, sommige niet breder dan toen de Hollanders ze drie eeuwen geleden aanlegden. We passeren tientallen historische plekken zoals Saint-Pauls Chapel, Federal Hall, South Street Seaport en Stone Street, het eerste geplaveide straatje van Manhattan. We trekken drie, misschien vier uur uit voor onze tocht. Wie vroeger wil afhaken, neemt een taxi of een van de metrolijnen, die op enkele minuten van het hotel stoppen. Niets moet, bijna alles kan. Weekend Knack wil dat u zoveel mogelijk geniet. Een lang, warm zomerweekend in New York: reserveer nu.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content