De X-Factor

Wijn is niet alleen een kwestie van druivenrassen, terroir, (micro)klimaat en technologie, maar vooral van de M/V achter (én rond) het product. En ook deze maand liepen weer een paar wijnmakers – en cowboys – in ons vizier die illustreren dat de wijnindustrie allesbehalve een saaie business is.

De Gouden Druif voor lef en luciditeit gaat naar het clubje wijnmakers die zich de Enfants terribles van de Côtes de Bourg hebben gedoopt. Een stel wijnrebellen, qua leeftijd variërend van 30 tot 60 jaar, die de voorbije weken hun eerste officiële blootkalender publiceerden. Nu is de appellation Côtes de Bourg altijd wel een zwart schaap en buitenbeentje geweest binnen de grote bordeauxstal, maar een striptease als stunt om de AOC te promoten is toch nieuw. Vooral omdat meteen de contra’s opstonden : traditionele wijnmakers uit de appellation beschouwen deze naaktkalender, gemaakt op het stramien van de 2003-hitfilm Calender Girls, als een regelrechte blamage, waardoor de al benarde afzetmarkt voor kleine bordeaux niet zal verbeteren. Maar ondertussen werd reeds de helft van de eerste oplage (3000 stuks) verkocht. De wijnmakers tonen niet alleen lef door hun stripwerk, maar vooral ook omdat ze hiermee de beruchte wet- Evin tarten, de Franse wetgeving die elke suggestieve reclame voor dranken verbiedt. Benieuwd welk mouwtje men hier officieel gaat aan passen.

Onze Zilveren Druif voor moed en doorzettingsvermogen schenken we dan weer graag aan Harry Miller, eigenaar van Parkfield Vineyards in Californië. Het smurfenkleine dorpje Parkfield (37 inwoners) staat namelijk bekend als the earthquake capital of the world. De beruchte San Andreas-breuklijn loopt namelijk dwars door zijn wingerd. Toen Californië onlangs door een krachtige aardschok van zes op de Richterschaal werd getroffen, bleef Harry gewoon doorwerken. “Ik leef hier al heel mijn leven, zoals mijn vader en grootvader voor me. Mijn huis staat op nauwelijks zestien meter van de San Andres Fault, het huis van mijn broer staat vijftig meter ver aan de andere zijde. Ach, hier zijn weinig gebouwen die op je kop kunnen instorten, dus is er ook weinig waar ik opgewonden of ongerust van kan raken. Bij de schok vielen er natuurlijk veel wijnkartons om en zijn er flessen gebroken en misschien is de loop van de bronnen op mijn domein wel verlegd, maar ik panikeer niet”, zo verklaarde hij bloednuchter. Of zijn wijn wél shaky is, konden we tot nu toe niet proeven.

En tot slot gaat de Bronzen druif – de prijs voor de walgelijkste wijndaad van de maand – naar de onbekende terrorist met de snoeischaar, die nu al maandenlang de Elzas in de tang houdt.Sedert begin deze zomer beschadigde een druiventerrorist tijdens nachtelijke raids telkens 1000 à 1500 wijnstokken op een drietal domeinen in Eguisheim en Ammerschwihr, zonder vooraf te dreigen of losgeld te eisen. De wijnboeren zitten vooral met een ei omdat de vandaal duidelijk een vakman is, die maar al te goed weet hoe hij de wijnstokken structureel en voor meerdere jaren moet beschadigen. Met een speciale sécateur snijdt hij namelijk de stokken precies op een gevoelige plek aan de basis, waardoor de aanplant pas na vier à vijf jaar kan herstellen. De patrouilles leverden tot nu toe nog niets op.

Frank Van der Auwera is al twintig jaar actief als onafhankelijk wijnschrijver voor diverse magazines en kranten. Hij is tevens hoofdredacteur van de Belgische wijnnieuwsbrief Wijntrends/TendancesVins en sinds 1988 auteur van de jaarlijkse wijnkoopgids die nu zijn 17de editie beleeft. Frank werden uitgeroepen tot Wine World Ambassador of the Year 2000 voor zijn verdiensten inzake de promotie van wereldwijnen. Zijn wijnkoopgids werd bekroond tot Best Wine Guide in Dutch in het kader van de Gourmand Awards 2002, terwijl hij voorjaar 2004 de prestigieuze Le Prix Louis Marinier kreeg in Bordeaux voor zijn journalistiek werk.

Frank Van der Auwera I illustratie Jan Vanriet